22 มกราคม 2551 18:28 น.
sunsmile
ฉันเป็นเพียงคนเดินทาง
อาจจะมีบ้างที่หวั่นไหว
หวาดหวั่น หวาดกลัว จับหัวใจ
แต่จะให้หันกลับไปคงไม่ทัน
ฉันเดินมาถึงค่อนทาง
ฉันจะเดินต่อไปเพื่อสร้างฝัน
แล้วเราจะได้พบกัน
ที่สุดทางแห่งความฝันอันงดงาม
22 มกราคม 2551 18:13 น.
sunsmile
ขอได้ไหมคนดี
ไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหน-ไหน
ถ้าเธอคิดจะเปลี่ยนแปลงคนของใจ
บอกฉันก่อนได้ไหมให้เตรียมตัว
ฉันเป็นคนที่รักเธอ
อย่าปล่อยใก้ฉันเก้อนะทูนหัว
ความเหงา-ความเศร้า มันน่ากลัว
ฉันจะได้เตรียมตัวเตรียมหัวใจ
ในวันนี้เธอบอกว่ารักฉัน
ก็ใช่ว่าจะเป็นเช่นนั้นเสมอเมื่อไหร่
หากวันหน้าเธอได้พบคนที่ถูกใจ
เธอก็อาจเปลี่ยนไปได้เช่นกัน
เชื่อเถอะนะ คนดี..
ว่าความรู้สึกที่มีอาจแปรผัน
ที่ว่าจะรักไปชั่วนิรันดร์
ก็อาจมีวันที่เปลี่ยนแปลง
หนทางมันยังอีกไกล
แต่ความรู้สึกที่ให้จะแข็งแกร่ง
ความรักที่มีให้ไม่เหือดแห้ง
หัวใจจะไม่ปันแบ่งให้กับใคร
21 มกราคม 2551 17:21 น.
sunsmile
ขีด-ขีด เขียน-เขียนเปลี่ยนภาษา
สรรค์สร้างจินตนา(การ)แต่งแต้มสี
ประสมคำเป็นบทกลอนของกวี
ดุจพู่กันจุ่มสีระบายบรรณ
กลั่นวจีเป็นบทกลอนหวาน
สะท้อนวันวานที่นึกฝัน
แสดงถึงตัวตนที่มุ่งมั่น
อยากเอื้อมมือถึงตะวันเพียงฝันเอา
9 มกราคม 2551 17:36 น.
sunsmile
คนจะเหงาอยู่ที่ใดก็เหงาได้
อาจอุ่นไอเพียงกายแต่ใจเหงา
มีเพียงผ้าห่มคลุมกายให้บรรเทา
แต่หัวใจคนเหงาไม่อุ่นเลย
เมื่อไม่มีเธออยู่ข้างกาย
หัวใจเลยคล้ายจะเมินเฉย
ความสุขที่ผ่านมาก็ผ่านเลย
ไม่มีคำใดเอื้อนเอ่ยจากหัวใจ
4 มกราคม 2551 18:18 น.
sunsmile
มีคนบอกว่าการได้ห่วงใยใครสักคน
เป็นความสุขล้นของคนเหงา
แม้จะอยู่ห่าง-ห่าง เป็นแค่เงา
แต่เห็นรอยยิ้มเขาก็สุขใจ
ไม่รู้ว่าคนที่พูดกำลังคิดอะไร
เพราะเหตุใดจึงคิดเช่นนั้น
รู้ไหมคนเหงาเขาไหวหวั่น
หรือเธอก็เหงาเหมือนกันจึงเข้าใจ
เราต่างคนต่างก็เหงาใช่ไหม
หากไหวหวั่นวันใดนึกไว้เสมอ
ฉันคนนี้ก็เหงาเช่นเดียวกับเธอ
คนที่ความเหงาไม่มาเจอไม่เข้าใจ
หน้าส่วนตัว
764
