26 มกราคม 2547 16:05 น.
sun strom
คิดถึงมาก อยากเจอ เธอรู้ไหม
คอยห่วงใย ใจลอย เฝ้าเพ้อหา
เหตุไฉน ใยเล่า เจ้าไม่มา
หรือลืมหน้า คนนี้ ไม่มีใจ
สามวันจาก นารี นั้นเป็นอื่น
คงไปชื่น รื่นรมย์ ชมคนใหม่
ปล่อยทิ้งเรา ให้เหงา เปล่าเปลี่ยวใจ
เธอทำได้ ช่างใจดำ จำไว้เลย
มองสายน้ำ ยามอาทิตย์ ชิดขอบฟ้า
ช่างงามตา พาใจ ให้ใฝ่ฝัน
คิดถึงเธอ เคยเคียง เรียงรักกัน
สุขในฝัน ครั้นตื่น ยังชื่นใจ
มัทนี น้องนี้ พี่แสนรัก
พายุจัก ทำใจ ให้เป็นสอง
แบ่งหัวใจ ครึ่งหนึ่ง ให้น้องครอง
เป็นเจ้าของ ครองใจ ให้แม่คุณ
พายุ
26 มกราคม 2547 16:01 น.
sun strom
วันเวลา ผันผ่าน นานแค่ไหน
แต่หัวใจ ดวงนี้ ไม่มีเปลี่ยน
ถึงแม้โลก ดวงนี้ หยุดหมุนเวียน
ไม่อาจเปลี่ยน ความรัก จากเธอเลย
รักมากไป ทุกข์ที่ใจ ใช่ไหมหนอ
รักต้องรอ ขอเวลา มาชิดใกล้
รักเธอมาก ปรารถนา ยอดยาใจ
รักแล้วใย ไม่ได้สม ชื่นชมกัน
อยากร่วมเรียง เคียงหมอน นอนแนบชิด
อยากสนิท แนบเนื้อเนียน เวียนวนฝัน
หากน้องเป็น ดั่งเช่น ต้นตระไคร้
พี่ขอใช้ ต้มยำ ทำเมี่ยงหวาน
จะกลืนกิน ต้นใบ ไม่เหลือชาญ
รสขมหวาน ปานใด ใคร่ขอลอง
พายุ
26 มกราคม 2547 15:57 น.
sun strom
คิดถึงมาก อยากเจอ กับเธอบ้าง
คิดถึงร่าง กายเธอ เฝ้าเพ้อหา
คิดถึงสุข ใจสร้าง ร่วมกันมา
คิดถึงหน้า ในรูป จูบมัดใจ
ฝันถึงน้อง ยามตื่น แสนปลื้มจิต
ฝันตามติด ยามหลับ จับต้องได้
ฝันได้แนบ แอบชิด ติดกายใจ
ฝันว่าได้ กายเธอ เพ้อว่าจริง
วันนี้เรา เฝ้ารอ หน้าจออยู่
วันนี้คู่ หายไป ใจห่วงยิ่ง
วันนี้ใย ไม่มีน้อง หมองใจจริง
วันนี้สิ่ง รอบกาย คล้ายมืดมน
หวานใดใด ในโลก ไม่ชื่นนัก
หวานคนรัก แนบชิด ติดกายฉัน
หวานอย่างนี้ หวานได้ ทุกคืนวัน
หวานร่วมกัน เราสอง ครองสุขเอย
26 มกราคม 2547 15:42 น.
sun strom
มองดูรูป ภาพถ่าย แทนกายน้อง
อยากจับต้อง ตัวจริง เป็นยิ่งนัก
ทั้งอกเอว สะโพกโค้ง โด่งประจัก
น่าหยุดพัก กายลง ตรงตักเธอ
บอกว่าใส่ เสื้อรัด มัดซ่อนไว้
สะโพกน้อง ก็ใหญ่ ผายเผยอ
เอวคอดกิ่ว ลิ่วลม สมร่างเธอ
ใจพร่ำเพ้อ หานวลน้อง ผ่องอำไพ
คิดถึงมาก รู้ไหม ใจหงุดหงิด
อารมณ์ปิด หัวใจ ไม่สดใส
มองรอบข้าง ขวางตา ทุกเรื่องไป
แล้วทำไม ใจเรา เฝ้าแต่รอ
ดั่งเรือน้อย ล่องลอย ทะเลกว้าง
ดูอ้างว้าง เปลี่ยวใจ ไฉนหนอ
ไม่มีใบ ไร้หางเสือ เหลือเพียงรอ
จนใจท้อ รอเก้อ เธอไม่แล
น้ำทะเล คู่กับทราย ริมชายหาด
พายุขาด คู่ใจ ให้หม่นหมอง
มัทนี คนนี้ ที่หมายปอง
ไม่แลมอง หมองใจ ให้ระทม
พายุ
26 มกราคม 2547 15:34 น.
sun strom
ไม่พบกัน 4 วัน 5760 นาที
แม่คนดี ลืมพี่ แล้วกระมัง
จึงหันหลัง หลบหน้า ไม่พาที
รออยู่ อย่างนี้ จนอ่อนใจ
แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะทำใจ เอาไว้แล้ว
ว่าสักวัน เธอนั้น คงเบื่อเรา
แต่ทำไมเล่า จึงเร็วนัก
เพียงรู้จัก กันได้ เพียง 3 เดือน
เธอก็มา ลืมเลือน กันเสียแล้ว
สามวัน จากนารี เป็นอื่น
เหมือนเกรียวคลื่น ซัดสาด ชายหาดขาว
เหมือนสายลม โชยผ่าน ใบหน้าเรา
เหมือนรวงข้าว คอยเคียว มาเกี่ยวไป
โอ้ .... นี่แหละหนอ จิิตใจมนุษย์
มันแสนสุด ลึกล้ำ เหลือกำหนด
ดั่งสาย นที ที่เคี้ยวคด
ทรยศ ใจได้ ไม่เหลียวแล
พายุ สริยะ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
หน้าส่วนตัว
929
