11 มิถุนายน 2548 06:17 น.

ความรู้สึกที่ไม่อาจพูดไป

ผ่านมาแล้วเกือบปีที่หัวใจของฉันหยุดการใช้งาน เกือบปีที่ฉันไม่เคยเอาใครเข้ามาในหัวใจ แต่วันนี้หัวใจของฉันกำลังจะเริ่มทำงาน ไม่สิมันเริ่มทำงานไปแล้วนิเพียงแต่ตัวฉันไม่รู้สึกตัวเท่านั้น
มันเริ่มทำงานเมื่อฉันได้พบกับคนๆหนึ่ง และหัวใจของฉันก็เริ่มค่อยๆเปิดที่ละนิดโดยที่ฉันไม่รู้ตัว แต่เมื่อมาถึงตอนนี้ฉันมั่นใจได้เลยว่า คนๆนี้ได้เข้าไปในหัวใจของฉัน จนที่ข้างในไม่ว่างแล้ว เค้าทำให้หัวใจของฉันทำงานอีกครั้ง
เค้าคนนี้เป็นเพื่อนของฉัน เค้าเป็นคนที่นิสัยดี มีน้ำใจ และที่สำคัญเค้าใจดีและจะคอยช่วยเหลือฉันอยู่ตลอดเวลา ฉันรู้จักคนๆนี้มานานแล้วเหมือนกัน เรา 2 คนเป็นเพื่อนที่สนิทกัน
ตอนแรกฉันก็ไม่รู้ว่าเรา 2 คนสนิทกันได้ยังไง แต่ที่รู้เค้าเป็นคนเริ่มขอฉันเป็นเพื่อน หลังจากนั้นเรา 2 คนก็ติดต่อกัน พูดคุยกัน และที่สำคัญเวลาเรา 2 คนมีปัญหาเราก็จะปรึกษากันเสมอ
เวลาที่ฉันมีความสุข...ถึงแม้ว่าเค้ากำลังมีความทุกข์...เค้าก็จะยิ้มไปพร้อมๆกับฉัน
เวลาที่ฉันทีความทุกข์...ถึงแม้ว่าเค้ากำลังมีความสุข...เค้าก็จะทุกข์ไปพร้อมๆกับฉัน
เวลาที่ฉันเหงา...ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ได้เหงาเหมือนฉัน...เค้าก็จะเข้ามาคุยและเล่น หรือโทรไปหาฉัน
เวลาที่ฉันร้องไห้...ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่รู้ถึงสาเหตุแต่...เค้าก็ไม่เคยถาม เพราะกลัวว่าถามไปแล้วจะยิ่งตอกย้ำให้ฉันเจ็บมากขึ้น และที่สำคัญเค้าก็จะเข้ามาปลอบฉัน
เวลาที่ฉันท้อแท้ หรือ อ่อนไหวต่อสิ่งรอบตัว...ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ได้เป็นคนทำ และไม่ใช่เรื่องของเค้า...แต่เค้าคนนี้จะเป็นคนแรกที่เข้ามาให้กำลังใจกับฉัน
เวลาที่ฉันไม่สบาย...ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ใช่หมอแต่...เค้าก็จะเข้ามาถามอาการ และดูแลฉัน
เวลาที่ฉันต้องการอะไร...ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ใช่เทวดาแต่...ที่ฉันสังเกตเค้าก็จะพยายามหาและทำมาให้ฉัน
เวลาที่ฉันทำสิ่งอะไรไม่ได้หรือไม่รู้เรื่อง...ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ใช่คนในครอบครัวแต่...เค้าคนนี้ก็จะช่วยเหลือ และให้คำปรึกษากับฉันจนฉันรู้เรื่อง
เวลาที่เรา 2 คนต้องห่างไกลกัน ไม่เคยมีสักครั้งที่จะไม่ติดต่อกัน เรา 2 คนติดต่อกันเสมอ แม้ว่าจะไกลกันเท่าไร
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาที่ฉันรู้จักกับเค้า เค้าเสมอต้นเสมอปลายมาตลอดสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เค้าได้ทำให้กับฉัน และฉันก็เสมอต้นเสมอปลายกับเค้ามาตลอดเหมือนกัน
จนมาถึงตอนนี้ทุกอย่างที่ฉันทำเริ่มไม่เสมอต้นเสมอปลาย เมื่อฉันได้รู้ตัวว่าฉันกำลังรักเค้าไม่เหมือนเดิม ฉันไม่ได้รักเค้าเหมือนที่เค้ารักฉัน ตอนนี้ฉันคิดกับเค้ามากกว่า...มากกว่าคำว่า เพื่อน
แต่ฉันสงสัยตัวเองเหมือนกันว่า ทำไมฉันเพิ่งจะรู้ตัวว่าฉันรักเค้า ทำไมฉันไม่รู้ตัวว่ารักเค้าตั้งแต่ที่รู้จักกันใหม่ๆ และสิ่งนี้ก็สร้างความเจ็บปวดให้ฉันมาตลอดเวลา ตั้งแต่ที่ฉันเริ่มรู้ตัวว่ารักเค้า
ฉันเริ่มรู้สึกตัวเอง เมื่อตอนที่...ตอนที่ฉันได้รู้เรื่องราวบางอย่างจากเค้า และเรื่องนี้ก็ทำให้ฉันหายสงสัย
เมื่อเย็นวันหนึ่ง...เค้าเดินเข้ามาบอกกับฉันว่า...เค้ากำลังรักผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ เค้ารักมาตั้งนานแล้วเหมือนกัน แต่เค้าอายและไม่กล้าปรึกษาฉัน จนวันนี้...วันที่เค้ากล้าที่จะมาปรึกษาฉัน เค้าบอกว่าผู้หญิงคนนี้นิสัยดี แต่ไม่ค่อยสวยเท่าไร และที่สำคัญผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ฉันรู้จักด้วย เค้าปรึกษาว่า เค้าจะทำยังไงดีกับเรื่องนี้
ตอนแรกๆที่ฉันได้ฟังก็เฉยๆ ไม่มีอาการอะไร แถมฉันแหย่ยังแซวเค้า และฉันก็ให้คำปรึกษาและแนะนำเรื่องบางเรื่องกับเค้าไป แต่อาการของฉันออกเมื่อเค้าวางโทรศัพท์ไปแล้ว ฉันมีความรู้สึกแปลกๆ ความรู้สึกเหงาๆยังไงไม่รู้ บอกไม่ถูก
จนเมื่อเวลาผ่านไปประมาณเกือบ 3 อาทิตย์ ฉันเริ่มสังเกตอาการของตัวเองที่เปลี่ยนไป ฉันเริ่มรู้สึกว่าฉันไม่อยากคุย ไม่อยากมองหน้า ไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเค้า และช่วงนี้ฉันยังรู้สึกว่าตัวเองมีอาการเหงากับดูซึมๆลงไป
ตอนนั้นฉันก็งงกับตัวเองเหมือนกับว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันทำไมฉันถึงมีความรู้สึกแบบนี้ ฉันตั้งคำถามให้กับตัวเองมากมาย ฉันเบื่อเค้าหรอ...ไม่ใช่ ฉันรำคาญเค้าหรอ...ไม่ใช่ ฉันนั่งคิดคำตอบอยู่หลายวัน จนเมื่อวันที่ 3 ฉันจึงได้คำตอบที่เป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ คำตอบนั้นก็คือ...ฉันรักเค้า
พอฉันรู้ตัว น้ำตาของฉันอยู่ดีๆก็ไหลลงมาพร้อมกับคำถามที่ว่า...ทำไมฉันเพิ่งจะรู้ตัว ทำไมไม่รู้ตั้งแต่เค้ายังไม่มีใคร ทำไมต้องมารู้ตอนที่เค้ามีใครในหัวใจแล้ว
ฉันใช้เวลา 2 วันกว่าฉันจะยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวฉันเอง
2 วัน...ที่ฉันนอนร้องไห้
2 วัน...ที่ฉันไม่รับโทรศัพท์เค้า
2 วัน...ที่ฉันไม่มองหน้าเค้า
2 วัน...ที่ฉันไม่คุยไม่พูดกับเค้า
2 วัน...ที่เรา 2 คนเหมือนไม่รู้จักกัน
จนเมื่อวันที่ 3 ฉันยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นได้แล้ว ฉันจึงพยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม เค้าเดินเข้ามาหาและถามว่าฉันโกรธเค้าหรอ ฉันบอกว่าป่าว แต่ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยสบาย และฉันก็ขอโทษเค้า สรุปแล้วทุกอย่างก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม
ใช่...ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกของฉันที่เกิดขึ้นคงกลับเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว
สิ่งที่ฉันจะต้องทำคือ ปิดเรื่องราวทุกอย่างเอาไว้ไม่ให้เค้ารับรู้ เพราะถ้าเค้ารับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างคงจะเปลี่ยนไป และไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก
ตอนนี้สิ่งที่เกิดขึ้นคือ
เวลาที่เรา 2 คนอยู่ใกล้กัน ความรู้สึกฉันเหมือนอยู่ไกลจากเค้ามากๆเลย
เวลาที่เค้ามาปรึกษาเรื่องของผู้หญิงคนนั้นกับฉัน ความรู้สึกของฉันเหมือนอยากจะหนีเค้าให้ไกลที่สุด
เวลาที่เค้าบอกว่าฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเค้า ความรู้สึกของฉันแทบจะร้องไห้
ฉันอึดอัดในสิ่งที่ฉันต้องปกปิด ฉันเจ็บทุกครั้งที่ฉันได้เจอเค้า ได้คุยกับเค้า แต่...ถ้าเค้าได้รู้ในสิ่งที่ฉันเก็บไว้ ฉันคงต้องเสียเค้าแน่ๆ ซึ่งก็หมายความว่าฉันจะต้องเจ็บมากกว่าที่ฉันจะเก็บมันต่อไป
ฉันยอมเจ็บเพื่อให้ฉันได้อยู่ใกล้เค้า ยอมเจ็บเพื่อไม่ให้เค้าไปจากฉัน เรา 2 คนไม่ได้เดินในเส้นทางเดียวกันแล้ว แต่ทางของเราในตอนนี้ คือ เส้นขนาน ซึ่งฉันก็จะยอม...ยอมเดินในเส้นขนานที่มีเค้าอยู่ข้างๆ
ฉันตัดสินใจแล้วว่า ฉันจะยอมรับคำว่า เพื่อน จากเค้า เพราะแค่คำว่า เพื่อน ที่เค้าให้ฉันมาก็น่าจะเพียงพอแล้วสำหรับฉัน
ไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ไม่ว่าเค้าจะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม แต่ฉันจะทำทุกทางไม่ให้เส้นขนาน 2 เส้นนี้ออกห่างจากกัน ถึงแม้ว่าฉันจะต้องเจ็บสักเท่าไร
และถ้าเค้าคนนั้นรับรู้ฉันอยากจะบอกเค้าว่า...ฉันรักเค้า ไม่ว่าเค้าจะรักฉันหรือเห็นฉันเป็นคนสุดท้ายก็ตาม ฉันก็จะรักเค้าอย่างนี้ต่อไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น และฉันอยากจะขอโทษเค้าที่ฉันปิดบังเค้าแบบนี้ แต่สักวันฉันคนนี้แหละจะเป็นคนเดินเข้าไปบอกเค้าเอง วันนั้นคือวันที่เค้าไม่มีใครในหัวใจ ไม่ว่าวันนั้นจะนานสักเท่าไร และจะมีหรือไม่ ฉันก็จะคอย...คอย ฉันสัญญา