2 กันยายน 2548 22:48 น.
sun strom
เสียงฝนซา เสียงอึ่งอ่าง มาแทนที่
ส่งเสียงถี่ อึ่งงงอ่างงง น่าโมโห
ล้มตัวนอน หยิบหมอน ใบโตโต
เสียงดังโพล๊ะ ตามมา ให้ตกใจ
เปิดหน้าต่าง มองไป ใจมันหาย
เจ้าต้นไม้ โค่นลง มาจนได้
ต้นขี้เหล็ก มันแก่ จึงขาดใจ
พรุ่งนี้เรา คงได้ เหนื่อยหละซิ
หยิบหมอนหนุน ใบโตโต มาอีกครั้ง
จับมาตั้ง หัวเตียง เรียงให้ดี
หยิบผ้าห่ม ผืนชอบ มาด้วยดิ
แล้วมัดหมี่ เอนหลัง ฟังดนตรี
อยู่ในใจเสมอ ฮู้บ่อ อยู่ในใจเสมอ ฮู้บ่อ....
ยินเสียงฝน หล่นโปรย มาจากฟ้า
ใจของข้า หวั่นไหว ร้องไห้หวน
เสียงโทรศัพท์ ดังมา ให้ข้าครวญ
อย่าพึ่งด่วน ตัดสาย นะพี่ยา
มัดหมี่จ๋า ยังไม่นอน อีกหรอเจ้า
จะย่างเข้า สี่ทุ่ม แล้วหละหนา
นอนเสียนะ คนดี ของพี่ยา
จงหลับตา ฝันถึงพี่ คนนี้นา
รับคำเขา แต่ใจเรา ใยเศร้านัก
มีคนรัก หากแต่ไกล ใจห่วงหา
ยามค่ำคืน คิดถึง ทุกเวลา
แล้วเอื้อมมือ หยิบผ้า มาห่มตัว
เสียงอึ่งอ่าง ช่างกระไร ไม่ซาเซา
อิจฉาเจ้า เสียจัง ช่างเล่นหัว
เสียงอึ่งอ่าง พาใจ ให้สั่นรัว
คิดถึงยาม ที่ตัว หยอกล้อกัน
29 สิงหาคม 2548 21:42 น.
sun strom
ตอนเช้า ๆ เสียงเห่า เหมือนร้องเรียก
ทั้งตะกาย ตะเกียก ประตูบ้าน
ทั้งหกตัว ทำตัว น่ารำคาญ
ตัวเรากลับ เบิกบาน สำราญใจ
เปิดประตู มันวิ่งพรู มาเกาะเกี่ยว
ขอเวลา ซักเดี๋ยว จะได้ไหม
เปิดนมกล่อง เทใส่ ถาดเร็วไว
เสียงครางงิ๊ด หมดไป ในทันที
กลับมีเสียง จ๊วบจิ๊ด หงุ๋งหงิงขึ้น
ทุกตัวต่าง ก็ยืน ตรงแน่วนี่
ไม่นานนัก นมหมด ถาดแล้วดิ
แต่ละตัว ต่างมี ท้องป่องแทน
เจ้าตัวน้อย แสนซื่อ น่ารักนัก
อิ่มแล้วเจ้า นอนพัก น่าหวงแหน
ขนปุกปุย อ้วนกลม ตาสีแทน
เรานี้แสน รักมัน เข้าจับใจ
ทั้งเช้าเย็น วิ่งเป็น ขบวนน้อย
คล้ายจะคอย รับส่ง ดูแลให้
แค่สองเดือน ยังจำ เราขึ้นใจ
หากเติบใหญ่ คงเป็น ยามรักษาการณ์
ใสซื่อนัก เจ้าสุนัข ตัวน้อย ๆ
ตาเจ้าปรอย ยามมอง มาหาฉัน
อดไม่ได้ ยกมือ ลูบหัวมัน
เจ้าก็พลัน ล้มตัว เกลือกกลิ้งไป
ยังไม่มีชื่อให้มันเลยค่ะ
มีตั้งหกตัว สีดำ 2 ตัว สีเทา 1 ตัว สีน้ำตาลอ่อน 2 ตัว สีน้ำตาลลายจุดสีขาว ๆ1 ตัวค่ะ อยากให้เพื่อน ๆ ช่วยตั้งชื่อให้หน่อยนะคะ
18 สิงหาคม 2548 13:55 น.
sun strom
เพียงเห็นชื่อ พายุ สุริยะ
ทำไมนะ เกิดสนใจ ใคร่รู้จัก
ส่งข้อความ ตามสาย มาทายทัก
รวดเร็วนัก รักโลดเล่น บนแผ่นจอ
นับตั้งแต่ วันนั้น ถึงวันนี้
คอยคนดี อยู่ทุกวัน เลยละหนอ
พูดคุยกัน ได้ทั้งวัน ไม่เคยท้อ
แม้ต้องรอ ในบางครั้ง ยังอดทน
ทุกคำพูด ที่ออดอ้อน ในตอนเช้า
คิดถึงเจ้า มากที่สุด พูดหลายหน
ห่วงมากนะ รู้บ้างไหม ใจร้อนรน
จิตสับสน วุ่นวายใจ ไม่เจอกัน
ถึงวันนี้ สายใยรัก ลงรากลึก
ยิ่งตอนดึก ยิ่งคิดถึง ตรึงใจฉัน
อยากมีเธอ อยู่เคียงใกล้ ข้างกายกัน
ได้แต่ฝัน ทุกวันคิด ติ ด ใ จ เ ธ อ .........
17 สิงหาคม 2548 08:54 น.
sun strom
แค่มองดู ก็รับรู้ ว่าเศร้านัก
เหตุเพราะรัก ห่างหายไป ใจจึงเหงา
หลงคิดถึง เพียงแต่เค้า เขาลืมเรา
เลยต้องเศร้า เหงา ซึม ฯ ลืมไม่ลง
เคยพูดจา หยอกเหย้า เค้าทางเน็ท
จึงเป็นเหตุ ให้ติดใจ และไหลหลง
มาบัดนี้ หนีหน้าไป ไม่ซื่อตรง
เค้านั้นคง เจอคนใหม่ สดใสดี
คงต้องเศร้า เหงาต่อไป ไม่รู้จบ
กว่าจะพบ คนถูกใจ เหมือนอย่างนี้
โอ้ละหนอ พอแล้วพอ พอกันที
ต่อแต่นี้ ปิดห้องใจ ไม่ขอเจอ
10 สิงหาคม 2548 05:52 น.
sun strom
เช้าแล้ว....เป็นอีกเช้าหนึ่งที่ตื่นมาตั้งแต่ตีสี่
เปิดคอมนั่งฟังเพลงไปเรื่อย ๆ เข้ายาฮูเจอลุงหมู พี่นันท์ พี่อร อยากร้องเพลง แต่รู้สึกไมค์ไม่เป็นใจ คงต้องซื้อใหม่แล้วซินะ พี่นันท์ขอตัวเข้านอน พี่อรตามไปด้วย นั่งคุยกับลุงหมูได้พักเดียวลุงหมูก็ขอตัว บอกว่ามัทมาตอนที่เค้ากำลังจะไปกันแล้ว เสียงไก่ขันแว่วมาแต่ไกล ได้ยินเสียงรถออกจากบ้าน ป้าใจคงไปตลาด วันนี้ป้าเค้าคงรับงานอะไรซักอย่างมาทำที่บ้าน เมื่อวานนอนตั้งแต่สองทุ่ม จึงไม่ง่วง หยิบเสื้อคลุมตัวได้จึงลุกจากเตียงเข้าห้องน้ำทำความสะอาดหน้าตา เดินลงไปข้างล่าง เปิดไฟหน้าบ้าน ดูเหมือนจะยังเช้าเกินไปที่จะออกนอกบ้าน กลับขึ้นบ้าน เข้าห้องฟังเพลงต่อ นั่งเก็บข้าวของบนโต๊ะแต่งตัวให้เข้าที่ หยิบหนังสือมาอ่าน ตีห้าแล้วซินะ ป้าใจกลับมาจากตลาด เสียงเคาะประตู ทำไมคุณมัทถึงได้ตื่นแต่เช้านัก เป็นอะไรหรือเปล่า เป็นคำถามที่ได้ยินบ่อย ๆมาตั้งแต่เด็ก ๆ รับน้ำเต้าหู้อุ่น ๆ มา 1 แก้วขอบคุณค่ะ มัทไม่เป็นอะไร เพียงแต่ตื่นแล้วนอนไม่หลับ คุณมัทเหงาหรือเปล่า ไม่ได้ตอบคำป้าใจหรอกนะคะ ด้วยในใจแล้วเหงา ๆ อยู่บ้างเหมือนกัน เหงากับชีวิตที่มีแต่งาน ภาระความรับผิดชอบอันหนักอึ้งที่รออยู่ข้างหน้า ชีวิตทั้งชีวิตทุ่มเทให้กับครอบครัว เกินจะทิ้งพวกเขาไปไหนได้
หกโมงคุณมัทอย่าลืมลงไปใส่บาตรพระนะคะ ค่ะ
การสนทนาจบลงด้วยป้าใจต้องเข้าครัวทำอาหาร แวะดูยายตัวเล็ก ยังนอนหลับไม่รู้อะไร เสียงลมหายใจสม่ำเสมอ ตัวยาวเก้งก้างสมกับวัย 16 ขวบ แต่ก็ยังเหมือนเด็ก วันวันอยู่บ้านตลอด หากไม่ได้ไปเรียนหนังสือ เที่ยวก็ไม่เที่ยวด้วยไม่มีใครพาเที่ยว นาน ๆ ครั้ง จะไปกันทีหนึ่ง อาทิตย์นี้ป๊าจะมาแล้วซินะ คงได้ไปเที่ยวกันบ้าง คงออกบ้านนอกไปดูเค้าทำนากัน ไปสูดอากาศที่บริสุทธิ์ ไปดูหมูที่กำลังเจริญเติบโต ไปบ้านยายที่ไม่มียาย ....
อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคนอยู่ไกล ตีห้าครึ่งพี่เค้าคงตื่นแล้ว และคงทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัวที่ดี อยากบอกว่า มัทคิดถึงนะคะ แค่เพียงคิดถึงก็คงไม่ผิดอะไร
ว้าเหว่.... เพื่อน *วงดนตรี*
ว้า เหว่ เร่ไปกับหัวใจ ช้ำ
เหงา กระหน่ำ ค่ำลงนอนนับดาว
โอ้เราประคองรักไม่เป็น
กฎเกณฑ์การเอาใจสูญเปล่า
ฟ้าในคืนนี้จึงดูเศร้า
เดือนเสี้ยวแขวนแทนดาว
ราวฟ้าดูริบหรี่
ว้า เหว่ อยากเร่ไประบาย สี
เขียว ขจี ห่มชีวีพฤกษ์ ไพร
อยากบินไปทาสีฟากฟ้า
ให้ดูงามตาเป็นฟ้าใหม่
สีดำคือรอยช้ำในดวงใจ
จะทาสีขาวให้ ใครใครหัวใจงาม
โอ้เราประคองรักไม่เป็น
กฎเกณฑ์การเอาใจสูญเปล่า
ฟ้าในคืนนี้จึงดูเศร้า
เดือนเสี้ยวแขวนแทนดาว
ราวฟ้าดูริบหรี่
ว้า เหว่ อยากเร่ไประบาย สี
เขียว ขจี ห่มชีวีพฤกษ์ ไพร
อยากบินไปทาสีฟากฟ้า
ให้ดูงามตาเป็นฟ้าใหม่
สีดำคือรอยช้ำในดวงใจ
จะทาสีขาวให้ ใครใครหัวใจ งาม...
http://www.thaipoem.com/forever/my_poemadd.php
นั่งฟังได้หลายรอบแล้วค่ะ
ชอบเพลงทำนองนี้
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
หน้าส่วนตัว
1618
