29 ตุลาคม 2547 15:55 น.
sun strom
บ่ายวันนี้ มัดหมี่นั่งรอพี่พายุตั้งนานแล้วอะ ไม่ทราบจะประชุมเสร็จเมื่อไหร่
ก็วันนี้เป็นวันศุกร์แล้วนี่นา เราก็ต้องห่างกันอีกแล้วซิ ตั้ง 2 วัน กว่าจะถึงวันจันทร์ อื้ออออออออออ...เหงา ๆ อะ
ส่งข้อความบอกว่า ประชุมเสร็จโทรหามัทหน่อยนะคะ มัทคิดถึงพี่ค่ะ
ข้อความที่ตอบมาบอกว่า.......ครับผม
มัดหมี่ดีใจจังอะ เย็นนี้คงได้คุยกัน
เฮ้ออออออออออออ...หายเหงาไปได้อีกตั้ง 2 วัน
ปกติเราจะคุยกันทุกวัน มีความสุขกับการได้เล่าเรื่องต่าง ๆ สู่กันฟัง ถ่ายทอดความรัก ความอบอุ่นให้แก่กันและกัน แม้เราจะอยู่ห่างกันมากมาย และไม่เคยได้เจอหน้าตากันเลยซักครั้งก็ตาม
ความรัก
ความอบอุ่นที่เราส่งให้กันและกัน
มันเกิดมาจากจิตใจของเราแท้ ๆ
จิตใจที่หวังดี
เป็นห่วง
คิดถึง
อีกไม่นานเสียงโทรศัพท์คงดังก้อง
พี่พายุจ๋า..........
น้องมัดหมี่ครับ..........
คำหวาน ๆ ที่ออกมาจากใจ
ฟังแล้วยิ้มแก้มอิ่ม
อื้อออออออออออ...นอนหลับยังฝันถึงเลยอะ
โทรหาแน่เด้อ.........จำเบอร์ของน้องได้บ่อ
น้องจะเฝ้ารอ พี่โทรหาเวลาว่างงาน
อะนะ อะนะ จะรอนะคะพี่พายุ