31 กรกฎาคม 2548 23:51 น.
sun strom
ห้าทุ่มครึ่งแล้วนะคะ พึ่งออกจากห้องร้องเพลงในยาฮู
นั่งฟังเพลงก็คิดถึงเจ้าของแผ่นที่คอยส่งให้ฟังสม่ำเสมอ
ขอบคุณหลาย ๆ ที่ส่งฮักคอยนำพา
ความหวังข้างหน้า จะกอดสัญญาใจไว้
อยู่ในใจเสมอ อยู่ในในเสมอ ฮู้บ่อ
เสียงเพลงของต่าย ช่างตรงกับใจเราจริง ๆ
เสียงพิน แสงแคน เสียงโหวต(ไม่ทราบเขียนแบบนี้หรือเปล่า หากผิดพลาดขออภัยนะคะคอมเครื่องนี้ไม่มีพจนาให้เปิดค่ะ) ให้ความรู้สึกอีกแบบ
ชอบมากตรงที่เนื้อเพลงบอกว่า
อยู่ในใจเสมอ อยู่ในในเสมอ ฮู้บ่อ
มัทก็อยากบอกพี่พายุแบบนั้นนะคะ
ก้มกราบหมอน ก่อนหลับ อธิษฐาน
โปรดช่วยดล บันดาล ให้รับรู้
วจีหวาน ส่งมา ดังพรั่งพรู
คิดถึงนะ ยอดชู้ คนแสนดี
คิดฮอด แม้กอด บ่อได้
หากใจ ให้หมด แล้วพี่
แม้กาย อยู่ห่าง หลายลี้
คนดี อย่าห่วง น้องนาง
จะดูแล รักษา กายใจน้อง
ไว้ให้คน ที่ปอง ด้วยความหวัง
ซักวันหนึ่ง บุญมี ได้เคียงข้าง
ความอ้างว้าง คงห่าง หายจากไป
มัทหลับก่อน นะคะ ที่รักจ๋า
ยามนิทรา จะฝัน ให้สดใส
มีพายุ เคียงข้าง แม้อยู่หนใด
สุขหัวใจ เกาะเกี่ยว ซบแอบอิง
28 กรกฎาคม 2548 23:00 น.
sun strom
สุดที่รักของมัท ป่านนี้พี่จะกำลังหลับหรือว่าทำอะไรอยู่ ทราบไว้ด้วยนะคะ มัทคิดถึงพี่มากมาย
สี่ทุ่มครึ่งแล้วค่ะ วันนี้ไม่รู้สึกง่วงนอน ในใจคิดถึงพี่ตลอดเวลา
@@@@ นั่งฟังเพลง ที่พี่ส่งให้มัท เพียงเพลงแรกก็ทำให้มัทคิดถึงพี่เหลือเกิน ปล่อยความคิดถึงลอยไปในอากาศ...ความหมายช่างตรงกับความรู้สึกของมัทในขณะนี้
@@@@อยากกอดและจุ๊บคางพี่เบา ๆ อยากวางแก้มไว้บนหน้าอกของพี่ ความคิดถึง ความรัก ช่างมีอานุภาพมากมายจริง ๆ
มันทำให้เราปลื้ม ทำให้เราเศร้า ทำให้เราเหงา ทำให้คิดถึง ทำให้มีความสุข
@@@@อยากพูดกับพี่ แต่คงเป็นไปไม่ได้ เพียงเสียงพูดก่อนนอนเบา ๆซักคำว่า พี่รักมัทนะ ....แค่นี้ มัทก็สุขใจเหลือเกิน....แต่ แต่...เหตุผลมากมายที่ทำแบบนั้นไม่ได้
@@@@สัญญา มัทจะมีพี่คนเดียว แม้จะมีเหตุ ทำให้เราไม่ได้ร่วมชีวิตกันก็ตาม มัทจะรักพี่ตลอดไป .....
@@@@ยิ้มหน่อยนะคะพี่พายุ ยิ้มให้มัทยิ้มไปอ่านไป คิดถึงมัทบ้างนะคะ แค่เพียงเสี้ยวที่มัทคิดถึงพี่ มัทก็พอใจค่ะ
25 กรกฎาคม 2548 14:26 น.
sun strom
เย็นวันศุกร์ นึกสนุก ชวนน้องพี่
ไปทานของ ดีดี ที่ไหนหนอ
ตกลงกัน ได้แล้ว วิ่งออกมอ
ตรงดิ่งไป แล้วก็ เลี้ยวทันควัน
ริมน้ำชี มีแคว ให้น้องนั่ง
นิดคนสั่ง ยังมา ไม่ถึงฉัน
นั่งรอเพลิน สบตา คนคนนั้น
จ้องมองมา ตาเป็นมัน จนฉันกลัว
จ้องอยู่ได้ น่าเตะ ซะจริงเจ้า
หงุดหงิดจัง ตัวเรา อยากปาหัว
เกิดอาการ เมาไม่ดื่ม เกือบลืมตัว
เผลอปล่อยเท้า ลอยมั่ว จะทำไง
อาหารมา อร่อย ค่อยใจชื้น
ค่อยค่อยถอน ใจคืน ให้สดใส
ลืมสายตา เหมือนเหยี่ยว คู่นั้นไป
จากนั้นส่ง ข้าวไป ในอุทร
อาการเดี้ยง กลับหาย กลายเป็นอิ่ม
หากดวงตา กรุ้มกริ่ม ตามมาหลอน
ลุกจากโต๊ะ เรียกบ๋อย มานี่ก่อน
เก็บตังค์ด้วย เงินทอน ไม่ต้องมี
กลับบ้านก่อน ก่อนที่ เท้าน้อย ๆ
มันจะล่อง จะลอย ผิดทางที่
เด๋วมันหลุด เข้าปาก คนไม่ดี
เร่งเร็วรี่ กลับกลับ เถอะพวกเรา
20 กรกฎาคม 2548 12:45 น.
sun strom
รับข้อความ รักหวาน ผ่านมือถือ
สิ่งนั้นเป็น เหมือนสื่อ พาหวั่นไหว
เริ่มแรกจาก คิดถึง ยอดดวงใจ
ทำอะไร อยู่หนอ ขอจุ๊บที
ขอกอดนิด ขอชิดใกล้ ให้หายเหงา
ทุกค่ำเช้า เว้าวอน ไม่ห่างหนี
ขอจับมือ แนบแก้ม หน่อยคนดี
ขอมัดหมี่ มาเคียง บ้างเป็นไร
อยากกอดเจ้า คลายหนาว จะว่าไหม
ด้วยอยากได้ มาครอง หายหม่นไหม้
ตอนนี้อยู่ ห่างกัน เหงาเหลือใจ
อีกทั้งใคร่ อยากเจอ แม่เนื้อนวล
ข้อความเก่า ลบไป ของใหม่เกิด
อ่านแล้วใจ เตลิด ให้เหหวน
มัดหมี่จ๋า...รักเจ้า...มาก พายุครวญ
เรารึเกิด ปั่นป่วน ในดวงแด
ใจที่เคย กล้าแกร่ง ดังหินผา
ใยจึงสั่น ผวา หนอเพ็ญแข
แบบนี้เรา คงพัง ซักวันแน่
ไม่อยากแล แต่กลับ มองด้วยหางตา
สามสิบหก ข้อความ เรียงกันแน่น
ส่งจากแฟน คนไกล ให้อ่านหนา
มัดหมี่เจ้า ...คนนี้ อย่าร้างลา
คอยพี่ยา นะคนดี .....พีสัญญา...
18 กรกฎาคม 2548 15:01 น.
sun strom
อนิจจา รอแล้ว รอจากเช้า
พี่ชายเจ้า ไม่มา น่าใจหาย
อยู่หนใด หนอพี่ ทำอะไร
จึงทิ้งให้ น้องรอ ใจร้อนรน
หรือว่าเห็น เป็นเพียง แค่ทางผ่าน
จึงได้คร้าน คอยเอาใจ ให้สับสน
คนที่รอ น้อยใจ เหลือจะทน
แก้มน้องนั้น เปียกปน ด้วยน้ำตา
ยามร้อนรุ่ม เน็ทมัน ชักช้ายิ่ง
ทำเป็นวิ่ง ปวกเปียก น่าจับฆ่า
เจ้าเน็ทเอ๋ย เคยเห็น บ้างมั้ยว่า
อยู่ ๆ เจ้าก็ โดนปา เสียงดังบึมมมมมมมม
ไม่ได้อยู่ ปักษ์ใต้ ก็ทำได้
เพราะหากใจ มันร้อน ครางฮึมฮึม
ประเด๋วเถอะ เผาวอด ได้หายซึม
จะได้ลืม ลาโลก ไปหมดเอย
เจ้าเน็ทเนี่ย.มันคลานเหมือนเต่าจิงจิ๊งงงงงง
คนยิ่งใจร้อน ๆ อยู่ด้วย ฮึมมมมมมมม