23 กุมภาพันธ์ 2547 04:59 น.
sun strom
แวะมาแต่งกลอนเรื่องรักไว้ซักหน่อย
แต่งไว้คอยคนอ่านหวานมันหนอ
แต่งไปอ่านไปใจทดท้อ
แต่งตัดพ้อใครบางคน เท่านั้นนา
อันความรักในวัยเรียนตอนเขียนอ่าน
มันช่างหวาน สดใส ใจฝันหา
ผ่านเวลา เหล่านั้น เนิ่นนานมา
ยังโหยหาไม่ลืมแสนปลื้มใจ
ตื่นตอนเช้า ไปโรงเรียน ป๋าไปส่ง
ไม่พะวง เรื่องไร ให้หมองไหม้
จุ๊บแก้มป๋า ทุกวัน แสนอุ่นใจ
หากเป็นได้ อยากมีแฟน เช่นป๋าเรา
โตมาหน่อย อยู่มัธยม ยังมีรัก
ได้รู้จัก ว่ารักจริง เป็นสิ่งเขลา
หลงเมามัว ช้ำใจ หนอตัวเรา
หลงรักเขา เฝ้าถนอม ตรอมใจตัว
ขึ้นอุดมศึกษานั้นหนอยังมีรัก
ให้ประจักษ์ รักนั้น ไม่ใช่ชั่ว
หากไม่หลง งมงาย ไม่เมามัว
รักด้วยตัว ด้วยหัวใจ ทั้งหมดเลย
เกือบจะพลาด กับคำรัก เป็นคนชั่ว
หากว่าตัว ยังมีบุญ มาหนุนเกื้อ
เจอพระธรรม แสงสว่าง มาจุนเจือ
ในยามเมื่อ อกช้ำ ระกำใจ
มาวันนี้ ยังมีรัก มาทักบ้าง
ความอ้างว้าง ห่างหาย แต่เราไซร์
ไม่จีรัง ไม่มั่นคง ด้วยเพราะใจ
คิดว่าได้ ผ่านพบ มามากมาย
ความรักดี หรือเลวนั้น ไม่ขอกล่าว
คงความสาว เก็บไว้ กับใจกาย
แม้จะแก่ ขึ้นคาน ไม่ว่าไร
หากตายไป จะได้ชื่อ ว่ารักเป็น.........เอย อิอิ
23 กุมภาพันธ์ 2547 04:50 น.
sun strom
เป็นความรัก เกิดขึ้นใน ใจส่วนลึก
ไม่ได้ปรึกษาใครให้เย้ยหยัน
เป็นความรักออกมาจากใจนั้น
เป็นความฝัน อันเลือนราง ยามเพ่งมอง
เป็นความรักที่บริสุทธิ์ดุจน้ำค้าง
แต่ก็วางตัวเองไว้ ไม่มัวหมอง
คิดถึงเขา เช้าค่ำ น้ำตานอง
แต่ก็ต้องทำใจ ให้มั่นคง
คงเป็นกรรมเกิดมาให้เป็นแบบนี้
ด้วยว่ามี รักคราใด ใจไหลหลง
รักคนที่ มีเจ้าของ ใจเที่ยงตรง
คอยพะวง ห่วงหา และอาวรณ์
แม้จะเป็นรักแท้แต่แทรกไว้
ตรอมตรมใจลึก ๆ นึกสังหรณ์
ตัวเรานั้น คงนั่งคาน น่ะแน่นอน
จึ่งได้วอน ผ่านกลอนมา หาคนดี
23 กุมภาพันธ์ 2547 04:45 น.
sun strom
หากเรารักใครสักคนด้วยดวงจิต
จะไม่คิดหวั่นเกรงให้สับสน
รักที่มี จะมั่นคง พร้อมทำตน
ให้เป็นคนมีค่าไม่อ่อนแอ
กว่าจะรักใครซักคนนั้นมันยาก
ต้องลำบาก ดูใจ ให้ถ่องแท้
หากรักเกิด ต้องมั่นคง และดูแล
ต้องแน่วแน่ ฝ่าฟัน ให้ได้มา
ถึงจะยากแสนยากก็ไม่หวั่น
จะคอยวัน รักนั้น มั่นคงหนา
แม้อยู่ห่างแสนไกลจะรอท่า
รอรักมา หาเรา ทั้งเช้าเย็น
รักคำนี้ มีพลัง คอยหนุนส่ง
ให้เราคง คุณความดี ไม่เน่าเหม็น
ประคองกาย ประคองใจ ให้คิดเป็น
ไม่ซ่อนเร้น อำพราง ยามร้างไกล
อยู่ที่ไหน ใกล้ไกล ใจคงมั่น
แม้คืนวัน ผันแปร เปลี่ยนแปลงไซร์
รักของเรา มั่นคง ด้วยดวงใจ
รักมอบให้ ใครคนหนึ่ง ....ตลอดกาล
23 กุมภาพันธ์ 2547 04:37 น.
sun strom
ใยโลกเรา จึงกว้างใหญ่ ไพศาลนัก
และเรามัก จะท่องไป ในถิ่นนั้น
บางครั้งตัว ของเรายัง ตามไม่ทัน
เพราะหากวัน เคลื่อนผ่าน มันเปลี่ยนแปลง
ในชนบท เป็นที่รวม ในน้ำมิตร
ที่คอยคิด ห่วงใย ไม่หน่ายแหนง
คอยช่วยเหลือ จุนเจือ ไม่คลางแคลง
ไม่เสแสร้ง แต่มากไป ด้วยจิตใจ
ในเมืองใหญ่ เหล่าผู้คน นั้นต้องเก่ง
อีกทั้งเร่ง เร็วรี่ ไม่ห่วงไผ
วันเวลา ของเขา ไม่คอยใคร
จึงต้องไว เพื่อให้ทัน กาลเวลา
ยี่สิบสี่ ชั่วโมงนั้น ในวันหนึ่ง
ใยเราจึง พร่ำบ่น กันหนักหนา
เวลาน้อย เวลาไม่มี บ้างหละนา
จริง ๆ ถ้า หากใช้ เป็นมันมากมาย
ยามเราทำ การสิ่งใด แล้วคิดว่า
ทำแป๊บนา แต่เวลา มันหนีหาย
เงยหน้าดู ไอ้หย่ามัง ค่ำแล้วงาย
นั่นน่ะใช้ เวลา ให้หมดเปลือง
การใช้เวลา หากใช้เป็น มันดีแน่
แบ่งให้แน่ จะทำไร ในทุกเมื่อ
แล้วทำตาม ไม่โยกโย้ และยืดเยื้อ
และจงเชื่อตัวของเราด้วยหละ...จะดีเอย
23 กุมภาพันธ์ 2547 04:26 น.
sun strom
เจิดจรัส ทอแสง ใจดวงน้อย
เย็นย่ำคล้อย ไล่เรี่ย เคลียพุ่มไม้
เสียงหรีดหริ่ง นกกา ก้องพงไพร
เราเคยได้ ยินมาครา อดีตกาล
อายุขัย ตอนนั้น ย่างแปดขวบ
แม่คอยรวบ ใส่อกไว้ ใจวาบหวาน
หลับตาพริ้ม ยิ้มย่อง มองแม่นาน
เหมือนวันวาน...ไม่น่าผ่านมาหลายปี
แม่จ๋าหนู อยากได้ ดอกไม้นั่น
แม่หยิบพลัน ส่งให้ ไม่เคยหนี
แม่จ๋าหนู แสนเหนื่อย ขอพักที
แม่สุดดี เข้ามาปลอบ ส่งน้ำเย็น
แม่จ๋าหนู ง่วงนอน ขอจูบหน่อย
ยื่นแก้มย้อย ให้ลูกจูบ ไม่หลบเร้น
แม่จ๋าหนู หนาวจัง อากาศเย็น
แม่คอยเป็น เพื่อนนอน ให้อุ่นกาย
แม่จ๋าหนู คิดถึง ปะป๋ามาก
แม้ลำบากใจ ก็โทรหา ไม่เคยหน่าย
แม่จ๋าปะป๋า ใยช้าจัง ไม่มาง่าย
แม่เบียงกาย ตอบว่า...ป๋ายุ่งงาน เดี๋ยวก็มา
เป็นอดีตที่ แสนหวาน และเศร้าหมอง
แม่คอยป้อง รักเรา ไม่ท้อหนา
จนป่านนี้ รักมั่นคง ไม่เลือนลา
ประดุจฟ้า มีดาว อยู่ข้างกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
หน้าส่วนตัว
760
