29 พฤศจิกายน 2548 12:43 น.
sun strom
ยังคงคอย เรือน้อย มาคอยทัก
ยังคงรัก คนดี ไม่เปรผัน
ยังคิดถึง คนไกล ทุกคืนวัน
ยังคงฝัน ร่วมเรียง เคียงข้างชาย
นานแค่ไหน หัวใจ ยังคอยเฝ้า
ทุกค่ำเช้า อิ่มใจ ไม่เคยหาย
คิดถึงสุข หอมหวาน ติดใจกาย
กลิ่นพี่ชาย ยังกรุ่น อบอุ่นจัง
เสียงออดอ้อน อ่อนหวาน ปานน้ำผึ้ง
ยังซาบซึ้ง ไม่หาย ให้ความหวัง
วันเวลา เปลี่ยนไป ใยแชชัง
โอ้ความหวัง คงมลาย หายแล้วเอย...............
คิดถึงทุกวินาที คนดีอยู่ที่ไหน โปรดทราบไว้ ยังคิดถึงไม่เปลี่ยนแปลง.......
5 พฤศจิกายน 2548 23:15 น.
sun strom
...............................
..............................
งานเลี้ยงเลิกลาแล้ว เรายังจะอยู่ด้วยหรอ
ไปเถอะ ไปจากสิ่งที่ไร้ชีวิต จิตใจ
แม้การเสาะแสวงหาเพิ่งเริ่มต้น .....เพียงเริ่มต้น...
สิ่งที่หา มาตลอดชีวิต ...ในความรู้สึกบอกว่าพบแล้วนะ
แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นอย่างความรู้สึกบ่งบอก
ทุกสิ่งมีที่มา....
ทุกสิ่งย่อมมีที่ไป
ที่ไหนบ้างหละที่ให้ความอบอุ่น
น้ำใสใสที่เคยไหลริน...ตอนนี้มันเริ่มแห้งขอด..
เหลือเพียงความว่างเปล่า
...ว่างเปล่า....จริง ....
5 พฤศจิกายน 2548 18:03 น.
sun strom
ใครเรียนถามคุณปีกฟ้าด้วยค่ะ ว่า
ทำไมมัทถึงเข้าไปคอมเมนท์กลอนเพื่อน ๆ ไม่ได้หากใช้เครื่องที่บ้าน
ทั้ง ๆเวลาที่ใช้เครื่องที่ทำงานยังเข้าไปคอมเมนท์ได้เลยค่ะ
หรือมีการกำหนดไอพีของเครื่องที่จะเข้ามาเยี่ยมชมไว้ว่าไอพีไหนที่สามารถคอมเมนท์ได้บ้าง
เสาร์อาทิตย์พอมีเวลาจะตอบคอมเมนท์เพื่อน ๆ หากแต่ก็ไม่สามารถตอบเขาได้ ในเวลางานก็ไม่ค่อยมีเวลามากพอที่จะมานั่งตอบเพื่อน ๆ
เป็นเพราะอะไรคะ กรุณาช่วยชี้แนะด้วยค่ะ
26 ตุลาคม 2548 14:57 น.
sun strom
14.20 น.
บ่ายวันนี้มีเวลาพอที่จะเข้ามาอ่านบทกลอนของเพื่อน ๆ ให้เกิดความรู้สึกหลาย ๆ อย่าง ทั้งสุข เหงา เศร้า และอิ่มเอิบ
สุขด้วยมีเวลาอ่านบทกลอน เรื่องสั้น ของเพื่อน ๆ
เหงาด้วย บางเรื่องที่อ่านแล้ว ก็อินไปกับเรื่องนั้น ๆ
เศร้า เพราะยังไม่ทราบว่าเมื่อไหร่ เราจะหลุดพ้นจากอารมณ์ต่าง ๆ ที่เกิด
อิ่มเอิบ เพราะขณะนี้ได้นั่งเขียน เขียนในสิ่งที่มันเกิดในอารมณ์
ป่านนี้พี่พงษ์จะทำอะไรอยู่ กำลังให้อาหารวัวหรือกำลังก่อไฟ เผาปลา หรือกำลังนั่งคุยกับลูก ๆ ด้วยความสุข เข้ามาอ่านในสิ่งที่พี่เขียน ได้รับทราบถึงอารมณ์ของคนที่ใส่เข้าไปในสิ่งที่เขียนด้วยค่ะ เป็นชีวิตที่มีความสุข เรียบง่าย แต่พิถีพิถัน ในอันที่จะก้าวเดิน เป็นแบบอย่างที่ดีของคนในครอบครัว
คุณลุงแก้ว ไม่สบายหายดีหรือยังคะ อบอุ่นบนสายใยรักที่ลุงได้ถักทอ
คุณอัลมิตรา ผู้หญิงที่แกร่งกล้า ห้าวหาญ คุณยังสบายดีอยู่หรือเปล่าคะ
คุณครูใหญ่ ฯ หัวใจคุณคงทำด้วยใยเหล็ก ถึงได้แกร่ง มีเรียวแรงขนาดนั้น คุณต้องอยู่อีกนานนะคะ เพื่อเด็ก ๆ เหล่านั้นค่ะ อย่างไรจะคอยเป็นกำลังใจให้คุณเสมอค่ะ
แม่จิตร ยศ คุณยังสบายดีอยู่หรือเปล่า ทำไมเงียบหายไปไม่ส่งข่าวบ้าง
พี่นิ่ม ดาหลาปะการัง อย่าท้อนะคะ พี่ยังต้องเป็นหลักของอีก 2 หน่อ สู้นะคะพี่นิ่ม
พี่ตา บินเดี่ยวหมื่นลี้ ขอให้ทำงานด้วยความสุขนะคะ
คุณต่อ เรไร เป็นอย่างไรบ้าง คนร่างใหญ่ ล่ำบึ๊ก ห่าง ๆ หวัดนกด้วยนะคะ
คุณผู้เฒ่า หายไปนานแล้วนะคะ ขอให้ปลอดภัยจากอันตรายในทุก ๆ อย่างค่ะ
พี่ปราย กอกก หากพี่เข้ามาอ่าน มัทคิดถึงพี่นะคะ เพียงหวังให้พี่สบายใจ ทุกสิ่งอย่างผ่านมาแล้วก็จะต้องผ่านไปค่ะ เพียงให้เรามีพลังที่จะต่อสู้
ดอกข้าว ขยันเรียนนะเด็กชายวิจิตร
จอมมาร ฯ ขอให้ท่านเพลา ๆ การล้างแค้นลงด้วยเถอะค่ะ
เจ้ากาลาแมของพี่มัท พี่คิดถึงเจ้า ขยันเรียนด้วยนะคนดี อย่างอแงหล่ะ
พี่ชัยชนะ อุบลหนาวหรือยังคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
น้องกี้ น้องดิน น้องไอน์ น้องวิสกี้ฯ ขอให้ร่าเริงเบิกบานอย่างนี้ตลอดไปนะคะ
คุณหน่อง ดาวอังคาร ฝากแต่งรูปให้ซักรูปได้ป่าวคะ
พี่พุดไพร ขอเพลงเพราะ ๆ ฟังด้วยค่ะ
พี่ดอกแก้ว ขอสายธรรมอันอบอุ่นโปรดเกื้อหนุนเพื่อน ๆ ในเว็บให้เป็นคนดีด้วยค่ะ
คุณไรไก่ พี่สลักเสลา ยังคิดถึงไม่เปลี่ยนแปลง
คุณแก้วนิดา คุณยังสบายดีอยู่หรือเปล่าคะ
คุณปีกฟ้า ขอบคุณที่ให้โอกาสได้ฝากในสิ่งที่อยากฝากไว้
พี่พายุ ป่านนี้พี่อยู่ไหนคะ ทราบป่าว มัดหมี่คิดถึงพี่ค่ะ .
หากไม่ได้กล่าวนามก็โปรดทราบนะคะว่า หวังให้ทุกคนเป็นคนดีค่ะ คิดถึงในสิ่งที่ดีดี อารมณ์แจ่มใส จิตใจเบิกบาน สุขสำราญกันทุกคนค่ะ
เป็นอารมณ์ที่คละเคล้ากันจริง ๆ ดีใจ เสียใจ เหงา ๆ
เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ เฮ้ออออออ ชีวิตคนเรานี่นะ.ไม่สมดุลกันเสียเลย
20 ตุลาคม 2548 14:29 น.
sun strom
บ่ายนี่หนอ อากาศดี มัดหมี่เจ้า
นั่งคลอเคล้า ตัวอักษร วอนคนรัก
อารมณ์เปิด ใจพอง น้องประจักษ์
คิดถึงพี่ ที่รัก คนแสนดี
เสียงหัวใจ ร่ำร้อง กู่ก้องว่า
อยากเห็นหน้า พูดคุย กับคุณพี่
ยามนึกถึง นั่งมอง ภาพที่มี
หล่อเหลือที่ อื้อฮื้อ ยิ้มส่งมา
เสียงจากสาย บอกว่า ไม่ว่างนะ
ด้วยพี่จะ เข้าร่วม พิธีหนา
คิดถึงเจ้า รักมาก นะน้องยา
ยิ้มในหน้า พร้อมขอบคุณ ที่ห่วงใย
อิ่มอันใด หรือจะเท่า อิ่มในอก
อาการคล้าย เหมือนตก สู่ธารใส
ได้ดื่มกิน ลอยล่อง กับฟองใจ
อบอุ่นกาย อิ่มใจ ไม่เคยเป็น
รักคำนี้ มีพลัง ทั้งยิ่งใหญ่
จากหัวใจ แห้งแล้ง ที่เคยเห็น
สูมิติ อบอุ่น ไม่ซ่อนเร้น
พร้อมจะเป็น ทุกสิ่ง ของพี่เอย