รักเจือจางร้างลาพาห่างเหิน เหมือนหลงเพลินเดินดงหลงทางฝัน โดดเดี่ยวเปลี่ยวใจใต้เงาจันทร์ แสงตะวันเลือนลางพลางชีวี มาวันนี้ที่หัวใจได้สัมผัส มิป้องปัดขัดใจให้หน่ายหนี ปล่อยให้รักผ่านเข้ามาแต่โดยดี ในราตรีที่ไม่มีใครเคียงกาย เหมือนดั่งสายน้ำทิพย์ชโลมฝัน อัศจรรย์ฉ่ำเย็นกระเส็นสาย อาบไออุ่นกรุ่นหัวใจให้ผ่อนคลาย รักเลวร้ายสิ้นสลายหน่ายแหนงไกล
หน้าส่วนตัว
1307
