21 กรกฎาคม 2546 22:50 น.
The life of Radiance.
วันวาน คือวันผ่าน วันชอกช้ำ
วันวาน คือวันจำ วันเหินห่าง
วันวาน คือวันสอง เราแยกทาง
และวันวาน คือวันร้าง กันและกัน
แม้วันวาน นั้นขมขื่น แสนขื่นขม
แม้วันวาน นั้นต้องตรม เจียนอาสัญ
แม้วันวาน นั้นโหดร้าย กว่าทุกวัน
แต่วันวาน นั้นยังคง เรื่องดีดี
เพราะวันวาน มีความสุข ได้เคียงใกล้
เพราะวันวาน มิเคยไกล คนรักนี้
เพราะวันวาน เมื่อความรัก ยังคงมี
แต่วันนี้ รักกลับหนี ไกลแสนไกล
อยากจะให้ วันวาน ที่สุขสม
หมุนกลับมา ให้ชื่นชม อีกได้ไหม
ให้วันนี้ เหมือนวันวาน ที่ผ่านไป
ให้วันนี้ ใจสองเรา ยังร่วมทาง
อธืษฐาน ขอดาวดาว และจันทร์เจ้า
ขอรักของ สองเรา ไม่เหินห่าง
ขอวันนี้ เรากลับ มาร่วมทาง
ร่วมสรรค์สร้าง วันใหม่ ไปด้วยกัน
21 กรกฎาคม 2546 20:38 น.
The life of Radiance.
ผลงานของพี่อ้อม บทตอบของผม
vvvvv vvvvv
เข้มแข็งไว้ ใจข้า อย่ายอมแพ้ พยายาม เข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้
อย่าอ่อนแอ อย่าร้องไห้ เมื่อใจเหงา พยายาม ไม่อ่อนแอ เมื่อใจเหงา
อย่าเสียใจ เมื่อวันนี้ มีเพียงเรา พยายาม ไม่เสียใจ เหลือเพียงเรา
ไร้เงาเขา เคียงข้าง อย่างถาวร พยายาม ลืมเขา อย่างร้าวรอน
หักห้ามใจ อย่าคิดถึง พึงจำไว้ พยายาม ห้ามใจ ไม่คิดถึง
อย่าหั่นไหว เมื่อความหลัง ยังตามหลอน พยายาม ลืมความซึ้ง เมื่อครั้งก่อน
อย่าทำให้ หัวใจ เราสั่นคลอน พยายาม ลืมสิ่งให้ ใจสั่นคลอน
อย่าอาวรณ์ อาลัย ในเวลา พยายาม ไม่อาวรณ์ ในเวลา
ทางข้างหน้า ยังยาวไกล ให้ก้าวเดิน ก็เพราะมี หนทาง ให้ก้าวเดิน
ต้องเผชิญ ฝ่าฟัน กับปัญหา เพราะยังต้อง เผชิญ กับปัญหา
ทางสายเก่า ทุกข์ทน ข้ามพ้นมา จึงขอพ้น หนทาง สายเก่ามา
ให้ถึอว่า เป็นบทเรียน เพียรสอนใจ และถือว่า เป็นบทเรียน เพียรสอนใจ
อย่าตอกย้ำ ซ้ำเติม เพิ่มรอยแผล ไม่ตอกย้ำ ซ้ำเติม เพิ่มรอยแผล
ไม่รังแก ใจดวงเก่า เขาผลักไส เลิกรังแก ใจดวงเก่า เขาผลักไส
จะดูแล ประคับประคอง มองทางไกล ไปดูแล ประคองคับ กับทางไกล
ไม่หวั่นไหว แม้ใจท้อ รอเวลา หยุดหวั่นไว้ แม้ใจท้อ รอเวลา
ปลายทางฝัน ที่วาดหวัง ตั้งใจไว้ ปลายทาง ที่ฝัน ที่มั่นไว้
จะยาวไกล คดเคี้ยว เกี่ยวขวากหนาม แม้ยาวไกล มีขวากหนาม ตั้งข้างหน้า
จะขอสู้ ฟันฝ่า พยายาม ยังยืนยัน จะฟันฝ่า ไม่อ่อนหล้า
จะก้าวข้าม ให้ถึงฝั่ง สมดังใจ เพื่อไปหา ปลายฝั่ง ที่ตั้งใจ
*** ขออภัยอย่างสูงที่ไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้าก่อนนำกลอนมาใช้นะครับ
16 กรกฎาคม 2546 19:26 น.
The life of Radiance.
โอ้อาลัย ใจว้าวุ่น ครุ่นคิดถึง
ยังคะนึง เฝ้าเพ้อ และคอยหา
นักกวี กานต์กลอน ที่ผ่านมา
ยังหวังว่า จะได้อ่าน คำประพันธ์
ทั้งคนเก่า คนแก่ ที่เคยผ่าน
ที่เคยจาร จารึก นึกสร้างสรรค์
ที่ได้ลง บทกลอน ให้อ่านกัน
หวังได้เห็น งานนั้น ทุกเมื่อไป
ทั้งที่ลา ไปแล้ว และยังอยู่
ทั่งที่คู่ เคียงเว็บ มิสงสัย
ทั้งที่คิด คิดอยู่ จะจากไป
ขอตรองใจ ดูใหม่ คืนกลับมา
ส่วนคนใหม่ ที่ได้ มาเยือนถิ่น
มาค้นหา ศิลปิน ปิ่นภาษา
หรือมาฝึก ฝีมือ อักขรา
ขอได้อย่า คิดลา จากถิ่นเรา
ขอทุกคน จงเป็นมิตร ประสิทธิ์ศาสตร์
ภาษาชาติ งานเรา อย่าให้เขา
ชาวต่างชาติ ทั้งหลาย มาลักเอา
ไปทำลาย จนเน่าเสีย มิเหลือดี
และสุดท้าย อยากกล่าว ว่ายังรัก
และก็จัก ผูกพัน สิ่งเหล่านี้
และสัญญา จะจำจด สิ่งดีดี
ที่ได้มี โอกาส มาแวะชม...
หน้าส่วนตัว
1220
