3 กุมภาพันธ์ 2547 12:37 น.
sun strom
น้ำตาไหล ร่วงริน ผินหน้าหนี
บทกวี ฝากมานั้น ฉันหวั่นไหว
จะเข้มแข็ง แน่วแน่ อย่างตั้งใจ
เพื่อไม่ให้ คนที่รัก เขาหนักทรวง
กล้ำกลืนเจ้า น้ำตา ให้ร่วงหล่น
ลงสู่ก้น บึ้งแห่งใจ ที่สุดหวง
ปิดให้แน่น ใส่กุญแจ ห้องแห่งดวง
ปลอดคนล้วง หัวใจ ไปฆ่าฟัน
คิดถึงเขา หากแต่เรา เป็นผู้หญิง
อยู่นิ่งนิ่ง ซักพักหนึ่ง นั่งนึกฝัน
จะยึดมั่น คำสัญญา เคยว่ากัน
หากเขานั้น แปรเปลี่ยนไป เราอับจน
จะรอเขา จากวันนี้ ไม่รู้จบ
รอจนพบ ทางสายรุ้ง หลังสายฝน
รอพายุ ลูกใหม่พัด ผ่านกมล
รอพี่จน เดินสามขา ก็จะรอ...
3 กุมภาพันธ์ 2547 11:41 น.
sun strom
.... ลืมไม่ลง ........
... จะให้ลืม เธอไป จากใจฉัน
ไม่มีวัน ลืมได้ ดวงใจเอ๋ย
เพราะรักแล้ว รักมั่น นิรันดร์เลย
ใจไม่เคย คิดร้าง จางจากเธอ .....
... ตั้งใจไว้ ในชาตินี้ มีเพียงน้อง
ไม่ขอปอง หญิงอื่นใด ใครอีกหนา
มีรักเดียว ใจเดียว คือแก้วตา
คำสัญญา ตราไว้ ให้จดจำ ......
.... ลืมไม่ลง คงความรัก ปักใจแน่
เป็นรักแท้ แก่เธอ น้ะจอมขวัญ
มีเพียงน้อง คนนี้ ทุกปีวัน
ตราบชีพพลัน สลายไป ไม่ขอลืม ..........
2 กุมภาพันธ์ 2547 21:26 น.
sun strom
ตั้งใจมั่น จากวันนี้ เป็นเริ่มต้น
จะเป็นคน ไร้ใจ ให้เขาเห็น
แม้ลำบาก ยากแค้น แสนรำเค็ญ
จะทำเป็น แกร่งกล้า พึ่งพาตัว
หากบูญพา วาสนามี คงได้พบ
ได้ประสบ ความสุข นะทูนหัว
ได้รับรัก ที่แท้จริง ไว้กับตัว
วันนั้นชัวร์ ได้เคล้าคลอ พนอกัน
จะทำใจ ให้ลืมเขา ซักพักน่า
รอปัญหา หมดไปก่อน คอยฝากฝัน
ละความสุข ที่ได้รับ มาทุกวัน
ค่อยพบกัน ในชีวิต ที่เป็นจริง
1 กุมภาพันธ์ 2547 21:52 น.
sun strom
เสาร์อาทิตย์ เป็นวันที่ ฉันไม่ชอบ
ขาดคนปลอบ ให้อุ่นใจ ไปเสียหมด
เคยอบอุ่น สุขกายใจ กลับรันทด
เพราะว่าอด ไม่ได้เจอ คนที่รอ
จันทร์ดีใจ จะได้เจอ เขาคนนั้น
มาพูดกัน ผ่านเน็ต สุขจริงหนอ
คนที่เรา ฝันเห็น ใจจดจ่อ
เหมือนต้นอ้อ รอลมพัด ทุกเช้าเย็น