30 กรกฎาคม 2547 14:23 น.

อยากจะเป็นเช่น......นก

ทำไมเรา ไม่บิน ได้เหมือนนก
จะโผผก ขึ้นฟ้า ไปหาเค้า
นั่งทานข้าว คู่เคียง คลอเบา ๆ
ดนเตรีเคล้า สายตา ช่างน่ามอง

อยากจะมี ชิวิต ที่อิสระ
จะบินระ ฟ้ากว้างใหญ่ ไปทั้งผอง
สอดสายตา หวานฉ่ำ คอยจ้องมอง
เราทั้งสอง คงสนุก สุขมากมาย

แท้จริงแล้ว เราเป็นเพียง หญิงคนหนึ่ง
ที่ตราตรึง รอยรัก ไร้ความหมาย
อยู่คนเดียว แสนเหงา เปล่าเปลี่ยวกาย
มองหาชาย คนรัก ไม่พบเจอ

โอ้..อนาถ รสรัก จักด่าวดิ้น
คอยกัดกิน กร่อนกาย จิตใจเพ้อ
ปวดศีรษะ อาเจียน หน้าตาเห่อ
อยากจะเจอ ไม่ได้เจอ ช่างทรมาน

อันความหวาน ผ่านมา แล้วจางหาย
เจ้าช่างร้าย เสียจัง เจ้าความหวาน
ยามที่เจ้า บ่มใจ ให้เบิกบาน
แต่ทรมาน สุดขั้ว ยามเจ้าไกล

อยากจะเอ่ย บอกเค้า ว่าเราพร้อม
จะยินยอม ร่วมชีวิต ไม่ไปไหน
แต่สุดท้าย เป็นเพียง คิดในใจ
ความจริงไซร์ คือแน่นอน ไม่แน่นอน

30 กรกฎาคม 2547 11:45 น.

... หากเธอพร้อม ฉันก็พร้อม .....

sun strom

หยาดน้ำตา ใหลปะปน ชนหยาดฝน
จิตใจคน ที่สับสน ปนความเศร้า
รักแรมร้าง มาจืดจาง ห่างจากเรา
เหลือความ..เหงา..ไว้ให้เรา เศร้าเดียวดาย
ขอเป็นเช่น กำลังใจ ไว้ป้องปก
ได้คลายโศก เศร้าใจ ความเหงาหาย
ต่อแต่นี้ มีพี่เป็น เช่นพี่ชาย
ดูแลใจ ในโลกกว้าง เส้นทางเดิน
หากเธอพร้อม ฉันก็พร้อม ไปด้วยกัน
เส้นทางนั้น เป็นเช่นไร ไม่ขัดเขิน
หากมีเธอ คู่เคียงข้าง ร่วมทางเดิน
ต้องเผชิญ กับสิ่งใด ไม่กลัวเลย

27 กรกฎาคม 2547 15:25 น.

เงาใจ

sun strom

ยามน้องตื่น คิดถึง และห่วงหา
ยามร้างลา โหยไห้ ใจออดอ้อน
ยามคิดถึง เหงาจัง ใจอาวรณ์
ยามจะนอน อยากมี เขาเคียงกาย

เขานั้นเป็น เงาใจ ให้อบอุ่น
เขาเกื้อหนุน ทุกอย่าง ไม่ห่างหาย
เขาคอยบอก สอนสั่ง ไม่ห่างกาย
เขาเป็นชาย คนเดียว ในดวงใจ

มาเถอะนะ รับรัก น้องซักนิด
มาจุมพิศ แก้มนวล ให้อ่อนไหว
มาหาน้อง คนงาม ให้อุ่นไอ
มารับใจ ดวงนี้ ไปไว้ครอง

26 กรกฎาคม 2547 15:42 น.

... ทัวร์ ... มัดหมี่ ...

sun strom

แสนสงสารมัดหมี่ของพี่นัก
เพราะความรักกตัญญูรู้คุณพ่อ
ต้องเดินทางจากขอนแก่นทุกศุกร์หนอ
สี่ทุ่มรอรถทัวร์แล่นสู่เมืองนนท์
ถึงกรุงเทพฯตีห้าเวลาเช้า
คุณพ่อเฝ้ารอรับตั้งแต่ต้น
ยิ้มหวาน ฯ สามพ่อลูกสุขใจล้น
เหนื่อยก็ทนขนความรักมาทักทาย
เช้าวันเสาร์สามชีวิตติดทัวร์ท่อง
มัดหมี่มองหาอาหารร้านมากหลาย
อาหารโปรดของพ่อแกงป่าปลาทราย
มัทรู้ใจพาพ่อไปได้กินกัน
แวะไหว้พระแม่กวนอิมริมปากอ่าว
ขอพรเจ้าช่วยคุ้มภัยให้พ่อฉัน
ให้พ่อสุขทุกข์พ้นไปโรคหายพลัน
อยู่กับฉันเหมือนอย่างนี้ร้อยปีเอย
คืนอาทิตย์เวลาสองทุ่มครึ่ง
มัดหมี่บึ่งขึ้นรถทัวร์อีกแล้วเอ๊ย
จากเมืองนนท์มุ่งสู่ขอนแก่นเลย
เหนื่อยจนเคย แต่สุขใจ ใกล้พ่อเรา .

26 กรกฎาคม 2547 15:37 น.

... ทัวร์ ... มัดหมี่ ...

sun strom

แสนสงสารมัดหมี่ของพี่นัก
เพราะความรักกตัญญูรู้คุณพ่อ
ต้องเดินทางจากขอนแก่นทุกศุกร์หนอ
สี่ทุ่มรอรถทัวร์แล่นสู่เมืองนนท์
ถึงกรุงเทพฯตีห้าเวลาเช้า
คุณพ่อเฝ้ารอรับตั้งแต่ต้น
ยิ้มหวาน ฯ สามพ่อลูกสุขใจล้น
เหนื่อยก็ทนขนความรักมาทักทาย
เช้าวันเสาร์สามชีวิตติดทัวร์ท่อง
มัดหมี่มองหาอาหารร้านมากหลาย
อาหารโปรดของพ่อแกงป่าปลาทราย
มัทรู้ใจพาพ่อไปได้กินกัน
แวะไหว้พระแม่กวนอิมริมปากอ่าว
ขอพรเจ้าช่วยคุ้มภัยให้พ่อฉัน
ให้พ่อสุขทุกข์พ้นไปโรคหายพลัน
อยู่กับฉันเหมือนอย่างนี้ร้อยปีเอย
คืนอาทิตย์เวลาสองทุ่มครึ่ง
มัดหมี่บึ่งขึ้นรถทัวร์อีกแล้วเอ๊ย
จากเมืองนนท์มุ่งสู่ขอนแก่นเลย
เหนื่อยจนเคย แต่สุขใจ ใกล้พ่อเรา .