9 กุมภาพันธ์ 2547 08:32 น.

ผู้หญิงลืมยาก

sun strom


เธอเป็นผู้ชาย เธอก็คงจะไม่ลำบาก
คงไม่ยากเย็น กับการลบเลือนเรื่องของเรานั้น 
เพียงแค่ข้ามคืน อาจลืมร้อยพัน วันที่ผ่าน 
แค่เธอนั้น ได้พบใครอีกคน 

กับตัวฉันเอง ตรงข้ามกัน กับเธอทุกอย่าง 
เพียงแค่วูบเดียว ที่ฉันคิด ถึงเรื่องวันนั้น 
ก็มีน้ำตา ยังเสียใจ อย่างนี้มานาน 
อาจมีใคร ที่ดีผ่านเข้ามา ก็ยังไม่ลืมบางคน ที่คุ้นตา 


เธอคงไม่รู้ ว่าผู้หญิง ที่จริงแล้ว ลืมยาก 
ถ้าลองรักใครมาก ก็มักจะฝังใจ 
อยากทำให้ได้ เหมือนอย่างเธอ 
ไม่รู้วันไหน ต้องรอถึงเมื่อไหร่ 
หรือต้องรอถึง วันตาย จะลืมเธอ 


อาจเป็นเพราะเธอ มีหัวใจ เพื่อวันข้างหน้า 
แต่ตัวฉันเอง วางหัวใจ ไว้กับความหลัง 
ภาพที่เห็นกัน ดูเหมือนฉัน ดีขึ้นทุกอย่าง 
แต่ความจริง ไม่ใช่เลย รอยยิ้มอย่างเคย ที่มีมันหายไป 
				
9 กุมภาพันธ์ 2547 08:19 น.

อุดมศึกษา

sun strom


กระโปรงยาว เสื้อสีขาว ผมยาวสลวย
เดินงงงวย  หาเพื่อน ๆ เขาไปไหน
ก้ไม่รู้  ตามประสา น้องเข้าใหม่
พี่ระหัสได้ ช่วยชี้แนะ หน่อยปะไร

วันแรกเริ่ม  เข้ามาเรียน ในถิ่นที่
สถาบันดี คนมากมี น่าหลงไหล
ความเป็นสาว สอนให้อาย แต่ปลื้มใจ
มีเพื่อนใหม่ แต่ละคน ล้วนมีดี

เจ้ามัดหมี่ คือสมญา ที่เพื่อนล้อ
แต่ก็เพราะ  ดีเน้อ ใช่ป่าวพี่
จากมัทนี เป็นมัดหมี่ เข้าท่านี่
เป็นคนดี ชื่ออย่างไร ไม่สำคัญ

ตั้งใจเรียน  เป็นคนดี อยู่ปีหนึ่ง
ยังต้องพึ่ง พี่ระหัส ช่วยสานฝัน
ไม่เข้าใจ เรื่องเล่าเรียน ปรึกษากัน
ไม่นานวัน ก็เดินได้ ด้วยตัวเอง

ยังมีเรื่อง จะเล่า ในวัยนี้
ทั้งเรื่องดี เรื่องเศร้า เรื่องสวยเช้ง
แต่งเป็นกลอน ให้เพื่อนอ่าน ได้ครื้นเครง
แต่ก้อเกรง จะมีคน หมั่นไส้เอา

อย่างไรก็ ขออภัย ไว้ตรงนี้
โอกาสดี จะมาแต่ง กลอนคลายเหงา
วันนี้พอ ขอหยุดเรื่อง ของตัวเรา
วันหน้าเล่า ต่อนะจ๊ะ ขอลาเอย.....อิอิ



 				
6 กุมภาพันธ์ 2547 21:13 น.

เสาร์-อาทิตย์

sun strom


ฝากข้อความ ไว้ตรงนี้ นะคะพี่
ตัวน้องนี้  ไม่ได้อยู่ แต่งกลอนให้
เสาร์อาทิตย์  จะสัญจร ไปนอนไกล
ข้างพี่ไง  นนทบุรี  อยู่ใกล้กัน

หากอย่างไร ก็ไม่เคย ได้พบหน้า
ไม่มีว่า จะส่งเสียง ไปให้ฝัน
ทั้งกลางคืน คิดถึงหน้า ถึงกลางวัน
รอข้ามวัน เสาร์อาทิตย์ ค่อยเจอเจอะ				
6 กุมภาพันธ์ 2547 21:06 น.

มัธยมปลาย

sun strom


โตเป็นสาว อยู่ม.4 แล้วหรือเนี่ย
ไม่อยากเชื่อ  ตัวเรา  จะโตได้
ก็เกี่ยวก้อย ปะป๋าข้าม ทางม้าลาย
เมื่อปีกลาย ทำไมผ่าน ไปเร็วจัง

มัธยมปลาย มีเพื่อนชาย ล้วนมากหน้า
มาทำท่า คุยจ้อม่อ  อยากรู้จัก
แต่ตัวเรา  ไม่คิดไกล แค่เพื่อนรัก
ที่คอยทัก ทายกัน ในวัยเรียน

หากมีหนุ่ม  ที่สนิท  ด้วยคนหนึ่ง
เป็นคนซึ่ง ปะป๋าเราให้ คบเป็นเพื่อน
แต่พอนาน  ความสัมพันธ์ นั้นกลับเปลี่ยน
จากเป็นเพื่อน  มาเป็นคน ที่รู้ใจ

ก่อนจะจบ  ม.หก  สัญญาว่า
เรียนจบมา  จะแต่งกัน ไม่หนีหาย
หลังจากนั้น ต่างคนก็ เร่งเร็วไว
เพื่อให้ได้ ที่เรียนใน มอดีดี

				
6 กุมภาพันธ์ 2547 16:32 น.

... คนรักกัน ลืมได้ไง ...

sun strom

....  ตัดใจลืม ได้ไง ใจยังรัก
                ถึงอกหัก รักใคร ไม่มีสอง
                    ถึงแม้เรา เป็นแค่ ตัวสำรอง
                          ถึงจะต้อง เฉาตาย ไม่ขอลืม ...
      ....... จะขอรัก เธอไป ด้วยใจมั่น
                     แม้เดือนวัน ผ่านไป นานแค่ไหน
                            มีรักเดียว ใจเดียว ในหัวใจ
                                 ตราบวันตาย ไม่หน่าย คลายรักเธอ .....				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟsun strom
Lovings  sun strom เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟsun strom
Lovings  sun strom เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟsun strom
Lovings  sun strom เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงsun strom