6 กรกฎาคม 2550 14:06 น.
sun strom
... คุย ผิด คน ...
คุยกับเรา เรียกชื่อเขา เศร้าจริงหนอ
จะคุยต่อ ฝ่อหัวใจ ให้หม่นหมอง
ความรู้สึก นึกแล้วช้ำ น้ำตานอง
ใยเธอต้อง ทำเช่นนี้ พี่ช้ำทรวง
ขอยอมรับ กับความช้ำ ซ้ำรอยแผล
เรานั้นแค่ ของเล่นเก่า เขาไม่หวง
เบื่อแล้วทิ้ง วิ่งหาใหม่ ใจหลอกลวง
เสือติดบ่วง แสนเจ็บช้ำ ทำได้ลง
คงมีใคร ที่ถูกใจ กว่าเราแล้ว
ขอน้องแก้ว สุขสมใจ ที่ไหลหลง
ของเล่นใหม่ คงถูกใจ น้องโฉมยง
ส่วนพี่คง ถูกโยนทิ้ง กลิ้งลงคลอง
ขอทำใจ ความช้ำใจ ที่ให้พี่
เลียแผลที่ เธอทำไว้ ให้ใจหมอง
เจ็บนี้จำ คำว่ารัก หักมุมมอง
เธอดั่งทอง เพชรสูงล้ำ ช้ำคือเรา
5 กรกฎาคม 2550 21:31 น.
sun strom
ขออภัย คนดี คนที่รัก
ที่ต้องมา รู้จัก ตัวตนฉัน
มิได้เคือง มิได้โกรธ มิโทษกัน
หากตัวฉัน รู้สึกผิด ที่เป็นไป
เป็นความลับ ดำดิ่ง ในก้นบึ้ง
เป็นสิ่งซึ่ง ระวังตัว กว่าสิ่งไร
หากบางครั้ง พลั้งเผลอ ทำออกไป
แสนเสียดาย เสียใจ เกินจะทน
แต่ยังรัก ต่อพี่ มิแปรเปลี่ยน
แม้คืนวัน หมุนเวียน กี่ร้อยหน
พร้อมจะรอ เวลา ยอมทุกข์ทน
เพียงเพื่อคน ที่รัก สบายใจ
ล้วนทำเรื่อง มิดี ให้พี่ห่วง
ได้โปรดทราบ น้องเจ็บทรวง กว่าสิ่งไหน
น้ำตาหลั่ง ล้นทรวง ดวงฤทัย
อยากก้มหน้า ลาไกล ไม่กลับมา
อยากซบอก อบอุ่น อกนั้นบ้าง
เพราะอยู่อย่าง อ้างว้าง นานนักหนา
หากต้องห้าม จิตใจ หันจากมา
เพียงเพราะว่า เค้ามี คนข้างกาย
5 กรกฎาคม 2550 09:33 น.
sun strom
... เจ้ากระรอก นกหนู และหิ่งห้อย
บ่ายเย็นคล้อย ส่องแสง แข่ง แสงจันทร์เจ้า
เสียงอึ่งอ่าง แข่งเสียงฝน จนรุ่งเช้า
สิ่งบอกเล่า มีให้มอง ของบ้านเรา
... อยากมีเขา มาเคียงข้าง ฟังเรื่องเล่า
คลอเคลียเคล้า เย้า หยอกเอิน เพลินคลายเหงา
นั่งมองปลา มองนกกา มองตัวเรา
ไร้กายเขา เหงาดวงจิต คิดถึงจัง
... บ้านใหญ่โต โอ่อ่ากว้าง แต่ร้างคู่
เหมือนนกอยู่ เปลี่ยวเดียวดาย ไร้คู่สร้าง
เส้นทางรัก อยู่หนใด ไม่เห็นทาง
คงคาค้าง คานทองแน่ แท้จริงเอย
... จ้าวพายุ ไปอยู่ไหน ให้มาด่วน
ช่วยมาป่วน มาเป่าใจ ใยเมินเฉย
หรือหลงถิ่น กลิ่นสาวใหม่ ลืมเราเลย
ทิ้งคนเคย เคียงคู่เคล้า เศร้าตรอมตรม
< ================== >
4 กรกฎาคม 2550 14:45 น.
sun strom
.... มอง ... แล้วคิด ...
... มองดูปลา ว่ายเคียงคู่ ดูน่ารัก
ออเซาะนัก ซอกซอนไซ้ ไม่มีห่าง
สีสวยสด งดงามตา ยามโบกหาง
ว่ายในอ่าง เที่ยวลัดเลาะ เกาะกันแจ
มองดูนก เกาะกิ่งไม้ มีหลายคู่
จู้ฮุกกรู กู่เสียงขัน กันเซ็งแซ่
บินเวียนวน ซนจริงหนอ น่าตีแท้
จิกดักแด้ ป้อนให้คู่ ดู๋ดี๋กัน
มองกล้วยไม้ ที่ปลูกไว้ ในเรือนร้าน
ดอกผลิบาน ส่งกลิ่นหอม ย้อมใจฉัน
แคทหอมแรง แฝงหอมอ่อน ของหวายนั้น
หอมต่างกัน แล้วแต่พรรณ พฤกษาไพร
คิดถึงคน ที่อยู่ไกล ให้เหงาจิตร
เขาจะคิด ถึงเราบ้าง สักเพียงไหน
วันเวลา ที่รอคอย มันบาดใจ
ถึงอย่างไร ใจฉันรัก มากเพียงเธอ ........
1 กรกฎาคม 2550 21:12 น.
sun strom
เจ้าปลาน้อย สีสวย ว่ายเคียงคู่
คล้ายจะรู้ ว่าเรา เหงาสุดเหงา
นั่งมองปลา แต่ใจ ดวงน้อยเล่า
ลอยคลอเคล้า เคียงไป กับสายลม
ผ่านภูผา เมฆฝน มาถึงพี่
นั่งลงมอง ตาหยี ช่างสุขสม
จุ๊บที่แก้ม จับมือ มาดอมดม
ความชื่นชม เต็มใน หัวใจเรา
อยากจะบอก ว่ารัก คิดถึงมาก
ไม่ใช่เพียง ลมปาก จากคนเขลา
ทุกสิ่งอย่าง เอ่ยจากใจ แม้บางเบา
แต่หนักแน่น เป็นขุนเขา นะพี่ยา
นานเท่าไหร่ ก็จะรอ ไม่ท้อถอย
จะกี่ร้อย พันชาติ จะรอท่า
จะหมื่นวัน พันเดือน ล้านเพลา
จะรอเพื่อ พบหน้า คนดีเอย
หน้าส่วนตัว
2283
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
