9 มีนาคม 2547 06:11 น.
sun strom
คำโบราณ ว่าไว้ว่า หนาวเดือนสี่
มันสุดที่ จะทานทน ฝนลมหนาว
กระโชกมา คราครั้งใด กายสั่นราว
คล้ายหญิงสาว สั่นกายา แรกแต่งงาน
อากาศใย ช่างแปรเปลี่ยน เป็นเช่นนี้
ในฤดี ครุ่นคิดไป ถึงรักหวาน
อากาศเปลี่ยน ใจอย่าเปลี่ยน ก็แล้วกัน
เพราะตัวฉัน ทนไม่ได้ เหมือนสายลม
ลมช่างหนาว สาวช่างฝัน นั้นของแน่
แต่ที่แท้ คือหนาวใจ ใคร่สุขสม
เหมือนสายลม พัดผ่านมา ให้ภิรมณ์
ยามได้ชม ระรื่นใจ หายหนาวเอย
9 มีนาคม 2547 06:03 น.
sun strom
ยามเจ้าแรง ไปหนไหน วายวอดหมด
ยามเจ้าลด สบายกาย ใจสุขสันต์
ยามเจ้าจาก โรยรา ลงทุกวัน
ยามเจ้ารั้น อยากจะตี เจ้าให้ตาย
เจ้าพายุ หากจะเปรียบ แล้วหมายถึง
อารมณ์หนึ่ง อยู่ที่ใจ ไม่หนีหาย
มีร้อนแรง อ่อนละมุน อุ่นใจกาย
ยามเจ้าร้าย แผดเผาใจ ให้ทุกข์ตรม
หากเป็นคน นามพายุ ยอดชู้นั้น
อยู่ในฝัน แผดเผาใจ ให้ไหลหลง
เป็นพายุ เจ้าหัวใจ ที่มั่นคง
รักยืนยง ตลอดไป ....กาลนาน
9 มีนาคม 2547 05:55 น.
sun strom
สองวันก่อน กลับบ้านนอก ไปหาแม่
เพราะเราแย่ ทำงานหนัก ไม่พักผ่อน
ออกเดินทาง ตอนสาย ๆ โดยไม่บอก
ถึงบ้านนอก แม่ต๊กใจ หันมามอง
ลูกหรือนั่น ทำไมผอม นักหละลูก
หรือเจ้าถูก ใช้ทำงาน ให้ปวดหมอง
หยุดเสียบ้าง นะแก้วตา จะได้ผ่อง
ไม่หม่นหมอง อย่างเจ้าเป็น เช่นนี้นา
นานนานครั้ง ไปเยี่ยมแม่ ซักทีหนึ่ง
ยังตราตรึง ความห่วงใย จากใจหนา
แม้ไม่ชิด สนิทแน่น อย่างปะป๋า
แม่ท่านมา บ่นห่วงใย ชื่นใจจัง
9 มีนาคม 2547 05:46 น.
sun strom
นั่งมองเด็ก ทำข้อสอบ อย่างเคร่งเครียด
เราแสนเกลียด บรรยากาศ แบบนี้หนอ
ครั้งหนึ่งเรา เคยประจญ ก็เกินพอ
ยามนี้หนอ มานั่งมอง น้องสอบกัน
อดีตเรา เคยนั่งทำ แบบนั้นด้วย
ขาดตัวช่วย ทุกสิ่งอย่าง นั่งเหม่อฝัน
ขอให้ได้ สอบให้ผ่าน บนบานกัน
ผ่านมานั้น ยังจำได้ ไม่เคยลืม
9 มีนาคม 2547 05:39 น.
sun strom
ลมกระโชก ส่งความเย็น พัดผ่านร่าง
กายน้องนาง สั่นระริก เพราะความหนาว
ถอดเสื้อนอก ใส่ไม้แขวน ไว้ที่ราว
เสื้อแขนยาว ที่ติดกาย ไม่พอเลย
ลมพัดแรง ตั้งแต่เช้า กระทั่งสาย
ยังไม่คลาย ความหนาว เจ้าลมเอ๋ย
หากได้กาย เจ้าพายุ มาก่ายเกย
น้องทรามเชย คงหายหนาว ทุกเช้าเย็น