31 พฤษภาคม 2547 15:11 น.
sun strom
อยากจะอ้อน บอกเค้า ว่าคิดถึง
อยากจะดึง พี่เค้า เข้ามาหา
อยากจะบอก จากปาก ว่าเหนื่อยค่ะ
อยากจะหา ที่พักพิง ให้หัวใจ
อยากจะบอก ว่าง่วง จริงๆค่ะ
อยากจะหา ที่งีบ ให้หลับไหล
อยากจะอิง หน้าซบ ที่หัวไหล่
หากเป็นได้ อยากคลอ หยอกล้อกัน
พี่พายุ เจ้าคะ อยู่หรือเปล่า
วันนี้เรา ไม่ได้คุย และฝากฝัน
มัดหมี่เอง งานยุ่ง นุงนังนั้น
วันทั้งวัน ไม่ได้นั่ง อยู่หน้าคอม
คิดถึงและห่วงหาเสมอค่ะ
31 พฤษภาคม 2547 15:00 น.
sun strom
วันนี้ยุ่ง ตั้งแต่เช้า จนบัดนี้
อยากหลบลี้ หนีหาย เหมือนล่องหน
คนบริการ มีนิด ไม่พอคน
เด็กก็ซน น่าตี เสียจริง ๆ
เสียงเจี้ยวจ้าว อึงอล อลหม่าน
แม้รำคาญ อย่างไร หากใจนิ่ง
ยิ้มนิดนิด เดินมา ด้วยใจจริง
เอ่ยเสียงนิ้ง ถามว่า เป็นอย่างไร
มีรายงาน เข้ามา หน้าสลอน
เราตัดตอน เฉพาะจริง มาแก้ไข
ทำบัตรคิว ให้เด็ก อย่างเร็วไว
ใครอยากใช้ รับบัตร ไปต่อคิว
31 พฤษภาคม 2547 08:19 น.
sun strom
เย็นวันศุกร์ ติดสินใจ ไปหาป๊า
ท่านบอกว่า เสาร์นี้ หากมัทว่าง
เป็นเพื่อนท่าน ขับรถ จะเดินทาง
นั่งเคียงข้าง ป๊าแม่ ไปสุพรรณ
แวะเที่ยวไป ทุกถิ่น ที่ใจชอบ
ในรั้วขอบ เมืองไทย ดั่งใจฝัน
เสาร์อาทิตย์ เราเที่ยว ได้ทุกวัน
จันทร์ถึงศุกร์ ทำงาน กันเหมือนเคย
ใจมีสุข ด้วยป๊า หน้าสดชื่น
เราชื่นมื่น ด้วยป๊า ตาอ้อนเอ๋ย
นั่งเคียงข้าง แม่เล็ก มือกอดเกย
ลมรำเพย ใจท่านสุข ยิ้มเบิกบาน
แล้วมัดหมี่ ขับรถรี่ ไปทานข้าว
ร้านเจ้าเก่า กุ๊กโอชา สั่งอาหาร
เป็ดแป๊ะซะ ต้มยำฯ นำมาทาน
ปลาหิมะนั้น นึ่งมะนาว อร่อยดี
ถามปะป๊า แม่เล็ก ทานปูป่าว
เนื้อขาว ๆ ยกมา อย่าหันหนี
มัดหมี่แกะ เอาเนื้อ ให้อย่างดี
ปะป๊ามี หน้าที่ ทานอย่างเดียว
ยิ้มหยี่ ๆ ถามป๊า อร่อยป่าว
ป๊าทานข้าว พูดไม่ได้ เพียงแค่เหลียว
ทำตาอ้อน ทำนองว่า อร่อยเชียว
อีกพักเดียว เราอิ่ม จึงกลับกัน
28 พฤษภาคม 2547 14:07 น.
sun strom
: นั่งคอยเธอ อยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน
: ง่วงอย่างไร ฝืนตาไว้ ได้มองเห็น
: ใจจดจ่อ เฝ้าแต่รอ แม่เนื้อเย็น
: เหมือนดังเป็น กระต่ายน้อย เฝ้าคอยจันทร์
: เธอคงมี คนเอาใจ รอบกายเจ้า
: คงลืมเรา คนค่าน้อย คอยความฝัน
: ถึงอย่างไร ไม่ขอลืม ความสัมพัน
: เพราะรักนั้น ฉันมีให้ ได้เพียงเธอ
: วันเวลา นั้นหมุนเวียน เปลี่ยนแปรผัน
: ใจเธอนั้น เปลียนแปรไป บ้างไหมหนอ
: จึงปล่อยให้ ฉันนั่ง น้ำตาคลอ
: จนใจท้อ รอไม่พบ หลบหน้าไป
28 พฤษภาคม 2547 02:17 น.
sun strom
ตีหนึ่งกว่า แล้วหนา ยังไม่หลับ
ลงมือจับ ปากกา มาขีดเขียน
นั่งฟังเพลง เศร้า ๆ เจ็บใจเจียน
มองนอกเรือน พบเจอ ความมืดมน
นี่หละหนอ อารมณ์ ยามจมปรัก
ยามมีรัก ในใจ ช่างสับสน
คิดถึงรัก คราใด ใจร้อนรน
เหมือนเป็นคน ทุกข์ท้อ ทรมาน
โอ้ความรัก ทำไม เป็นเช่นนี้
หวานฤดี ยามได้ชิด สมัครสมาน
แม้ยามห่าง เพียงนิด นั้นเหมือนนาน
นี่ตัวฉัน เป็นอะไร กลุ้มใจจัง
@@@@@@@@@@
คนที่เคยห่วง
คนที่เคยอยู่ เคยคู่เคียงข้าง
เคยจริงใจ ให้ทุกอย่าง
คนที่เคยบอก คนที่เคยฝาก
เคยรักกันมาก
แล้วมา จากกันไป
เป็นความทรงจำ
ความผูกพัน ยังคงย้ำเตือนอยู่
ความจริงในใจ
ก็รู้ว่าคงไม่อาจลืม
คนเคยดูแล
เคยห่วงใย เป็นเพียงแค่วันก่อน
ยังคงอาวรณ์
เฝ้าคิด ถึงคนที่ห่างไกล
เพราะเธอหรือเปล่า
ก่อนไม่เคยเหงา
เพราะเธอหรือใคร
ก่อนไม่เคยรู้ ใจกัน
จนวัน ที่เธอต้องไป
ฉันเคยสุข เพราะใคร
@@@@@@@@@
เพราะเธอ หรือเปล่า แว่วๆ หวาน
ทำตัวฉัน คิดถึง คนึงหา
เขาช่างร้อง ได้เพราะ ติดตรึงตรา
นนทิยา จิวบางป่า ว่าไว้เอย
หน้าส่วนตัว
711
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
