2 มกราคม 2546 20:29 น.
SWEET`Eyes
ฉันเหมือนว่าวตัวน้อยน้อย
ที่ล่องลอยเคว้งคว้างกลางเวหา
แล้วแต่สายลมแรงจะพัดพา
ผ่านเข้ามาในฤดูกาลอันหนาวเย็น
เธอเหมือนสายป่านแน่นเหนียว
ที่พันเกี่ยวเหนี่ยวว่าวระเริงเล่น
ลมอ่อนเอื่อยแต่ว่าวน้อยยังลอยเด่น
เพราะมีเธอเป็นสายป่านร้อยรัดใจ
2 มกราคม 2546 20:21 น.
SWEET`Eyes
แปลกใจจังทำไมคิดถึงเขาขนาดนี้
ทั้งทั้งที่เพิ่งเคยพบเริ่มคบหา
ไม่เห็นเขาสองสามวันที่ผ่านมา
เหมือนกลับว่าไม่เห็นหน้าเป็นแรมปี
ทำอะไรอยู่ที่ไหนใจอยากรู้
จะเฝ้าดูการกลับมาอยู่ตรงนี้
คิดถึงกันบ้างหรือเปล่านะคนดี
ถ้าพบกันอีกทีจะไม่ปล่อยสักวินาทีให้ผ่านไป
2 มกราคม 2546 20:17 น.
SWEET`Eyes
จะเอาอย่างไรก็เลือกเอาสักอย่าง
อย่าปล่อยช่องว่างค้างคาใจแบบนี้
ในเมื่อหาญกล้าคบหาคนใหม่ทั้งที
คนเก่าที่ไม่มีดีก็ควรถูกผลักออกไป
รักนะยังรักเธอเท่าเดิม
ขณะที่ความปวดร้าวเพิ่มเติมจนทนไม่ไหว
ใยปล่อยให้ยืดเยื้อโดยไม่คิดทำอะไร
หรือคิดจองสองคนไว้เพื่อเติมเต็มหัวใจเธอ
2 มกราคม 2546 20:13 น.
SWEET`Eyes
ความรักคือการเดินทางค้นหา
ใช้เวลาไคว้คว้ากว่าจะเจอ
ความรักคือการได้รู้ว่าโลกนี้มีเธอ
คือคนที่รอคอยได้เสมอทั้งคืนทั้งวัน
แล้วในที่สุดเธอก็พาความรักมาให้
พร้อมความจริงใจใส่กล่องผูกเป็นของขวัญ
ฉันจึงรับเธอ..เข้ามาอยู่ในหัวใจเดียวกัน
อุปสรรคใดๆไม่ไหวหวั่นร่วมกันฝ่าไป
เราบอกรักกันแม้ไม่เคยพบหน้า
ยืนยันในสัญญาด้วยวาจาที่ให้ไว้
คำพูดทุกคำจำจดรดรินใจ
และจะไม่มีอะไรมาทำให้คลางแคลงใจได้เลย
2 มกราคม 2546 20:00 น.
SWEET`Eyes
อยากให้พระจันทร์สวยใสไม่มีหลับ
อยากให้พระอาทิตย์ลาลับหลับไม่ตื่น
อยากให้จันทราชวนดาราระเริงรื่น
อยากให้ทุกค่ำคืนยืนยาวนาวนาน
ให้ราตรีเป็นเสมือนเพื่อนทางใจ
ให้หริ่งหรีดเรไรบรรเลงเพลงขับขาน
ให้ความรักสองเราเป็นตำนาน
เปรียบปรานกระต่ายกับยายในเงาจันทร์