13 กุมภาพันธ์ 2547 09:54 น.
sun strom
พบครั้งแรก ในยาฮู พูดคุยเล่น
เหมือนดั่งเป็น สวรรค์แกล้ง ให้ห่วงหา
คุยทุกวัน เหมือนดั่งคน ที่ติดยา
สั่งสอนข้า ในเรื่องราว ให้เข้าใจ
เป็นผู้ชาย รูปร่างเพรียว ผิวขาวนี่
ตาตี๋ตี๋ เสียงนุ่มนวล ชวนหลงไหล
อกผึ่งผาย น่าซุกซบ ให้อุ่นใจ
หากเป็นได้ ใคร่ขอมา อยู่ข้างกาย
รักสะอาด เจ้าระเบียบ เนี๊ยบจริงหนอ
อยากเคลียคลอ หยอกเย้า ให้ใจหาย
อยากคลุกเคล้า ดมดอม เข้าวงใน
อยากทำไร ให้หายหนาว ทั้งเช้าเย็น
13 กุมภาพันธ์ 2547 09:37 น.
sun strom
เมื่อวานเขา รอเรา เช้าจรดบ่าย
วันนี้งัย เรารอเขา เช้าจรดสาย
ยังไม่เห็น ออนไลน์ เลยพี่ชาย
รอด้วยใจ ถวิลหา เมื่อไหร่มา
เหมือนกุหลาบ เบ่งบาน รอตัวผึ้ง
หากไร้ซึ่ง หมู่ภมร เฝ้าโหยหา
นานหลายวัน ก็ร่วงโรย สู่พสุธา
เหมือนตัวข้า รอเขา ทุกเช้าเย็น
นั่งมองจอ ใจฉันแป้ว กินแห้วแน่
ใจน้องแย่ น้ำตานอง มองไม่เห็น
น้ำตาร่วง ผ่านแก้มนวล ของเนื้อเย็น
โอ้...นี่เป็น อะไรไป ใจวุ่นวาย
คิดถึงเขา นั่งรอเขา เขาไม่สน
หรือชังคน ตัวดำ จึงหนีหาย
ไม่ส่งข่าว โทรมาหา น้องเสียใจ
โปรดทราบไว้....ใครคนหนึ่ง....นั่งรอเอย
13 กุมภาพันธ์ 2547 09:10 น.
sun strom
สุขหัวใจ ได้จ๊ะจ๋า กะพี่เค้า
รักนะเอ้า บอกผ่านมา ว่าไงหละ
อยากพบหน้า พูดคุยกัน แค่สองเรา
แล้วตัวเขา ว่างป่าว ไม่ทราบเลย
ได้แค่คุย ผ่านโมเด็ม เติมเต็มรัก
ได้ประจักษ์ ความคิดถึง ซึ่งเปิดเผย
เอ่ยคำรัก ไม่เคยเบื่อ เอาเสียเลย
เหมือนคนเคย ได้เจอะเจอ มาช้านาน
รักรักรัก คิดถึงเขา ทุกเช้าค่ำ
เอ่ยเป็นคำ จากหัวใจ ใฝ่ฝันหา
รักรักรัก ได้ยินป่าว เล่าพี่ยา
บอกน้องมา รักน้องบ้าง หรือเปล่าเอย
12 กุมภาพันธ์ 2547 15:30 น.
sun strom
... หิ่งห้อย ด้อยแสง หมดแรงรัก ...
นั่งคอยน้องมองไปด้วยใจหวัง
ว่าพี่ยังมีใครใฝ่ฝันหา
แต่คอยแล้วคอยเล่าเจ้าไม่มา
คงเบื่อหน้าพี่นี้ที่แสนจน
มองสายน้ำไหลเอื่อยเรื่อยธารใส
เหมือนหัวใจไหลไปให้หมองหม่น
คิดถึงเพียงดวงหน้าน้องหน้ามล
แต่เพราะจนทนช้ำระกำทรวง
ชาตินี้มีเพียงสิทธิแค่มองภาพ
มิอาจทาบแนบกายได้ของหวง
ดั่งหิ่งห้อยด้อยแสงแห่งดาวดวง
ละลิ่วล่วงลงดินสู่ถิ่นเดิม
11 กุมภาพันธ์ 2547 10:46 น.
sun strom
ลาพักผ่อน ห้าวัน หนีความเศร้า
จะลองเอา กายและใจ ไปฝึกฝน
หันหน้าสู่ พึ่งพระธรรม ให้หายร้อนรน
เพื่อฝึกตน ให้หายเมา กิเลสมาร
วันแรกเข้า ในศาลา หน้าตาตื่น
ไหว้ทั้งยืน ไม่คุกเข่า น่าสงสาร
เพียงเข้าวัด ยังเก้งก้าง ไม่ชำนาญ
พิธีการ อะไรก็ ไม่รู้เลย
เป็นครั้งแรก ที่ตัดใจ เข้าปฏิบัติ
หลวงพ่อนัด ให้มา อย่าทำเฉย
ปะป๋าเอง ท่านขับรถ ไปส่งเลย
บอกเปิดเผย หากปล่อยไว้ ไม่เป็นคน
แม้เข้าวัด ยังไม่หาย คลายความเศร้า
นี่ตัวเรา เป็นอะไร น่าสับสน
คิดถึงเขา ไม่เคยลืม หมองกมล
คิดถึงคน ที่จากไกล ไม่ลืมเลือน
ลงได้รัก ปักหัวใจ ใช่ลืมง่าย
ถึงเขาร้าย ก็ยังจำ หาใดเหมือน
ชีวิตเรา เหมือนเป็นคน ที่ขาดเพื่อน
แม้อยู่เรือน ยังนั่งเหงา เศร้าใจจัง
กลอนครั้งหน้า จะนำพา ให้เกิดสุข
ปลดเปลื้องทุกข์ ทั้งกายใจ ให้สุขสันต์
เป็นสิ่งดี นั่นคือผล แห่งการนั้น
การที่ฉัน เขาปฏิบัติ เดินจงกลม
หน้าส่วนตัว
919
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
