3 เมษายน 2547 22:56 น.
t-qoozaa
ณ เมือง ๆ หนึ่ง เมืองที่แสนจะสดใส และปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ผู้คนเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ เมืองนี้รายล้อมด้วยต้นไม้ ดอกไม้ ที่ให้กลิ่นหอม ตลอดทั้งปี ยอดรัก คือชื่อของเมืองนี้
มีพระราชา นามว่า แสนดี เป็นผู้ครองเมือง และ สีสรร คือราชินีของเขา ทั้งสอง มีโอรสชายเพียงแค่คนเดียว ทั้งสอง ตั้งชื่อเขาว่า อบอุ่น เขาเติบโตมาพร้อมกับ ความรักของพ่อแม่ และประชาชน ของเขา
แต่เรื่องที่เขาไม่เคยคาดฝัน ก็มาถึง วันที่ ตัวของเขา ลดลง ลดลง และลดลง จนตัวของเขากลายเป็นเพียงแค่คนแคะ ซึ่งเขาไม่เคยรู้เลย ว่าเขาหน่ะถูกสาบ จาก ยายแม่มดตัวร้าย พระราชาแสนดี กับ พระราชินี สีสรร จึงได้เล่าความจริงครั้งอดีต ให้เขาฟัง เมื่อเขาได้รู้ว่า ยายแม่มดตัวร้ายเนี่ย ไม่ต้องการ ที่จะเห็นประชาชนเมือง ยอดรัก มีความสุข ความรัก และความอบอุ่น
เนื่องจากเธอไม่เคยได้รู้จักกับความรักและประกอบกับ เมืองแม่มดของเธอต้องดับสูญลง ด้วยเรื่องราวที่เกี่ยวกับความรักนี่เอง เธอจึงได้บอกกับพระราชา
แสนดี กับ พระราชินี สีสรร ว่าถ้าหาก ลูกชายของเขา อายุ 20 ปี เมื่อไหร่ แล้วยังไม่เจอกับความรักที่แท้จริง เธอจะกลับมาอีกครั้ง กลับมาทำลายมือง ยอดรัก ไม่ให้เหลือแม้เพียงมดตัวเดียว
แล้วเธอก็ไป ... แต่เธอไม่ไปเปล่า เธอทำท่าทางแปลกๆ ปากและมือเธอก็ขยับ บ่นอะไรก็ไม่รู้ พึมพัม พึมพัม
พอเธอบ่นจบ เธอก็บอกว่า เธอจะกลับมาใหม่ เมื่อลูกชายของ พระราชา แสนดี กับ พระราชินี สีสรร
อายุ ครบ 20 ปี
หลังจากวันนั้น ทุกคน ในเมือง ยอดรัก ก็มีแต่ความวุ่นวายใจ ต่างก็ช่วยกันคิดหาวิธีช่วย โอรส อบอุ่น
ให้พ้นจากคำสาบของยายแม่มดตัวร้ายนั่น
( ติดตาม ตอน 2 นะคะ)
30 มีนาคม 2547 21:08 น.
t-qoozaa
คำพูดเพียงคำเดียว อาจตัดสินชีวิตคุณได้
เมื่อคุณยังมีโอกาส จงอย่าลังเลใจ
พูดไปซะ อาจมีใครสักคนเฝ้ารอฟังคุณอยู่
เรื่องที่ฉันจะเล่านี้ หวังว่าคงจะเป็นประโยชน์ต่อหลายๆคนได้นะ
เรื่องนี้ ได้เริ่มขึ้นแล้ว.
ฉันหน่ะ เป็นคนเงียบๆ อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง อยู่กับพ่อแล้วก็แม่ พ่อกับแม่รักฉันมาก ซึ่งฉันรู้ดีว่าทำไม??.
แล้วเขา ก็ได้เข้ามาในชีวิตฉัน เขาชื่อ ชล อายุ ก็ 23 ได้แล้วมั้ง ครอบครัวของฉันกับครอบครัวของเขาเป็นเพื่อนบ้านกัน เขาเพิ่งย้ายมา วันสองวัน นี้เอง แต่ไม่รู้ว่าทำไม ครอบครัวเราถึง สนิท กันมากขนาดนี้ ผิดกับฉัน ที่ไม่สนิท กับเขาเอาซะเลย เราไม่เคยพูดกันสักคำ ฉันก็ได้แต่พยักหน้า ซึ่งฉันก็รู้ดีว่าทำไม??
วันนี้. เขามาชวนฉันไปเที่ยว ถึงฉันจะรู้ว่าคุณพ่อเขาให้มาชวนก็ตามที แต่ฉันก็ตอบตกลงกับเขาไปแล้ว เราเดินเที่ยวด้วยกัน ทานข้าวด้วยกัน มีความรู้สึกดีๆให้กัน แต่แปลก.. ที่การใช้ชีวิตในวันนี้กับเขา ทำฉันรู้สึกดี อย่างบอกไม่ถูก แต่สำหรับเขา อาจเป็นวันที่น่าเบื่อที่สุดในโลกก็ได้ ซึ่งฉันก็รู้ดีว่าทำไม??
ตั้งแต่วันที่เขาเข้ามาในชีวิตฉัน ฉันรู้สึกว่าฉันไม่โดดเดี่ยว รู้สึกไม่เคว้งคว้างเหมือนแต่ก่อน ซึ่งแน่นอน ว่าเขาเป็นคนดี เป็นคนดีที่สุด เขาให้ความทรงจำดีๆสำหรับฉันมากมาย ทั้งๆที่ฉันไม่เคยให้อะไรกับเขาเลย แม้เพียง
??.. ซึ่งฉันรู้ดีว่าทำไม
แล้ววันนี้ ก็มาถึง วันที่ฉันไม่อยากให้มันมาถึง เลยสักนิด.. ก่อนที่เขาจะไป เขาเขียนจดหมาย ทิ้งไว้ให้ฉันเพียงฉบับเดียวเท่านั้น
ถึงเธอ
วันนี้ผมต้องไปแล้วนะ ขอโทษ ที่ผมไปโดยไม่ได้บอกลา พอดีมันกระทันหันหน่ะครับ คือว่า ผมกับคุณพ่อ ต้องกลับไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศ
ในจดหมายฉบับนี้ มีความในใจของผม ที่อยากจะบอกให้เธอได้รับรู้ เอ่อ.เวลาทั้งหมด 3 อาทิตย์ ที่ผมย้ายบ้านมาอยู่ในหมู่บ้านนี้.. ผมมีความสุขมาก และที่สำคัญ ผมรู้สึกโชคดีมากๆ ที่บ้านของผม ดัน มาอยู่ข้างๆบ้านเธอ ผมไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับผมนะ เพราะนับตั้งแต่วันแรกที่เราพบกัน ผมยังไม่เคยได้ยินเสียงของเธอ สักคำ ซึ่งผมอยากบอกว่าผมอึดอัดมาก ผมไม่รู้ ว่าที่เธอ ไม่พูดกับผม สาเหตุคือเธอไม่อยากพูด หรือว่าเธอ ไม่ชอบผม กันแน่ แต่ยังไง ผมก็ชอบนะ กับความรู้สึกแบบนี้ เวลาเราไปไหนด้วยกัน ก็จะได้ยินแค่เสียงผม แล้วก็คนรอบตัว เท่านี้ ผมก็มีความสุขแล้ว..
หวังว่าเธอ คงจะมีความรู้สึก แบบนี้ เหมือนผมบ้างนะ สักนิดก็ยังดี หรือแค่เธอไม่ได้มีความรู้สึก ที่ไม่ชอบฉัน แค่นี้ ก็พอ .
ชล
เมื่อฉันอ่านจดหมายฉบับนี้จบ น้ำตาของฉันก็ไหล หลั่งริน อาบแก้ม ตาสองข้างพลันแดงกล่ำ สิ่งเดียวที่ฉันอยากจะทำในตอนนี้ ก็คือ ฉันอยากจะบอกกับเขา อยากจะบอกมานานแล้ว ว่าฉันหน่ะ พูดไม่ได้ ฉันพูดไม่ได้ ฉันเป็นคนใบ้ ฉันมันเป็นคนพิการ ฉันเองก็อยากจะพูด แต่ เค้าไม่ให้ฉันพูด ฉันเสียใจ จริงๆนะ ..
------- ฉันคนนี้ คนที่พูดไม่ได้ ขอวอนสายลม ช่วยพูดกับเขาที ว่า ฉัน-รัก-เขา
หน้าส่วนตัว
488
