14 มีนาคม 2546 00:00 น.
SWEET`Eyes
ฉันมีเธออยู่ในสายตา
และมีเธอในทุกเวลาที่หายใจ
แต่เธอเป็นคนประเภทไหน
หรือเป็นแบบที่ใครเขาพูดกัน
หลอกให้ใครต่อใครใคร่ลุ่มหลง
ใช้คารมผสมคำ..รักหวานหวั่น
เจือพิษร้ายป้ายเปื้อนทุกคืนวัน
หลงรำพันเผลอใจใฝ่ฝันเธอ
รักไม่อาจคลาดเคลื่อนเลื่อนจากนี้
ในนาทีที่หัวใจได้พลั้งเผลอ
ในจังหวะที่หลงไปใจละเมอ
ยอมพลาดเพ้อเพราะรักเธอเกินประมาณ
จะไม่เป็นดังเช่นวันนี้แล้ว
ให้หัวใจคลาดแคล้วพ้นบ่วงสาร
โซ่ร้อยรัดเป็นทาสรักในวันวาน
หลุดบ่วงมารผ่านพ้นกรรมที่ซัดใจ
13 มีนาคม 2546 23:49 น.
SWEET`Eyes
เหมือนเดือนดับลาลับจับขอบโลก
แรงลมโบกโยกหวิวพลิ้วหวามไหว
สกุณาร้องระงมพรมพงไพร
ดั่งฤทัยโศกสลดระทดทรวง
สายธาราแตกสาขาพาคดเคี้ยว
ละล่องเลี้ยวเชี่ยวกรากพรากเลอสรวง
คนเคยรักแหนงหน่ายจากแดดวง
โศกกำสรวลลวงหลอกน้ำตาริน
ดาวระยิบระยับจับขอบฟ้า
หมู่นกกาบินถลาพาคืนถิ่น
รัตติกาลเวียนวนหาสุดสิ้น
ใจจมดิ่งถวิลโหยอรุโณทัย
อีกไม่นานมืดจางสว่างหล้า
ดาวดารานิทราพาหลับใหล
แสงตะวันสาดกระทบบรรจบใจ
เสียงร่ำไห้จางจากร้างระทดระทม
12 มีนาคม 2546 19:59 น.
SWEET`Eyes
ฉันมีเธออยู่ในสายตา
และมีเธอในทุกเวลาที่หายใจ
แต่เธอเป็นคนประเภทไหน
หรือเป็นแบบที่ใครเขาพูดกัน
หลอกให้ใครต่อใครใคร่ลุ่มหลง
ใช้คารมผสมคำ..รักหวานหวั่น
เจือพิษร้ายป้ายเปื้อนทุกคืนวัน
หลงรำพันเผลอใจใฝ่ฝันเธอ
รักไม่อาจคลาดเคลื่อนเลื่อนจากนี้
ในนาทีที่หัวใจได้พลั้งเผลอ
ในจังหวะที่หลงไปใจละเมอ
ยอมพลาดเพ้อเพราะรักเธอเกินประมาณ
จะไม่เป็นดังเช่นวันนี้แล้ว
ให้หัวใจคลาดแคล้วพ้นบ่วงสาร
โซ่ร้อยรัดเป็นทาสรักในวันวาน
หลุดบ่วงมารผ่านพ้นกรรมที่ซัดใจ
12 มีนาคม 2546 19:54 น.
SWEET`Eyes
เหมือนเดือนดับลาลับจับขอบโลก
แรงลมโบกโยกหวิวพลิ้วหวามไหว
สกุณาร้องระงมพรมพงไพร
ดั่งฤทัยโศกสลดระทดทรวง
สายธาราแตกสาขาพาคดเคี้ยว
ละล่องเลี้ยวเชี่ยวกรากพรากเลอสรวง
คนเคยรักแหนงหน่ายจากแดดวง
โศกกำสรวลลวงหลอกน้ำตาริน
ดาวระยิบระยับจับขอบฟ้า
หมู่นกกาบินถลาพาคืนถิ่น
รัตติกาลเวียนวนหาสุดสิ้น
ใจจมดิ่งถวิลโหยอรุโณทัย
อีกไม่นานมืดจางสว่างหล้า
ดาวดารานิทราพาหลับใหล
แสงตะวันสาดกระทบบรรจบใจ
เสียงร่ำไห้จางจากร้างระทดระทม
5 มีนาคม 2546 20:16 น.
SWEET`Eyes
เธอปั้นแต่งคำลวงมาหลอกฉัน..
สารพันร้อยเล่ห์จะสรรหา
คำว่ารักที่เธอเอ่ยออกมา
มันมีค่าแค่วาจาของคนลวง
ฉันอาจผิดที่คิดรักเธอก่อน
จึงจำยอมซ่อนน้ำตาไม่หึงหวง
ไม่โทษเธอไม่โทษใครให้ช้ำทรวง
ไม่ขอทวงคำรำพันรักใดใด
แม้ต้องกลืนน้ำตาที่รินหลั่ง
แม้ต้องนั่งช้ำชอกใจสักเพียงไหน
ทนมองดูเธอเดินจากพรากกันไป
ทนรอใจให้เข้มแข็งขึ้นสักวัน
การได้หยุดหัวใจอยู่กับที่
ไม่วิ่งหนีวิ่งตามไปให้ไหวหวั่น
ไม่ร้องขอไม่อ้อนวอนสารพัน
เป็นความจริงที่ไม่ฝันอีกต่อไป
หน้าส่วนตัว
1131
