12 กันยายน 2546 01:47 น.
Sydney
นับจากวันที่เราห่างไกล
สมุดบันทึกเล่มใหญ่...ถูกปล่อยว่าง
นิยายรักถูกเขียนทิ้งไว้ ครึ่งครึ่ง กลางกลาง
ไม่มีบทจบของทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา
เหมือนต้นไม้...ที่ไม่มีดอกไม้
เหมือนโลกกว้างใหญ่ปราศจากท้องฟ้า
เหมือนค่ำคืน ไม่มีแสงดาวกระจ่างตา
เหมือนกับโลกที่ไร้เวลาให้เดินไป
เหมือนจดหมาย...ที่ไม่มีคำลงท้าย...ว่า..รัก
แม้ไม่มีคำลาจาก...หัวใจก็รับรู้ถึงความหวั่นไหว
จบลงเงียบงัน...และขอเอ่ยคำนั้นแค่ในใจ
ฉันไม่อาจเอ่ยคำลาได้...ด้วยหัวใจที่เปื้อนน้ำตา
11 กันยายน 2546 02:20 น.
Sydney
บางครั้งหัวใจฉันก็ดูกว้างไกลเกินไป
คงจะกว้างไกล...ประมาณขอบฟ้า...
ขอบเขตเกินวัดได้จากสายตา
แต่เป็นความกว้างที่เหว่ว้า...เดียวดาย
หัวใจดวงนี้...เคยมีความอบอุ่น
จากคนเคยคุ้น ที่ไม่รู้ว่ายามนี้อยู่ที่ไหน
มีแต่ภาพเก่าเก่า ให้มองเห็นไกลไกล
มีแต่ความทรงจำใดใด...ที่ไม่อาจกลับมา
หัวใจยามนี้...ยังมีคนดูแล
ในคืนที่ท้อแท้...ยังมีคนห่วงหา
ฉันเห็นเขาใกล้ใกล้ จากสายตา
แต่ฉันเห็นเพียงภาพคนที่จากลา..อยู่ในใจ
ความรัก...เป็นสิ่งที่ไร้คำตอบ
ถึงแม้จะพยายามตีกรอบหัวใจไว้
ความรักอาจหลบเร้น...ออกไป
แต่เจ้าของหัวใจ...ยังหาทางออกที่หวังไว้...ไม่เจอ
หน้าส่วนตัว
1290
