30 พฤษภาคม 2548 15:42 น.
sun strom
แจกหัวใจ ให้เพื่อน นะวันนี้
จากมัดหมี่ คนงาม แดนอีสาน(อิอิ)
สัญญาไว้ ในกลอน ก่อนหน้านั้น
จึงหิ้วใจ หน้าบาน มาแจกกัน
ใจดวงแรก สีเหลือง ให้พี่นิ่ม
ทานเสียให้ เต็มอิ่ม นะพี่ฉัน
หากอร่อย ขอมา ใหม่ละกัน
มัดหมี่พลัน ส่งเพิ่ม ไม่งอแง
ดวงที่สอง พี่แทน รับด้วยค่ะ
สีม่วงอ่อน ใสหรา พาอ่อนไหว
แสนอร่อย ทุกยาม หากได้แล(ขนาดยังไม่ได้ทานนะเนี่ย)
เป็นของแท้ จากใจ ให้พี่มา
ดวงที่สาม สีส้ม ส่งให้ไอน์
ตากลมโต ขาวใส วาวหนักหนา
อร่อยลิ้น กลิ่นส้ม ให้กานดา
น้องไอน์จ๋า เป็นไง รสชาดมัน
ดวงที่สี่ พี่ปราย รับหน่อยพี่
อย่ารอรี เร็วเร่ง เด๋วอดฝัน
สี่ชมพู ใสปิ้ง ทั้งหวานมัน
ทานแล้วต้อง แปรงฟัน ให้ดีดี
พี่ดาจ๋า รับหน่อย ดวงที่ห้า
สีนั้นออก ฟ้าฟ้า พาสุขขี
ทานนะคะ หอมกรอบ อื้อออออออร่อยดี
ใจดวงนี้ น้องส่ง มากำนัล
ยังแจกไม่ครบนะคะหมดเวลาก่อนค่ะ
ขออต่อวันพรุ่งนี้แล้วกัน
26 พฤษภาคม 2548 14:21 น.
sun strom
ส่งเสียงจ้อ ผ่านสาย ไม่ได้แล้ว
ส่งเสียงแซว นานนาน มันปวดหู
ใช้โทรศัพท์ ไร้สาย นานพอดู
ทำเอาหู เราเดี้ยง เสี่ยงโรคภัย
ขอหยุดพัก ทักทาย สหายก่อน
แม้คำที่ เคยอ้อน คงห่างหาย
ขอพักหู ก่อนจ้า อย่าว่าไร
ขออภัย ถ้าโทรมา ไม่ถึงตัว
ยามที่พูด เข้าหูซ้าย ปวดสมอง
แม้จะลอง ใช้หูฟัง ยังปวดหัว
ด้วยใช้มัน นานปี พกติดตัว
แต่ก่อนรัว คุยที หลายชั่วโมง
โอ้ยยยย ปวดจัง หูพัง ไปหมดแล้ว
หรือว่าแก้ว หูทะลุ ควันโขมง
คลื่นรบกวน ประสาท ที่ส่งตรง
ยามเดินยัง เคลงโคลง ด้วยดิเรา
หมอสั่งห้าม ให้หยุด ซักระยะ
ตั้งหลายครั้ง หลายครา แต่เราเหงา
รับสายเข้า โทรออก จนตัวเรา
หูเลยเกิด อาการเมา เดี้ยงขึ้นมา
เพื่อนฝูงจ๋า มัดหมี่ ขอลาพัก
อย่าส่งเสียง มาทัก หากร๊ากข้า
ขอเปลี่ยนเสียง เป็นเงิน แล้วกันค้า
ส่งเข้ามา มั่กมั่ก รักตายเอย.........
เหอ ๆ ๆ ๆ ขออภัยไม่รับสายเข้านะคะ
แต่สายออกมิเป็งไรรร....ฮิฮิ
25 พฤษภาคม 2548 13:52 น.
sun strom
อนาคต แสนยาวไกล ไร้ขอบเขต
ยาวิเศษ กำลังใจ ให้มีหวัง
สุขหรือทุกข์ อยู่ที่ใจ ในเส้นทาง
แม้พลาดหวัง ตั้งจิตมั่น อย่าสั่นคลอน
ความแน่นอน ในเรื่องใด ไม่มีแน่
อย่ายอมแพ้ แม้ใจกาย คล้ายเหนื่อยอ่อน
สิ่งที่หวัง รอขุดค้น หนทางจร
ฝ่าแดดร้อน พายุฝน อดทนทำ
ความสุขใด ไหนเทียมได้ เท่าใจสุข
แรงใจปลุก เพิ่มแรงกาย ได้ลึกล้ำ
สัญญาใจ ที่ให้กัน นั้นยังจำ
ทุกถ้อยคำ มีค่ายิ่ง กว่าสิ่งใด
24 พฤษภาคม 2548 16:23 น.
sun strom
รับปากพี่ ว่าเรา จะเข้มแข็ง
ใจล้าแรง กายทุกข์ สุขหนีหาย
ทำไมหนอ ชีวิต ถึงเดียวดาย
อยากหลีกเร้น หลบหาย ไปจากเธอ
ยามเหนื่อยล้า ยังมี พี่คอยห่วง
หล่อเลี้ยงใจ ชื่นทรวง อยู่เสมอ
มาวันนี้ ใจเรา ได้แต่เพ้อ
หลงละเมอ คนเดียว อดสูจัง
เหนื่อยนะคะ ไม่ไหว แล้วที่รัก
ใจเจ้ากรรม น่าตีนัก ทำมีหวัง
ยอมเจ็บปวด มานาน ช่างน่าชัง
รอความหวัง อย่างไร ไร้ปลายทาง
16 พฤษภาคม 2548 13:49 น.
sun strom
หนักเหลือใจ ปัญหา พาให้หนัก
อนาคต แน่นัก รักเลือนหาย
หนักแลล้า กายา อย่างมากมาย
หากยังไม่ เท่าใจ ที่ด้านชา
หรือเราสอง ต้องลา กันเสียแล้ว
เหมือนฟองแก้ว บางบาง กลางเวหา
อีกไม่นาน ย่อมแตก ตามเวลา
ยากจะหา สิ่งใด ช่วยบรรเทา
เหนื่อยนักหนอ ชีวิต ที่ต้องสู้
บางครั้งเรา หดหู่ บางครั้งเหงา
อีกกีวัน กี่เดือน กี่ปีเล่า
จึงจะค่อย บรรเทา ได้สบาย
เดินโดดเดี่ยว ลุยงาน ทุกสิ่งอย่าง
สู่หนทาง อนาคต ไม่หนีหาย
เพื่อนพ่อแม่ น้องหญิง และน้องชาย
ได้กินอยู่ สุขสบาย ถ้วนทั่วเอย