27 มกราคม 2547 18:15 น.
The sun
จะกี่ครั้งที่ได้มีโอกาสเขียน
จะหาอะไรกับตัวเองได้อีกเท่าไหร่
ที่จะมีโอกาสได้อ่าน
อ่านเรื่องราวชีวิต จากบทสอน
ในแววตา และคำพูดของคนบางคน
ฉันมาได้คิดว่า การกระทำของคนเรา
เป็นแบบจิตวิทยาทั้งนั้น
เพียงแต่เราจะแปลท่าทีที่เขาแสดงออกมาให้เห็น
ได้ด้วยความคิดที่ไม่เข้าข้างตัวเองของเรา
หรือจะแปลการกระทำจากสิ่งที่เขาแสดงออก
ให้เราได้เข้าใจในชีวิตของเขาอย่างไร
คนหนึ่งคนอ่านหนังสือบางบทแล้ว..คิดได้
กับอีกบางบุคคลไม่ได้อ่านบทนี้ ก็ซึ้งใจตามได้
ฉันเพิ่งมาได้คิดว่า คำพูด ที่เขาบอก
แม้ไม่ได้บอกตรง ๆ แต่ก็พอจะเดาอะไรออก
ว่ากำลังคิด หรือน้อยใจ ดีใจ อะไร
อืม..หากว่าฉันไม่ได้สังเกต
ฉันจะเข้าใจไหมหนอ
ว่าสิ่งที่เขาอ่านให้ฉันฟัง
นั่น หมายถึง เขากำลังจะบอกอะไรกับฉัน
โดยที่เขาไม่ได้พูดตรง ๆ
นี่หล่ะ ที่ฉันได้สัมผัสมันได้ในวันนี้
21 มกราคม 2547 14:26 น.
The sun
บางทีการรับบางสิ่งบางอย่างเข้ามาในชีวิต
ส่งผลบ้าง ไม่เกิดผลบ้าง
เรื่องราวของชีวิตใครจะรู้บ้าง
ว่าการลงเอยที่ปัจจุบัน
หรือยังยืดเยื้อจากเรื่องราวในอดีต
อะไรจะส่งผลให้จิตใจดีกว่ากัน
วันนี้อ่านกลอนของเพื่อนคนหนึ่งในไดอารี่
เขียนแล้วอ่านสบายใจดี
ขอยืมมาไว้ในบทนี้หน่อยนะ
อยากกระซิบบอกดาวถึงสาวน้อย
ฝากความรักล่องลอยถึงแฟนฉัน
ผ่านสายลมถึงเดือนดวงตะวัน
ความผูกพันอันดีมีให้เธอ
เห็นความน่ารักของสิ่งที่ได้อ่าน
ในชีวิตจริงเจอแบบนี้
คงนั่งอมยิ้มไม่หุบเลย
ไม่เป็นว่า ไม่ว่าปัจจุบันหรืออดีต
ฉันก็ไม่ยึดติดกับวันเวลา
ขอเพียงหัวใจแข็งแรง
ติดปีกบินได้เมื่อไหร่
เมื่อนั้นคงได้รู้จักอินทรีย์กันบ้าง
20 มกราคม 2547 17:47 น.
The sun
เวลาที่เรานิ่ง ๆ เรามักเห็น เข้าใจอะไรง่ายกว่า
ชีวิตที่ไม่ยอมหยุด
ค่ำที่ผ่านมา ฉันนั่งสนทนากับน้องคนหนึ่ง
เขาเล่าเรื่องราว ประหนึ่งว่าฉันเอง
เป็นคนรับรู้เรื่องราวของเขามาโดยตลอด
ฉันมองหน้าด้วยความเข้าใจ แต่มีคำปฏิเสธ
โดยไม่กล้าบอกว่า สิ่งที่เขาเล่า
อาจตรงกับบางเรื่องที่ฉันกำลังคิด
เขาอาจพูดถูก คนเราเวลาที่มีคนเข้ามาวุ่นวายในชีวิต
อาจรู้สึกรำคาญ แต่เมื่อเข้าใจแล้วว่า
ต้องเลือกตัดความวุ่นวายในชีวิต
ก็ต้องเลือกตัดความห่วงใยที่ใครบางคนอาจมีให้
เขาว่า ตอนแรกก็รู้สึกว่า มีอะไรขาดหายไป
แต่ตอนนี้ก็เริ่มเคยชินกับการไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์
ที่โทรมาเพื่อบอกว่า มีคนคนหนึ่งกำลังคิดถึงเขาอยู่
ฉันเองก็เข้าใจ และเริ่มเข้าใจแล้วว่า
เมื่อเราไม่หยุด แต่พยายามสานต่อความผูกพันธ์
คนที่จะเจ็บคงไม่ใช่เขาแน่นอน
คำตอบที่คุยกับน้องคนนี้
ทำให้ฉันได้คำตอบบางอย่างกับตัวเองเหมือนกันว่า
เวลาที่เราห่วงใยใครสักคน โดยที่เขาไม่ต้องการ
มันก็ไม่ต่างกับการที่เราสะสมพิษไว้
วันหนึ่งก็ต้องเกิดอาการ
ถ้าถอนพิษไม่ทันคงต้องตาย
และพิษที่ว่า คงเป็นพิษรักและผูกพัน
ที่เจ็บช้ำและทำให้ใจตาย มากกว่า
ถึงเวลานี้คงต้องถอนพิษแต่เนิ่น ๆ
เกรงว่า วัน เวลา จะทำให้ถอนทั้งพิษ
ถอนทั้งใจกันลำบากนะซิ
16 มกราคม 2547 10:05 น.
The sun
พูดทำไมว่ารัก เมื่อหัวใจไม่ได้คิดเช่นนั้นแล้ว
พูดทำไมว่าเข้าใจ เมื่อทุกครั้งที่เราพูดกันมักเป็นคนละเรื่อง
พูดทำไมว่าผูกพัน ในเมื่อเยื่อใยที่เรามีต่อกันมันแทบไม่หลงเหลือสิ่งดีที่มีให้กัน
ย้ำคำว่ารักทำไม ให้หัวใจฉันเจ็บช้ำ
หรือว่าเธอไม่เคยใส่ใจจำ พูดซ้ำ ๆ คำเดิม ๆ
วันและเวลาเปลี่ยนไป หัวใจเธอเปลี่ยนผัน
หัวใจของฉันก็คงเช่นกัน มันคงกร่อนไปแล้วตามเวลา
ที่ผ่านมาเลยไม่เข้าใจ กับเรื่องหัวใจและความคิด
สับสนกับคำว่ารักอยู่เต็มจิต หรือยังคงไม่สิ้นซึ่งเยื่อใย
คิดยังไงก็ไม่เข้าใจ เพราะหัวใจยังสับสน
สิ่งที่พูดกับสิ่งที่ทำ เหมือนคนละคน
แล้วจะค้นหัวใจ เธอได้อย่างไรกัน
26 กันยายน 2546 17:25 น.
The sun
เขาทำตัวเป็นเด็ก ๆ เอาแต่ใจตัวเอง
คำพูดประชดประชัน บอกอาการอะไรบางอย่าง
เหมือนเรียกร้องความสนใจ
ฉันก็เลยนึกขำ
เป็นว่าใครก็เกิดอาการอย่างนี้ได้
ฉันเองก็เป็น เวลาต้องการอะไรบางอย่างที่อยากได้
ก็อ้อนเหมือนเด็ก ๆ เป็นอันว่าเข้าใจกัน
เด็กตัวเล็ก ๆ ในตัวเรา
ยังติดตามเราตลอดเวลา
ความทรงจำในวันเด็ก
หรือขาดอะไรบางอย่างในวันนั้น
วันนั้น เราเองก็ต้องการการทดแทน
สิ่งที่เราขาดหายไปนั่นเอง
ฉันพูดกับเพื่อนคนหนึ่งว่า
ใครก็ตามที่พูดเล่น ฉันถือเป็นเรื่องจริง
เพราะเขามักไม่โกหกความรู้สึกตัวเอง
เวลาที่เขาบอกว่า พูดเล่นนั่นเอง
ในเวลาที่ไม่กล้าบอกตรง ๆ
ก็สมมุติโน่นนี่ หรือ ใช้คำว่าพูดเล่น
เป็นสื่อทางความคิด ที่ไม่กล้าเผชิญกับความรู้สึกเป็นจริง
ใครก็ตามบอกว่า คิดถึง แล้วว่า พูดเล่น
ฉันก็ทึกทักเอาหล่ะกันว่า เขากำลังคิดถึงฉันจริงๆ ก็แล้วกัน
หน้าส่วนตัว
791
