16 มีนาคม 2545 12:14 น.
Tawan
เธอได้ยินไหมเสียงเพรียกของความรัก
ที่ร้องเรียกอยากให้เธอมาพิงพักที่ตรงนี้
หัวใจฉันจะปลุกปลอบหัวใจของเธอคนดี
และจะไม่มีวันทำให้คนๆนี้ต้องเสียใจ
เธอได้ยินไหมเสียงหัวใจที่เต้นแผ่ว
รับรู้ว่าไม่มีสิ่งใดอีกแล้วที่จะสำคัญเท่า
ไม่มีใครอื่นอีกแล้วนอกจากหัวใจของสองเรา
อยากให้เธอเฝ้าประคองความรักเรา -- ให้สวยงาม
14 มีนาคม 2545 10:33 น.
Tawan
ไดอารี่เล่มเก่า --
กับเรื่องราวเหงาๆข้างในนั้น
ฉันยังจำได้ดีเสมอถึงคืน- วัน
นับตั้งแต่วันนั้นที่เราเจอ
แต่มันก็ผ่านมานานแล้ว
และไม่มีวี่แววของความอ่อนไหว
เราจากกันแล้วและจะไม่กลับไป
และไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่อาจคืน
ฉันเพียงแค่อยากหยิบมาอ่าน
เพื่อรำลึกถึงวันวานที่ร้าวราน อ่อนไหว
ไม่ได้อยากตอกย้ำความเจ็บปวดในใจ
เพียงแค่อยากให้หัวใจ ได้ลืมเธอ
***---****---***
ป.ล. ความเจ็บทำให้เราลืมได้ง่ายขึ้น จริงไหม
14 มีนาคม 2545 10:19 น.
Tawan
เพราะนาทีนี้ฉันยังมีเธออยู่
ถึงรับรู้ได้ถึงความอ่อนไหว อ่อนหวาน
ยังรู้สึกได้ถึงอุ่นไอ หอมละไมอยู่จาง จาง
และรู้สึกดีที่มีเธอเคียงข้าง ไม่ห่างไกล
เพราะเธอคือคนของความรัก
ที่ผ่านมาฟูมฟักเรื่องราวอันแสนหวาน
และเพาะบ่มความอบอุ่นในใจ ไม่เลือนลาง
กลายเป็นความผูกพันในสายใยบาง บาง
-- แต่มั่นคง --
11 มีนาคม 2545 18:28 น.
Tawan
ไม่ได้เป็นคนสำคัญของเธอเลยฉันรู้
แต่ที่ยังยืนอยู่ตรงนี้เพราะอ่อนไหว
ไม่ได้คิดหรอกนะว่าจะได้คืนกลับไป
ไม่ได้คิดว่าฉันจะได้หัวใจเธอกลับคืน...
แต่เป็นเพราะฉันยังห่วงใย ห่วงหา
ยังสนใจความเป็นไป-เป็นมาของเธอเสมอ
ไม่เคยหวังจะได้รับอะไรตอบแทนจากเธอ
แต่จะขอหวังดีเสมอ และจะรักเธอตลอดไป...
2 มีนาคม 2545 10:48 น.
Tawan
ในดวงตาเธอคู่นั้น
ไม่มีฉันอยู่อีกแล้วใช่ไหม
สายตาเธอนั้นช่างดูห่างไกล
เหมือนเธอไม่เคยมีใครอยู่ใน -- หัวใจเธอ
ในหัวใจเธอดวงนั้น
ไม่มีฉันอยู่อีกแล้วใช่ไหม
ทำไมทุกอย่างถึงแปรเปลี่ยนไป
กลายเป็นเธอไม่มีหัวใจ -- ให้เหมือนเคย
บอกกันทีสิว่า ทำไม
หน้าส่วนตัว
584
