5 ธันวาคม 2546 01:59 น.
Sydney
แค่เพียงเธอบอกว่าจะจากไป..
ฉันทำได้...เพียงยอมรับอย่างเงียบเฉย
พูดไม่ออก...และไม่อาจบอกถึงความรู้สึก..ได้เลย
มันเจ็บจนเกินจะเอ่ย...ออกมา
ฉันรู้...ว่าเราต้องอยู่กับความจริง
ถึงแม้บางสิ่ง ที่รออยู่เบื้องหน้า
แต่ละวัน...อาจผ่านพ้นไปด้วยน้ำตา
ฉันยังสุขใจว่า...ได้ทำให้เธอ สมหวัง ดั่งใจ
ฉันเป็นผู้หญิงเข้มแข็ง...หากเธอคิดอย่างนั้น
ก็จะเป็นต่อไปอีกนาน...เท่าที่ทำได้
จะยอมเป็นคนที่เธอไม่ห่วงใย
เป็นอะไรก็ได้...ที่เธอไม่ต้องการ
ไม่กล้าแม้แต่..จะร้องไห้
เพราะไม่อยากให้ใครใคร มาคอยสงสาร
แต่บางครั้ง..ที่เราบังเอิญได้พบกัน
ก็อยากให้เธอได้มองเห็นหัวใจฉัน..ว่ามันอ่อนไหว
ไม่ใช่ด้วยคำพูด..แต่อยู่ในสายตา
ที่ฉันจงใจให้เธอรู้ว่า...ไม่เคยลืมได้
รับรู้ไว้บ้างนะ...ว่าในทีท่าเหมือนไม่มีใจ
ส่วนลึกแล้วเธอก็รู้ดีว่ามันไม่ใช่...ไม่ใช่เลย