11 กุมภาพันธ์ 2547 10:18 น.
sun strom
... ความรักที่ไม่เหมือนใครใคร ...
ไม่ต้องรักฉันมากกว่าใครใคร
ไม่ต้องรักฉันจนหมดทั้งหัวใจ
ขอให้รักฉันมั่นคงตลอดไป
ส่วนตัวฉัน ขอมอบหัวใจไว้ให้เธอ
... ถึงแม้ วัน เวลา จะหมุนเวียนเปลี่ยนไป /font>
แต่ความรักของฉันจะมั่นคงตลอดไป
... ความรักของฉันอาจไม่หวานเหมือนใครใคร
แต่ความรัก ของฉันนั้น ออกมาจาก ส่วนที่ลึกที่สุด ... ข อ ง หั ว ใ จ ........
10 กุมภาพันธ์ 2547 13:40 น.
sun strom
มัทนี มีที่มา จากมัดหมี่
ชื่อแปลกดี มัดหมี่ มีความหมาย
ด้ายถักทอ ลายผ้า สวยน่าใช้
ความยิ่งใหญ่ ผ้ามัดหมี่ อีสานไทย
มัทนี หรือมัดหมี่ ที่รู้จัก
สวยน่ารัก ปักใจ ให้ไหลหลง
ทุกวันนนี้ ยังลืม เธอไม่ลง
คิดพะวง หลงเงา เฝ้าแต่รอ
มัทนี เจ้าจะรู้ บ้างหรือไม่
ว่าคนไกล คนนี้ อ้อนวอนขอ
ให้เเธอนั้น มาแนบ แอบอกคลอ
จนใจท้อ รอเก้อ เธอไม่มา
10 กุมภาพันธ์ 2547 11:26 น.
sun strom
นั่งทำงาน เหม่อมอง สองฟากฝั่ง
เจ้าความหลัง ตามราวี ให้หม่นหมอง
เจ็บหัวใจ ตรมตรอม มันร้าวรอน
ใจมันร้อน เหมือนกับไฟ มาไหม้เรา
คิดถึงเขา ไม่เคยลืม นั่งซึมเหม่อ
บางคืนเพ้อ ห่วงหา อาวรณ์เขา
เจ็บเหลือใจ น้ำตานอง หนอตัวเรา
ทุกค่ำเช้า ไม่เคยจาง ห่างหายไป
ปะป๋าท่าน เวียนมาหา พร้อมกับปลอบ
หากไม่ชอบ ก้อลืมเขา นะลูกรัก
ห่วงตัวเอง ลุกขึ้นยืน ให้พร้อมพรัก
ปะป๋ารัก ลูกทั้งคน หม่นหมองใย
ปะป๋าขา ทราบหรือเปล่า มัทเจ็บช้ำ
เพียงถ้อยคำ จะเลือนหาย ไปหรือไม่
โปรดเถอะนะ โปรดถอยไป ให้ห่างไกล
ขอมัทได้ ไตร่ตรองดู ชั่วครู่ยาม
ช่วงสามเดือน ที่เราเป็น เช่นนี้น่ะ
ปะป๋ามา คอยห่วงใย คอยห่วงห้าม
ทั้งเอาใจ ดูแลเรา เฝ้าติดตาม
หากแต่ยาม เราเจ็บปวด เราอยากตาย
เช้าวันหนึ่ง ปะป๋าพา ไปใส่บาตร
เหมือนกับว่า กรรมยังมี ให้เราใช้
หลวงพ่อท่าน ทักทายเรา ว่าเป็นไง
เจ้าทำไม ไม่ลองเข้า สู่พระธรรม
10 กุมภาพันธ์ 2547 07:12 น.
sun strom
อนาคต ไม่แน่นอน ท่านสอนไว้
ให้ทำใจ ให้แน่วแน่ พร้อมแก้ไข
หากมีเหตุ เปลี่ยนแปลง ขึ้นเมื่อใด
ถ้าเสียใจ ต้องพร้อมสู้ อยู่ด้วยดี
เข้าทำงาน ในสถาบัน อันสูงส่ง
อย่างทรนง ในเกียรติ และศักดิ์ศรี
แม้เสียใจ ในเหตุการณ์ ช้ำฤดี
จดสุดที่ จะทานทน หม่นหมองใจ
ใจส่วนลึก ยังนึกถึง เหตุการณ์นั้น
ไม่มีวัน จะลืมมัน ไปหนไหน
ยังติดตรา เจ็บแปร๊บ ๆ ขึ้นในใจ
นึกคราใด มันอัดแน่น ให้เจ็บทรวง
คนที่รัก เราไว้ใจ ยังเป็นได้
แล้วทำไม มาเปลี่ยน หรือว่าหวง
เราไม่เคย ทำเรื่องไร ให้เจ็บทรวง
ไม่เคยควง คนอื่น ให้ช้ำใจ
คบกันมา ตั้งหลายปี ทำงี้ได้
แค่ทนไว้ ซักหนึ่งปี จะได้ไหม
รอให้พร้อม แต่งกัน เสียก่อนงัย
จะทำไร เราไม่ขัด น่าเข้าใจ
เป็นผู้หญิง หากพรมจรรย์ นั้นสุญสิ้น
ก็เหมือนดิน ขาดต้นหญ้า มาอาศัย
มันว่างเปล่า ไร้คุณค่า น่าหนีไกล
สุดช้ำใจ เขามองเรา แค่ก้อนดิน
เลยเป็นจุด ให้ชีวิต นั้นผกผัน
ต่างก็หัน หลังให้กัน พลันหมดสิ้น
ชีวิตเรา เคว้งคว้าง มันมืดมิด
โอ้....ชีวิต หมดหาทาง จะก้าวไป
10 กุมภาพันธ์ 2547 06:41 น.
sun strom
ฟ้าสว่าง สดใส ไปทั้งหมด
แต่ก็อด ใจหาย อาลัยเพื่อน
เคยสนุก เล่นหัว ในห้องเรียน
ตอนนี้เพื่อน แยกกันไป ไกลสุดตา
ชีวิตคน ถึงจุดหนึ่ง ของชีวิต
มีอดีต อนาคต ต้องค้นหา
อดีตนั้น เป็นสิ่งที่ ผ่านเรามา
ควรตั้งตา ทำปัจจุบัน ให้มันดี
หันหลังให้ สถาบัน อันสุดรัก
ที่เราจัก ขอบพระคุณ ในสิ่งที่
เราได้รับ ประสบการณ์ อันแสนดี
เพื่อนมากมี ผ่านเข้ามา ชีวิตเรา
มองหาใคร คนหนึ่ง ที่เรารัก
ป่านนี้จัก อยู่หนใด ไม่เห็นหน้า
น้องนั่งคอย ทำไม ไม่เห็นมา
หรือพี่ข้า ติดสิ่งใด ที่สำคัญ
ปะป๋าเดิน ยิ้มสวย เข้ามาหา
จุ๊บที่หน้า ผากให้ อุ่นใจฉัน
ส่งมือให้ บอกเบา ๆ รักลูก...............นั้น
น้ำตาฉัน หลั่งริน ตลอดทาง
ในใจนั้น มันกังขา ทำไมหนอ
คนที่รอ ตลอดวัน ไม่เห็นหาง
รู้หรือเปล่า วันสำคัญ ยังเว้นว่าง
ไม่มีทาง(ถนน) หรืออย่างไร จึงไม่มา
หน้าส่วนตัว
1525
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
