26 พฤษภาคม 2547 19:26 น.
The life of Radiance.
กาลเวลา ทำให้สอง เราห่างเหิน
ไกลกันเกิน ใจเรา จะคว้าไขว่
ยิ่งเนิ่นนาน ยิ่งห่าง ร้างแรมไกล
ใจหนอใจ จะทนได้ อย่างไรกัน
ระยะทาง คืออุป (ปะ)สรรครัก
บั่นทอนให้ คนรู้จัก ต้องแปรผัน
คอยทำลาย สัมพันธ์รัก ความผูกพัน
ทำให้ฉัน และเธอนั้น ต้องจากไกล
ไหนใครบอก กาลเวลา จะช่วยเหลือ
ระยะทาง กูลเกิ้อรัก ให้ยิ่งใหญ่
สิ่งเลวร้าย ต่างต่าง จักคลายไป
รักสดใส กว่าที่เคย ได้มีมา
สิ่งเหล่านี้ ล้วนเป็น เรื่องโกหก
คงตลก หากเชื่อ ตามคำว่า
เพราะจริงแล้ว ระยะทาง กาลเวลา
คือผู้พา เราสอง เลิกรากัน
12 พฤษภาคม 2547 02:28 น.
The life of Radiance.
(โคลง ๔ สุภาพ)
เพราะ ถึงคราร่ำร้อง ลาไกล
รัก ที่มีหมดไป แน่แท้
เพียง หากว่าในใจ ยังซึ่ง
เธอ หนึ่งเดียวคนนั้น มั่นไว้ตลอดไป
(กาพย์ยานี ๑๑)
เพราะรักเพียงเธอมั่น เธอเท่านั้นในดวงใจ
แม้เธอต้องห่างไกล ก็หวังไว้ใจใกล้กัน
แม้เนิ่นนานเพียงไหน ร่วมฝ่าไปเหมือนก่อนนั้น
ใกล้ไกลไม่สำคัญ ถ้ารักกันก็ยั่งยืน
แม้รู้ได้เพียงฝัน ฝันเท่านั้นมิอาจฝืน
ความรักที่ขมกลืน ขืนใจทนเกินทัดทาน
เพราะเธอมิได้รัก มิร่วมทางสมัครสมาน
รักเธอนั้นมิยาวนาน แค่วันวารที่ผ่านไป
28 มกราคม 2547 22:30 น.
The life of Radiance.
ณ ทะเล มีหาดทราย และพรายคลื่น
ดูสดชื่น รื่นรม สมใจหมาย
เสียงคลื่นซัด กระเทาะกับผิวทราย
ฟังเมื้อใด สุขสบาย ทั้งกายใจ
ทุกเพลา เมื่อมีคลื่น ย่อมมีเปลี่ยน
คลื่นไหลเวียน ซัดมา แล้วกลับไหล
คงคืนสู่ ลู่ท้อง ทะเลไป
เพราะทุกสิ่ง ย่อมเปลี่ยนได้ ตามเวลา
เปรียบใจเธอ เหมือนทะเล ยามมีคลื่น
ที่ไหลขึ้น และไหลคืน น่าฉงน
เพราะใจเธอ ให้ฉันเพ้อ ละเมอปน
ให้สับสน ให้หลงรัก แล้วทิ้งกัน
อยากให้ใจ เธอเป็น เช่นหินกล้า
ที่เวลา ผ่านไป ยังคงมั่น
อยู่กับที่ มีเคลื่อนย้าย ทุกวารวัน
ที่ติดตรึง อยู่ที่นั้น มีเปลี่ยนแปร
9 มกราคม 2547 23:15 น.
The life of Radiance.
เพราะรักร้าว ราวแก้วแตก แยกสลาย
เพราะสุดท้าย ทายผลผิด จิตสับสน
เพราะอ่อนล้า ลารัก พักใจตน
เพราะทุกข์ล้น ลนลาน ปานสิ้นใจ
ก็ยังแคร์ แค่เพียง เคียงครองคู่
เอ็นดูสู สู่เธอ เผลอใจให้
ก็ตัวกู กู่ร้อง ก้องความใน
ที่เรียงไร ไร่เรียง เพียงรักเธอ
แล้วก็จึง จึ่งกล่าว บ่าวคือกาย
เพราะยามสาย ส่ายคือใจ ไปจนเผลอ
ไปครวญคำ ค่ำเช้า เฝ้าขอเจอ
ขอเพียงแคร์ แค่เธอ เสมอไป
11 ธันวาคม 2546 22:16 น.
The life of Radiance.
กลอนกลอักษร ม้าลำพอง
(หัดแต่งครั้งแรกจบไม่ลงคับ ใครแต่งได้แต่งต่อด้วย
ส่วนใครจะวิจารณ์หรือชี้แนะก็ เต็มที่นะครับ)
ฉันรักเธอทั้งสิ้น ขอรักมั่นทุกสิ่ง
รอรักนั้นกันและ เกินใจท้อไม่รัก
ทุกเมื่อยามมองเธอ เสริญสรรยอยามสุข
เกินใจบอกแค่เธอ ตามใจเพลินเจอเธอ
------------
(ต้นกลอน)
ฉันรักเธอ ทั้งสิ้นทั้ง เธอรักฉัน
ขอรักมั่น ทุกสิ่งทุก มั่นรักขอ
รอรักนั้น กันและกัน นั้นรักรอ
เกินใจท้อ ไม่รักไม่ ท้อใจเกิน
ทุกเมื่อยาม มองเธอมอง ยามเมื่อทุกข์
เสริญสรรยอ ยามสุขยาม ยอสรรเสริญ
เกินใจบอก แค่เธอแค่ บอกใจเกิน
ตามใจเพลิน เจอเธอเจอ เพลินใจตาม
-------------
หน้าส่วนตัว
1210
