30 มกราคม 2547 17:35 น.
The sun
ด้วยทุกวันมีงานเรียงหน้ามาอย่างมากมาย
ฉันจึงไม่สู้มีเวลาที่จะได้เขียนบันทึก
แบบ หรือ อย่างที่ ใจฉันอยากให้มันเป็นได้
อักษรบางตัวที่ฉันพยายามสื่อออกมา
อาจเป็นตัวแทนวันแต่ละวัน
ความรู้สึกแต่ละช่วง
ที่บรรยายเรียงร้อยถ้อยคำ
เพื่อจะเก็บเป็นบันทึกความทรงจำ
อันมีกาลเวลาเป็นเครื่องยืนยัน
เมื่อวานฉันแลกเปลี่ยนความคิด
กับเพื่อนที่ไม่คุ้นหน้าสักเท่าไหร่
แต่เรามีเรื่องคุ้นใจมาคุยกันได้ไม่ขาดปาก
ทุกครั้งเมื่อเราเริ่มสนทนา
เรื่องราวในชีวิตของเราทั้งสองคน
ก็ดูจะเรียงแถวยาว
มาได้เล่าสู่กันฟัง
ชีวิตของเราทั้งสองคนไม่ต่างกันเท่าไหร่
เจอผู้ชายนิสัยคล้ายคลึงกัน
เพราะเหตุผลบางข้อที่พวกเราเจอ
มันอยู่ในเครือข่ายเดียวกัน
แบบว่าไม่รู้ว่าตนผิด กับพาลให้เรารู้สึกหนักใจไปด้วย
วงสนทนามีเพียงควันสุกี้
ที่ลอยคลุ้งให้เราได้ตักมาซด
และสืดสาดกับรสชาติความร้อน
ที่เหมาผักทั้ง เอ็มเคไว้ที่โต๊ะของเรา
ระหว่างนั้นเรารอคอยที่จะค่อย ๆเปิดใจ
บอกเล่าความเป็นไปของบุคคลรอบข้าง
ไม่แปลกหรอก ที่เราจะกล้าเล่าเรื่องราว
ให้กับคนที่เราคุ้นเคยน้อย
เพราะตัวตนความเป็นเรา คงไม่ได้สัมผัสกันจริง ๆ
เหมือนกับบุคคลที่เราได้เล่าสู่กันฟังอย่างเมามัน
ค่ำนี้เราจากลาด้วยมิตรภาพที่เรียกว่า
จากเพื่อเจอกันครั้งใหม่
เราลาลงบันไดก่อนจะขึ้นรถไปยังบ้านของแต่ละคน
เพื่อเราต่างต้องทำภาระหน้าที่ของตนต่อไป
รสชาติชีวิตแต่ละคนมีให้ได้ขำกันบ้าง
เราขอบคุณวันนี้ ที่อย่างน้อยมิตรภาพก็ได้สานต่อกัน
เป็นอีกวัน ที่เพื่อนเขยิบมาเป็น
เพื่อนรัก รักกันอีกนิดหนึ่งหน่ะ
28 มกราคม 2547 18:19 น.
The sun
ไม่อยากบอกว่าใครกันที่เปลี่ยนไป
เป็นเราหรือเขา
เราไม่ปฏิเสธว่าเมื่อหมดห่วงใย
อะไรก็คงไม่อาจรั้งไว้
เขาว่าทางของเรามาเร็ว
และคงต้องจากไปอย่างรวดเร็ว
แต่ฉันว่าแม้ทางมาไกล
ฉันก็ไม่เคยคิดว่ามันจะเร็วหรือว่า
เพราะว่าเรื่องของความผูกพัน
จะเร็วหรือช้า มันย่อมตราบนาน
และจะรั้งไว้ของเราไว้ได้
เขาว่ามันคงหมดลงไปแล้ว
แต่ฉันว่าเขาคงไม่เข้าใจ
แม้ฉันจะปฏิเสธมาหลายครั้งหลายครา
ว่าเราคงไปด้วยกันไม่ได้
แต่ฉันก็วางความไว้ใจไว้กับเวลา
ทุกครั้งที่ฉันทบทวน
เขาก็คือส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน
มาในวันนี้ เขาว่ามันเร็ว
แต่อะไรหล่ะที่ไม่มีคำว่าเริ่มต้นก่อน
ฉันว่าตอนนี้มันน่าจะสายไป
กับการจะมานั่งเริ่มต้นใหม่ซะอีก
มีคนบอกฉันว่า
ความรักเป็นสิ่งที่ดี
ไม่ว่าจะเกิดอะไร รักก็ยังคงเป็นสิ่งที่ดี
แต่เรามักเอาความรักไปทำให้มันไม่ดี
เราโทษว่าที่เราอกหักก็เพราะความรัก
เมื่อเขาเลิกรักเราก็โทษว่าความรักเป็นพิษ
แต่ไม่ว่าเหตุผลอะไรฉันเอง
ยังคงมองความรักเป็นสิ่งที่ดีเสมอ
แม้ว่าวันนี้เราจะไม่ได้สานสัมพันธ์ของเราต่อไป
แต่ฉันเองยังคงฝากวันเวลาไปบอกเขาว่า
ไม่ว่าจะตอนนี้ หรือตอนไหน
จะเริ่มรักวันนี้ หรือจะเลิกรักในวันนี้
ความรักของฉันก็ยังคงดี และงดงามเสมอ
27 มกราคม 2547 18:15 น.
The sun
จะกี่ครั้งที่ได้มีโอกาสเขียน
จะหาอะไรกับตัวเองได้อีกเท่าไหร่
ที่จะมีโอกาสได้อ่าน
อ่านเรื่องราวชีวิต จากบทสอน
ในแววตา และคำพูดของคนบางคน
ฉันมาได้คิดว่า การกระทำของคนเรา
เป็นแบบจิตวิทยาทั้งนั้น
เพียงแต่เราจะแปลท่าทีที่เขาแสดงออกมาให้เห็น
ได้ด้วยความคิดที่ไม่เข้าข้างตัวเองของเรา
หรือจะแปลการกระทำจากสิ่งที่เขาแสดงออก
ให้เราได้เข้าใจในชีวิตของเขาอย่างไร
คนหนึ่งคนอ่านหนังสือบางบทแล้ว..คิดได้
กับอีกบางบุคคลไม่ได้อ่านบทนี้ ก็ซึ้งใจตามได้
ฉันเพิ่งมาได้คิดว่า คำพูด ที่เขาบอก
แม้ไม่ได้บอกตรง ๆ แต่ก็พอจะเดาอะไรออก
ว่ากำลังคิด หรือน้อยใจ ดีใจ อะไร
อืม..หากว่าฉันไม่ได้สังเกต
ฉันจะเข้าใจไหมหนอ
ว่าสิ่งที่เขาอ่านให้ฉันฟัง
นั่น หมายถึง เขากำลังจะบอกอะไรกับฉัน
โดยที่เขาไม่ได้พูดตรง ๆ
นี่หล่ะ ที่ฉันได้สัมผัสมันได้ในวันนี้
21 มกราคม 2547 14:26 น.
The sun
บางทีการรับบางสิ่งบางอย่างเข้ามาในชีวิต
ส่งผลบ้าง ไม่เกิดผลบ้าง
เรื่องราวของชีวิตใครจะรู้บ้าง
ว่าการลงเอยที่ปัจจุบัน
หรือยังยืดเยื้อจากเรื่องราวในอดีต
อะไรจะส่งผลให้จิตใจดีกว่ากัน
วันนี้อ่านกลอนของเพื่อนคนหนึ่งในไดอารี่
เขียนแล้วอ่านสบายใจดี
ขอยืมมาไว้ในบทนี้หน่อยนะ
อยากกระซิบบอกดาวถึงสาวน้อย
ฝากความรักล่องลอยถึงแฟนฉัน
ผ่านสายลมถึงเดือนดวงตะวัน
ความผูกพันอันดีมีให้เธอ
เห็นความน่ารักของสิ่งที่ได้อ่าน
ในชีวิตจริงเจอแบบนี้
คงนั่งอมยิ้มไม่หุบเลย
ไม่เป็นว่า ไม่ว่าปัจจุบันหรืออดีต
ฉันก็ไม่ยึดติดกับวันเวลา
ขอเพียงหัวใจแข็งแรง
ติดปีกบินได้เมื่อไหร่
เมื่อนั้นคงได้รู้จักอินทรีย์กันบ้าง
20 มกราคม 2547 17:47 น.
The sun
เวลาที่เรานิ่ง ๆ เรามักเห็น เข้าใจอะไรง่ายกว่า
ชีวิตที่ไม่ยอมหยุด
ค่ำที่ผ่านมา ฉันนั่งสนทนากับน้องคนหนึ่ง
เขาเล่าเรื่องราว ประหนึ่งว่าฉันเอง
เป็นคนรับรู้เรื่องราวของเขามาโดยตลอด
ฉันมองหน้าด้วยความเข้าใจ แต่มีคำปฏิเสธ
โดยไม่กล้าบอกว่า สิ่งที่เขาเล่า
อาจตรงกับบางเรื่องที่ฉันกำลังคิด
เขาอาจพูดถูก คนเราเวลาที่มีคนเข้ามาวุ่นวายในชีวิต
อาจรู้สึกรำคาญ แต่เมื่อเข้าใจแล้วว่า
ต้องเลือกตัดความวุ่นวายในชีวิต
ก็ต้องเลือกตัดความห่วงใยที่ใครบางคนอาจมีให้
เขาว่า ตอนแรกก็รู้สึกว่า มีอะไรขาดหายไป
แต่ตอนนี้ก็เริ่มเคยชินกับการไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์
ที่โทรมาเพื่อบอกว่า มีคนคนหนึ่งกำลังคิดถึงเขาอยู่
ฉันเองก็เข้าใจ และเริ่มเข้าใจแล้วว่า
เมื่อเราไม่หยุด แต่พยายามสานต่อความผูกพันธ์
คนที่จะเจ็บคงไม่ใช่เขาแน่นอน
คำตอบที่คุยกับน้องคนนี้
ทำให้ฉันได้คำตอบบางอย่างกับตัวเองเหมือนกันว่า
เวลาที่เราห่วงใยใครสักคน โดยที่เขาไม่ต้องการ
มันก็ไม่ต่างกับการที่เราสะสมพิษไว้
วันหนึ่งก็ต้องเกิดอาการ
ถ้าถอนพิษไม่ทันคงต้องตาย
และพิษที่ว่า คงเป็นพิษรักและผูกพัน
ที่เจ็บช้ำและทำให้ใจตาย มากกว่า
ถึงเวลานี้คงต้องถอนพิษแต่เนิ่น ๆ
เกรงว่า วัน เวลา จะทำให้ถอนทั้งพิษ
ถอนทั้งใจกันลำบากนะซิ
หน้าส่วนตัว
715
