6 กุมภาพันธ์ 2547 21:13 น.
sun strom
ฝากข้อความ ไว้ตรงนี้ นะคะพี่
ตัวน้องนี้ ไม่ได้อยู่ แต่งกลอนให้
เสาร์อาทิตย์ จะสัญจร ไปนอนไกล
ข้างพี่ไง นนทบุรี อยู่ใกล้กัน
หากอย่างไร ก็ไม่เคย ได้พบหน้า
ไม่มีว่า จะส่งเสียง ไปให้ฝัน
ทั้งกลางคืน คิดถึงหน้า ถึงกลางวัน
รอข้ามวัน เสาร์อาทิตย์ ค่อยเจอเจอะ
6 กุมภาพันธ์ 2547 21:06 น.
sun strom
โตเป็นสาว อยู่ม.4 แล้วหรือเนี่ย
ไม่อยากเชื่อ ตัวเรา จะโตได้
ก็เกี่ยวก้อย ปะป๋าข้าม ทางม้าลาย
เมื่อปีกลาย ทำไมผ่าน ไปเร็วจัง
มัธยมปลาย มีเพื่อนชาย ล้วนมากหน้า
มาทำท่า คุยจ้อม่อ อยากรู้จัก
แต่ตัวเรา ไม่คิดไกล แค่เพื่อนรัก
ที่คอยทัก ทายกัน ในวัยเรียน
หากมีหนุ่ม ที่สนิท ด้วยคนหนึ่ง
เป็นคนซึ่ง ปะป๋าเราให้ คบเป็นเพื่อน
แต่พอนาน ความสัมพันธ์ นั้นกลับเปลี่ยน
จากเป็นเพื่อน มาเป็นคน ที่รู้ใจ
ก่อนจะจบ ม.หก สัญญาว่า
เรียนจบมา จะแต่งกัน ไม่หนีหาย
หลังจากนั้น ต่างคนก็ เร่งเร็วไว
เพื่อให้ได้ ที่เรียนใน มอดีดี
6 กุมภาพันธ์ 2547 16:32 น.
sun strom
.... ตัดใจลืม ได้ไง ใจยังรัก
ถึงอกหัก รักใคร ไม่มีสอง
ถึงแม้เรา เป็นแค่ ตัวสำรอง
ถึงจะต้อง เฉาตาย ไม่ขอลืม ...
....... จะขอรัก เธอไป ด้วยใจมั่น
แม้เดือนวัน ผ่านไป นานแค่ไหน
มีรักเดียว ใจเดียว ในหัวใจ
ตราบวันตาย ไม่หน่าย คลายรักเธอ .....
6 กุมภาพันธ์ 2547 13:34 น.
sun strom
มิถุนาปี22เราจำได้
ใส่ฟอร์มใหม่ผูกโบร์โชว์แก้มใส
ถุงเท้าขาวรองเท้าหนังล้วนแล้วใหม่
กระเป๋าใส่หนังสือโก้...โอ้เปิดเทอม
ขึ้นมัธยมอะไรก็ใหม่ทั้งหมด
แต่ก็หมดไปหลายตังค์ด้วยเพิ่งเริ่ม
ปะป๋าเองก็เต็มใจจะส่งเสริม
ให้เพิ่มเติมไม่มีขัดสนอะไร
พบเพื่อนฝูงมากมายล้วนผู้หญิง
ทั้งคุณมิ่ง คุณ นกาย สหายใหม่
เป็นโรงเรียนสตรีไร้ผู้ชาย
ไม่ต้องอายยามที่ทำกิจกรรม
จาก ม.1ถึงม. 3 มาที่หนึ่ง
เป็นห้องซึ่งได้สมญาว่างามขำ
คนตัวดำเรียนก็เก่งเป็นผู้นำ
พาเพื่อนทำกิจกรรมในห้องเรียน
เราก็ปลื้มทุ่มเทให้ไปทุกสิ่ง
กีฬาวิ่งวอลเล่ย์บอลแข่งขีดเขียน
หมั่นฝึกฝนแต่ไม่เคยทิ้งการเรียน
เฝ้าพากเพียรจบม.3ด้วยเกรดเอ
6 กุมภาพันธ์ 2547 11:28 น.
sun strom
ยามลมฝน พัดมา พาใจหวั่น สุริยะ แสงจันทร์ พลันดับหาย แรงลมพัด จัดจ้าน ทานได้ไง ทุกสิ่งไซร้ มลายสิ้น ด้วยฤทธิลม แต่ว่าลม พายุ สุริยะ เป็นลมพระ ( เอก ) พาใจ ให้สุขสม พัดผ่านร่าง กายใคร ได้ชื่นชม แสนสุขสม ลมรัก ปักดวงใจ พายุ ( สุริยะ ) นี้ มีใจ ใสบริสุทธิ เปรียบประดุจ ท้องฟ้าใส ในหลังฝน ใครได้ใกล้ เคียงชิด ติดใจตน ความมืดมน พลันสว่าง กระจ่างใจ