7 กุมภาพันธ์ 2547 23:08 น.
tiki
ฤาจักรวาลสะเทือนใจ...ที่ฉันไปรักคุณ??
ในความเงียบเหงาเวิ้งว้างห่างหาย
เงาของเธอฤาย่างกรายผ่านใจฉัน
ยามทิวาฟ้าสลัวมัวทั้งวัน
ใจใครกัน..คล้ายรันทด..สลดใจ....
หากฟากฟ้า.......สาปไว้.......ในความฝัน
เคยถูกมัด.........เป็นพัลวัน..........เธอแก้ให้
กรรมที่สร้าง........อาจปิดทาง.......สวรรค์ไป
ทั้งสามโลก........จะหม่นไหม้.......ในคำขอ
ก็ฉันขอ......ขออะไร.......ในเมตตา...?
ก็ล้นฟ้า.........รับเมตตา.......อยู่ล้านช่อ
ก็ขอเขา.........แผ่เมตตา.......ก็เพียงพอ
ก็ฉันขอ.........น้อยไฉน......ในโลกา...?
ขออย่าผิด .....กฎ.ข้อใด......ในบัญญัติ
เจตนา.........ก็ชี้ชัด........ไม่มัดขา
ไม่มัดตัว..........ไม่มัดกาย.........ไม่มัดปัญญา
ไม่ขออะไร.........แค่ใส่หัทยา.......อุ้งมือเธอ
โลกตะลึง.......พรึงเพริด.........อะไรนัก ?
ฤาทวยเทพ.......เทวดาจัก......เกรงพร่ำเพ้อ
ฤาเล็งเห็น.........ชาตินี้ยัง..........ไม่พบเจอ
ฤาเกรงภัย.........อะไรนักเออ........ฉันแปลกใจ
ก็ด้วยใจ......ฉันบอกความ....ตามประสา
ด้วยซื่อตรง.........นักหนา.......หัวใจใส
ด้วยความซื่อ.......ถือความสัตย์.......อย่างจริงใจ
ฉันผิดไฉน? ...แค่ฝากฉายา.....มาข้างเธอ.
บอกฉันเถิด.........หากลำบาก.....ใจล้นเหลือ
บอกฉันเถิด........ได้ทุกเมื่อ.........ถ้ามันเก้อ
บอกฉันเถิด....ว่า*ที่รัก....ไม่รักเธอ**
บอกฉันเถิด.....ว่าฉันเพ้อ.....ไปผู้เดียว
ฉันวางใจ.....ไว้ตรงนี้......ที่มือเธอ
จะบีบก็ตาย.......จะคลายเผลอ.....ไม่แลเหลียว
ค่ามันศูนย์.......ศูนย์อย่างนี้....ดีหรือเชียว
สังสารวัฏฏ์......ฤาจะเกี่ยว.....มาท่องพบ
โปรดเถิดอย่า....เอ่ยคำ........ว่า*ไม่เป็นไร*
ด้วยฉันรัก........ในน้ำใจ..........ที่ประสบ
ด้วยอักษรา..........ที่เธอร้อย.......เรียงเคียงคบ
ฉันน้อมนบ.........จบจำไว้.......ไปนิรันดร์...
......*****************************************************.......
เหมือนทั้งโลกหยุดนึ่งกริ่งเกรงฟ้า
ฤาหาญกล้า...คนเช่นเธอ...จะเพ้อฉัน?
ฤาหวังใย?...พันธะสัญญาได้...คลายฤทธิ์รัน
ฤาว่าฉัน....ยังผูกพัน......มั่นหทัย?
...จบความ....ยามบันทึก.....
..ฝนก็พร่างพรูครึ่ก....มาหนักใส่
ยิ้มแผ่วหวาน...สิ่งที่จาร...จากหัวใจ
ช่างไร้บาป เพราะมันใส..จนฟ้าสะเทือน
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
มันก้ฟ้าฝนหล่นใส่
ฟ้าฝนดลใจให้คิดเช่นนั้น
วันที่เรารักกัน
มันดั่งฟ้าสั่นฟ้าสะเทือน..*-*
รักในสายฝน...น่ารัก แต่น่ากลัวนะครับ *-*
เดทกันก็อย่าใส่ทอง หรือ เข็มกลัดอะไรกลางฝนนะครับ *-*
เป็นห่วงนะครับ อิอิ.......................*-*
จาก : รหัสสมาชิก : 6184 - พู่กันของหูกวาง
รหัส - วัน เวลา : 217015 - 08 ก.พ. 47 - 04:04
6184 - พู่กันของหูกวาง
.
...ความรักซึ่งแผ่กว้างดังแสงฉาน
ดุจดังแสงแห่งตะวัน...สรรค์ดวงมาน
แผ่ไพศาล.......ซร่านไป....ไล้โลกา
ฤาความรัก.......จักพิสุทธิ์...สุดจักรวาล
จะไม่ผ่าน....การกรอง....ของผู้กล้า ?
จะไม่ผ่าน.......ฝ่าฝัน.......พันน้ำตา
จะไม่ท้า.......ทายฟ้า.......มาวางกลอน ?
. ในนามของความรัก .........อักขรา.....
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
..รัก ในความรู้สึก..ของเรน..
..คือ.. รักที่บริสุทธิ์..
.ก็เค้าจุด ..ประกาย .. ที่แสนดี..
สร้าง..ทาง..เพิ่มสิ่ง..ที่มี..
ดอกไม้ ..บานทุกที่ ..ยิ้มสวยดี ..เวลาตื่นนอน..
..แบบรัก..เธอ ที่สุด..
ใครก็หยุด ..ให้เลิกรัก ..เธอไม่ได้..
..เธอ เป็น ..คนที่ใกล้ชิด ยิ่งกว่าใคร..
..เธอทำให้ .. โลก..ของเรน..สดใส ..ยิ่งทุกวัน...
..แบบ เรน..หัดแต่งนะคะ..
เรน ขออนุญาต..แจม บทกวี..นะคะ
..ไพเราะ ..ในความรู้สึก ของเรน..ที่สุด.. จาก : รหัสสมาชิก : 3384 - rain..
รหัส - วัน เวลา : 217042 - 08 ก.พ. 47 - 08:46
คือเรนน้อย.......สวยใส......ในใจพี่
วาทะนี้.......คลี่ใจ........ไป สู่ฝัน
ให้ชื่นชม.......อักขรา.......ผู้ฝ่าพัน
รู้ค่าวรรณ.....ศิลป์ไทย......ให้โลกลือ
ไม่หยาบหยาม.......ลามใจ......ของใครเขา
ไม่กราดเกรี้ยว.......เชี่ยวขาม.........ประนามชื่อ
ไม่เย้ยหยัน.......ฟาดฟัน.....ไม่ยั้งมือ
เรนนี้คือ.........เพชรของใจ........ในวรรณบรรณ...
.ด้วยกรุณา...และเมตตา...นั้นไม่พอ
ต้องหลั่งล้อ.......มุทิตา........สมานฉันท์
เห็นใครเขา........เข้าสู่สุข.......ในวงวรรณ
ก็เร่งสรรค์........อักขรา.....มาสู่กลอน
โลกในใจ......เรนจึงใส.......มหาศาล
วางตระการ........ในน่านฟ้า........แห่งอักษร
ขอเธออย่า.......ลับตา........อย่าจากจร
พึงไล้กลอน.......อ้อนฟ้า.......ทิวาวาร...!!!
ในนามของความรัก .........อักขรา.....
ทิกิ_tiki
....ฤๅจักรวาลสะท้านไหว
เพียงเอื้อนใจบอกรักสมัคสมาน
หวังเพียงฝากรักหนักห้วงกาล
ชั่ววันวานฝังรากลึกนึกอาวรณ์.......
** กลอนไพเราะนะคะ แวะมาทักทาย **
จาก : ~::นางมารพเนจร::~ เกือบจาล๊อก อิน
รหัส - วัน เวลา : 217135 - 08 ก.พ. 47 - 15:04
ใจใส....ฝัน......ทิวาราตรีกาล
ช่างรินรดหลั่งมา อักขราเอ๋ย !
ช่างสดใสเหมือนเคยจากจิตข้า ฯ
ช่างเลือกเฟ้น...ใจงาม...ยามวันทา
ช่างล้ำค่า.....บนพาน....กลางลานเมือง
ในนามของความรัก .........อักขรา.....
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
7 กุมภาพันธ์ 2547 20:23 น.
tiki
ที่ขอไป...คงไม่ผิดกฏจักรวาล ?
เหมือนทั้งโลกหยุดนึ่งกริ่งเกรงฟ้า
ใยหาญกล้า...คนเช่นเธอ...มาหาญได้..?
ฉันเปิดกฏ.....กฎหมายมี....ทุกที่ไป
กฎหมายใด...มิได้มี...ผิดที่กลอน..?
ฤาข้อความ........ฉันนี้.....ช่างอุกอาจ
ฤามันบาด.......ใจใคร........เข้าครึ่งค่อน
ฤามันแสบ........เหมือนน้ำกรด......ไปรดรอน
มิได้อ้อน........แต่ความจริง.......ยิ่งของใจ
หากฟากฟ้า.......สาปไว้.......ในความฝัน
เคยถูกมัด.........เป็นพัลวัน..........ก็แก้ได้
กรรมที่สร้าง........อาจปิดทาง.......สวรรค์ไป
ทั้งสามโลก........จะหม่นไหม้.......ในคำขอ
ก็ฉันขอ......ขออะไร.......ในเมตตา...?
ก็ล้นฟ้า.........รับเมตตา.......อยู่ล้านช่อ
หากเจาะจง.........ฉันขอเขา.......ก็เพียงพอ
แล้วคำขอ.........ฉันผิดตรงไหน......ในโลกา
หรือผิดกฎ........ข้อใด......ในบทบัญญัติ
เจตนา.........ก็ชี้ชัด........ไม่มัดขา
ไม่มัดตัว..........ไม่มัดกาย.........ไม่มัดปัญญา
ไม่ขออะไร.........แค่ใส่หัทยา.......อุ้งมือเธอ
......*****************************************************.......
...จบความบันทึก.....
..ฝนก็พร่างพรูครึ่ก....มาหนักใส่
ฉ้นยิ้มหวาน...สิ่งที่จาร...จากหัวใจ
ช่างไร้บาป เพราะมันใส..จนฟ้าสะเทือน
. ในนามของความรัก .........อักขรา.....
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
7 กุมภาพันธ์ 2547 05:13 น.
tiki
ไม่ขอใคร.......แต่จะขอคุณ
คืนนี้.......ฟ้าดูมืด...ลมก็เย็นมาก
เว็บบางกอกซิตี้ที่ไว้เขียนไดอารีมีอันล่มสลาย
เหตุเกิดจากเมื่อสาย และเมื่อบ่ายเป็นต้นมา
ขอถือเอาความเคยชิน
อย่างไรก็ยังอุ่นใจว่า
คืนนี้มีคนเขียนงานงามมา
ยังมีชื่ออยู่ ณ.หน้าเดียวกันนี้นั้น
อะไรทำให้ฉันมาที่นี้
บ้านไทยโพเอ็มนี้อันลือลั่น?
ถ้าไม่ใช่เพราะบทประพันธ์ของคุณนั้น
ช่างอ่านแล้วคม...สำคัญจนตามมา...
บทประพันธ์เรื่องงานพุทธประวัติ
ชีชัดถึงวาระใจที่มีค่า
ฉันอ่านงานของคุณซึ้งทุกครา
กดชื่อคุณ..ก็โผล่มาหน้าบ้านนี้ !
ฉันเฝ้าดูคุณอยู่ห่างห่าง
ระยะหลังถึงเอ่ยถ้อยวจีที่
ฉันชอบจะบอกว่าคุณเป็นคนดี
แต่ตัวฉันนี้ดีหรือไม่ดีฉันไม่รู้
ในเวลาห้วงวันฝันและเหงา
ในเวลาปวดร้าวเข้าสิงสู่
งานประพันธ์งดงามซึ้งควรดู
ซึ้งและอยู่ในใจทุกเวลา
หลายหลายครั้งคุณเขียนตอบงานของฉัน
หลายหลายวันฉันก็บ่นถ้อยภาษา
ในบางครั้งคุณหายไปไม่ผ่านมา
บางทีท่าคุณทักทายมาแล้วผ่านไป
ฉันคงเขียนงานอยู่ที่นี่
อาจจะเพราะยังไม่มีที่จะไปที่ไหน
ส่วนบางเว็บก็มักมีแต่เรื่องงานใด
ฉันส่งใจให้คุณทุกทุกวัน
มีอยู่สิ่งไม่ขอใคร..แต่ขอคุณ
ทุกงานบุญให้แผ่เมตตาให้แก่ฉัน
ทุกความรักให้แบ่งปันให้แก่กัน
ทุกทุกวันฝันจะดีมีเธอเคียง
ฉันขออะไรมากไปหรือเปล่า
เกือบปีเข้า...คงขอไม่มาก...และไม่อยากเสี่ยง
ฉันไม่ขอมากกว่านี้...ขอสิทธิ์นี้เพียง
ความรักฉันเยี่ยง...ในกลอนกานท์..หวานหวานของคุณ
ฉันอาจถือสิทธิ์มากไปสักนิด
และขอถือสิทธิ์ที่เธอเกื้อหนุน
และขอวางใจไว้ในมือนักบุญ
ขอความการุณย์ให้อุ่นอกใจ
ไม่มีจันทราในราตรีนี้
ไม่มีคนดีที่เคยเคียงใกล้
มีแต่งานฉันท์กาพย์กลอนละไม
ที่คุณฝากไว้ให้ฉันยินดี
คุณจะอยู่หรือจากไปมันไม่สำคัญ
ฉันเรียนรู้วันที่มีคุณได้ทุกที่
ฉันเรียนรู้ใจที่อ้างว้าง..แล้วยินดี
ได้เรียนรู้ท่าที..ที่ก้าวเข้าหาคุณ
ฉันขอก้าวมายืนเคียงข้าง
ฉันขอวางมือไว้ที่มืออบอุ่น
ฉันขอนั่งอิงแนบแอบอยู่ข้างคุณ
ฉันขอความอบอุ่นจากคุณสักครั้ง..!!
และฉันรู้ค่าของคุณมากมาย
ทิกิ_tiki
7 กุมภาพันธ์ 2547 00:11 น.
tiki
ควันหลงกลอนแม่ปูลูกปู อิอิ
@ วัยเด็ก......เธอต้องการอะไรบ้าง ?
ทุกทุกอย่าง.......หรือบางอย่างให้ค้นหา
ทางชีวิต.......จะก้าวไป.......คล้ายมายา
บนมรรคาของชีวิต.......สิทธิ์ของเธอ................( ๑)
@. คนดีเป็นอย่างไร..? เด็กใครรู้
พ่อ..แม่..ครู.......บอกลูกปูอยู่เสมอ
ภาพผู้ใหญ่เป็นคนดี.......ที่น่าเจอ
เด็กบ่นเพ้อ.......อยากได้เห็น.......เป็นสัจธรรม ............( ๒)
@ ผู้ใหญ่ทุกคนดุจแม่ปู.......ชูนำคบ
ลูกปูเคารพ.......เดินตามมา.......หน้าถลำ
ตุปัดตุเป๋.......ผู้ใหญ่เดินเซ.......เร่คะมำ
ให้เด็กจ้ำ.......ก้าวติด.......คิดเมินคน.............( ๓)
@. เป็นผู้ใหญ่.......เปรียบร่มไม้.......ให้พึ่งพิง
เด็กอยากอิง.......พิงผู้ใหญ่.......ไม่ฉงน
ถามปัญหา.......ประสบการณ์.......เชี่ยวชาญกล
ขอปัญญา.......ผู้นำคน.......ผู้ล้นธรรม............(๔ )
@ เด็กนั้น.มอง.......ผู้ใหญ่.......คล้ายกระจก
เดินวนวก.......ตามมรรคา.......คราเช้าค่ำ
เยี่ยงความชั่ว.......ความดี.......ที่เวร-กรรม
.เด็กถามซ้ำ.......ฉงนใจ.......ในกรรม-เวร...........( ๕) .....
@. อย่าสอนเด็ก.......ดีต่อหน้า.......ว่าลับหลัง
สอนหิริ......*.เกรงชั่ว* ยัง.......ต้องเลือกเฟ้น
*โอตตัปปะ*.......กลัวบาปธรรม.......ย้ำประเด็น
*เกรงความชั่ว*.......*กลังบาป*เห็น.......แม้ลับตา
............(๖ )
@ สอนให้ดี.......เหนือธรรมดา.......ค่าคำสอน
ธรรมอย่าย้อน.......หลบหาย.......กลายคุณค่า
ธรรมวันเด็ก.......ขอผู้ใหญ่.......ให้เมตตา
ดี*ต่อหน้า*.......ลับหลัง *ตั้งใจดี*.............( ๗)
@. การกระทำ.......ของผู้ใหญ่......ให้ธรรมะ
เด็กนั้นจะ......ซึมซับ.......สมศักดิ์ศรี
ขอผู้ใหญ่เป็นแบบอย่าง.......ทางวิธี
ชีวิตนี้.......*ลูกปู* งาม.......ตาม *แม่ปู*............( ๘)
@.....เพิ่งมาลงเพราะว่าส่งไป
นิตยสารบางฉบับแต่ไม่ได้ลงนะอิอิ
ก็แถมให้กะเด็กแถวนี้ อิ
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
6 กุมภาพันธ์ 2547 14:32 น.
tiki
น้ำแก้วแรก.....ครูและศิษย์
อาจารย์หยิบชอล์คขึ้นตรงหน้า
แล้วเริ่มบทพรรณนาเรื่องเศรษฐศาสตร์
อนึ่งนั้นบทเรียนนี้เพื่อชาติ
คนฉลาดพึงศึกษาฟังคารม
นักเรียนจ้องมองนึกตรึกตามสอน
ให้มองย้อนความปราถนา..คราจะสม
ต้องการอะไรก็บึ่งไปให้ได้ชม
ความต้องการนี้..ไม่โสมม...เลยมนุษย์
แต่ทรัพยากรนั้นมีจำกัด
พูดชัดชัดต้องไขว่คว้าถึงที่สุด
เมื่อมีความปราถนาให้เร่งรุด
คนก็สุดจะยับยั้งตั้งใจตาม
ครั้นเมื่ออุปทานมีอยู่คู่อุปสงค์
ก็เดินตรง สู่เป้าหมาย...อย่าได้ขาม
แต่อุปสงค์...ก็เหมือนน้ำ...หลายแก้วงาม
เจ้าผลีผลามด่วนไป...ให้กระหาย
ที่ปราถนาน้ำสีแดงดูแรงฤทธิ์
ครั้นลำบาก...เหนื่อยหิว.คิด..ช่าง..โหดร้าย
ก็ตรงรี่...หาอุปทาน..อันมากมาย
เจอน้ำใส.......แก้วใหญ่...ก็รับพลัน.....
อั้ก อั้ก อั้ก...ดื่มเข้าไป..ให้..ดับร้อน
อุปสงค์..มีเป็นฟ่อน...ก็หุนหัน
ขออีกแก้ว แก้วที่สอง...ต้องใจครัน
กระหายนั้นยังไม่ดับ...รับแก้วสาม..!!
ลองถามใจเราเอ๋ย..เฉลยลูกศิษย์
กินน้ำตามไปติดติด..จนพุงหลาม
แล้วอาจารย์ก็วางน้ำแดงใสงาม
แต่เพียงแค่..ก็มองตาม...สำลักลม..!
คืออุปสงค์...อุปทานได้พบกัน
จะน้ำสวรรค์..แก้วไหน...ใครจะข่ม
ก็วันโหย...แห้งเหือด...เลือดระบม
ใครเล่าตรม.....ตกเศร้า....เคล้าน้ำตา
เปรียบประดุจอุปสงค์อันสำราญ
ได้พบพานน้ำใส..ใจรอท่า
ถึงน้ำสวรรค์...เลิศพลัน....ที่ชั้นฟ้า
คงขอลา...ไม่อยากรับ....นับเนื่องตาม
อาจารย์สอนเสร็จแล้วก็ยิ้มกริ่ม
ไปลองลิ้ม....น้ำสวรรค์...ใครจะห้าม..?
ลูกศิษย์โง่...ดาลเดือด...เหือดประนาม
ใครวะตาม....แกมาสอน...ห่อนนึกเลย
ด้วยหลงกล....ดื่มน้ำ...สามแก้วนั้น
ครูก็หวาน.....ลิ้มสวรรค์....หน้าตาเฉย.
พวกเธอศิษย์....คงคิดล้าง...ครูอย่างเคย.?
อย่านึกเลย.....มือคนละชั้น.. ....ศิษย์สั่นเทา...!!!!
.....
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
The 1st glass of Water...........Teacher...and student..
(The Direct Interpretation from ทิกิ_tiki..
a poet of non-color..non-class..non-gender..non-age..and non-self..!!!!
The teacher pinched the chalk stick in his hand..
Starting his lesson of Economy ..
Well,,This is the best of our nation_land..
Smart guy like u all listen,,carefully.
Student..stares with imagination...
For his desiration is quite..a destiny..!
What he wants is what you rush for..that .reason..
Your desire is not that dirty !
Oh !.but the Resource is quite at a limited..
For clarity..You have to reach for that..heavily..
For your desire..is quite...your summit..
Dont stop for anything..but..your eternity.
Once the Supply is there near the Demand
Youd better take your route..directly
Youd better..take the demand..within an enhance..
There are several glasses of water waiting...for your thirsty....
The desired Red radiance glittering crystal...wine glass..
Looks like a heavy...task to reach when.. .in poverty..
Then rushing through all the supplies...when scarcity..is harsh.
Taking that fisrt glass of water...rapidly.......
Oh waw..wawsh ..wawsh..taking with thirst..
Quenching my hottest..thirst .. hunger..killing my pains..hopefully
With all my huge desire..at first
May I have Second..and third...glasses...there are plenty..
Lets look at your heart.student,,..reveals.the teacher..
You took..non-stop glasses of water..continuosly..
And right now the radiant red .wine..this marvellous..precious....Sirs..
Just you look For you are..fullfilled.,.burbed..quickly.
Whence..The Demand and Supply are met
Whatsoever ..best from the heaven.. you ..now deny
Once in a hard dry bitter day with sweat..
Who was with me...who felt terribly in melancholy. cry
Comparing to the pleasant desire
For a clear plain glass of water waiting..happily
Whatsoever that brilliant from heaven...crytal glass of red wine..
I may say something..peacefully...See you again.
Then the Teacher ended his lesson with a grinning smile.
He then took that glass of precious red wine ..without constraint.
Those stupid students ...with..anger of being fooled..cry..
Who invited this kind of wicked..guy teaching us ?
Oh we are trapped...with that instructions to quench our thirst
With the third..you.take our red wine.you are so bad..so much
Ah well Dear student who always take all the revenge..at first
Who will let you do that to me.?.Im alerted..with my protection.
.They are all in trembles......
Dear English Reader
If you think I wrote something wrong ..Please dont be hesitate
to kindly tell me to make it clear with your language ..
Because this is
not my mother_tonged language. But I just want you who
are half -bred or Foreign visitor to OUr Thai Poem WebBoard
find it clearly understand able from .. myheart .Thats all ,
Thank you for your kind consideration..
ทิกิ_.tiki ,
. ในนามของความรัก ...และเมตตา
เหล่าดรุณน้อยแห่งข้า...
เพราะความไว้วางใจ...ภัยจึงตามมา
โลกเป็นเช่นนี้แหละหนา
ด้วยมนุษย์นั้นคือศิษย์คิดล้างครู..!!
เฮ้อ ไปเต้นระบำดีกว่านะ....อิอิ แหมกว่าจะแปลเสร็จ เหงื่อตก
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
หน้าส่วนตัว
1039
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
