13 ตุลาคม 2551 16:29 น.
sup_zip
ความงดงามของอาทิตย์ขึ้นยามเช้า
ทอประกายลำแสงชวนให้รู้สึกอบอุ่นอยู่ลึก ๆ ในใจ
ก่อความหมายยิ่งใหญ่ให้โลกทั้งใบสดใสสวยงามสว่างไสว
สำหรับ...เจ้า...น้องใหม่ทั้งหลาย
ก้าวย่างที่เริ่มต้น เจ้าอาจวาดภาพฝันที่งดงามยิ่งนัก
ขอให้เจ้าเป็นดั่งดวงอาทิตย์ ที่ทำให้คนรอบกายอบอุ่นยามใกล้ชิด
และรู้จักเป็นดวงอาทิตย์ที่รู้ลับฟ้าเมื่อเวลามาถึง ซึ่งให้ความหมายเป็นนัยแก่เจ้าว่า
แม้นดวงอาทิตย์ที่ร้อนแรงและยิ่งใหญ่
ก็ยังรู้หลบรู้หลีก และปล่อยให้ดวงจันทร์ได้ทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่ของตนเองอย่างสมบูรณ์
คนเรายิ่งสูงหรือมีโอกาสที่ดีกว่าผู้คนอีกมากมาย แต่รู้จักให้คุณค่าผู้อื่นอย่างจริงใจ
ไม่ใช่เขาจะเป็นผู้แพ้เสมอไป แต่จะชนะ ตลอดกาล
13 ตุลาคม 2551 16:22 น.
sup_zip
ความสุขที่แท้จริงของชีวิต
หาใช่เพราะลาภ ทรัพย์ เกียรติยศ หรืออำนาจ
หากคือการทำความดี
...และมอบความดีแด่ทุก ๆ ชีวิตบนโลกใบนี้... ด้วยใจที่อาสา...ต่างหาก
13 ตุลาคม 2551 16:21 น.
sup_zip
สังคมยังรอคอย
..การหยิบยื่นความดี...ที่จริงใจ..
...และด้วยจิตที่อาสา...
จากท่าน
.
.
.
ครั้งหนึ่ง...ของโอกาสแห่งชีวิต
ได้สละเวลาอันมีค่าเพียงสักเสี้ยววินาที
.
.
ร่วมสร้างและคืนความดี
แด่สังคมที่เรารัก
.
.
คงสุขใจ...มิน้อยเลย
13 ตุลาคม 2551 06:50 น.
sup_zip
อาวุธ ปืนหายไป ไร้รอยร่อง
โรงเรียน ของน้องน้อง ต้องไฟเผา
ชีวิตต่อชีวิต โดนปลิดเอา
แหละเขา คือเหล่าใคร ผู้ใดก่อ
หนึ่งเดือนเหมือนหนึ่งปีที่หวาดหวั่น
พรึงพรั่นและสั่นกลัวเสียจริงหนอ
ใช่แต่เขา เหล่าตำรวจ คือเป้าล่อ
แต่หมอหมอ อย่างเรานั้น ก็พลอยพลัน
เสี่ยงภัยในภัยเสี่ยงที่เลี่ยงยาก
ชีวิตต้องลำบากขวากขวางกั้น
วิถีที่เคยเดินดำเนินนั้น
เปลี่ยนผันพลันโศกเศร้าและเหงาหงอย
ค่าเสี่ยงภัยหนึ่งพันบากที่รัฐมอบ
มิอาจตอบปลอบใจให้หายสร้อย
คงไม่มีสิ่งใดเท่าเราร่วมร้อย
ทุกใจกายไม่ถอยท้อย่อพลัง
ขอส่งแรงแห่งใจให้ทุกท่าน
ช่วยปลอบขวัญใจหวั่นไหวด้วยความหวัง
หลังม่านหมอกเมฆครึ้มฟ้าคราฝนหลั่ง
แสงแห่งหวังจักเจิดจ้าคราฝนเลือน
13 ตุลาคม 2551 06:39 น.
sup_zip
หกสิบปีที่ตรากตรำสู้ทำงาน
หกสิบปีที่วันวานเวียนเปลี่ยนผัน
หกสิบปีที่ไวเหมือนหกสิบวัน
คือหกสิบปีแห่งฝันอันยาวนาน
จำใจจาก จรไกล ใจอาวรณ์
ขออวยพร จงโชคดี มีสุขสันต์
ขอชีวิต มีวันชื่น คืนเบิกบาน
สราญสุข ทุกข์มลาย ไร้พาลภัย
หากวันใด ใจเหงา และเศร้าหมอง
เราทั้งผอง ขอเคียงข้าง ไม่ห่างหาย
ขอเป็นเพื่อน ส่งแรงใจ ไม่รู้คลาย
ตลอดวัน ตลอดไป ชั่วนิรันดร์
บทกลอนไทย
หน้าส่วนตัว
1097
