26 กรกฎาคม 2547 15:37 น.
sun strom
แสนสงสารมัดหมี่ของพี่นัก
เพราะความรักกตัญญูรู้คุณพ่อ
ต้องเดินทางจากขอนแก่นทุกศุกร์หนอ
สี่ทุ่มรอรถทัวร์แล่นสู่เมืองนนท์
ถึงกรุงเทพฯตีห้าเวลาเช้า
คุณพ่อเฝ้ารอรับตั้งแต่ต้น
ยิ้มหวาน ฯ สามพ่อลูกสุขใจล้น
เหนื่อยก็ทนขนความรักมาทักทาย
เช้าวันเสาร์สามชีวิตติดทัวร์ท่อง
มัดหมี่มองหาอาหารร้านมากหลาย
อาหารโปรดของพ่อแกงป่าปลาทราย
มัทรู้ใจพาพ่อไปได้กินกัน
แวะไหว้พระแม่กวนอิมริมปากอ่าว
ขอพรเจ้าช่วยคุ้มภัยให้พ่อฉัน
ให้พ่อสุขทุกข์พ้นไปโรคหายพลัน
อยู่กับฉันเหมือนอย่างนี้ร้อยปีเอย
คืนอาทิตย์เวลาสองทุ่มครึ่ง
มัดหมี่บึ่งขึ้นรถทัวร์อีกแล้วเอ๊ย
จากเมืองนนท์มุ่งสู่ขอนแก่นเลย
เหนื่อยจนเคย แต่สุขใจ ใกล้พ่อเรา .
21 กรกฎาคม 2547 09:43 น.
sun strom
payu2545: คิดถึงมาก ได้แต่ เฝ้าคิดถึง
payu2545: รักติดตรึง ซึ้งใจ ได้แต่ฝัน
payu2545: รักมากนะ คิดถึงมาก เว้าฝากกัน
payu2545: จะรอวัน สัญญาใจ ไม่เปลี่ยนแปลง
payu2545: เหมือนฟ้าผ่า กลางหัวใจ ชายคนนี้
payu2545: น้องคนดี บอกพี่ว่า ม้าให้แต่ง
payu2545: กับหนุ่มใหญ่ นักการเมือง อำนาจแข็ง
payu2545: พี่หมดแรง แซงไม่ไหว ใจแตกพัง
payu2545: ขอหลบเลีย แผลใจ ให้หายเจ็บ
payu2545: ขอปิดเก็บ หัวใจ ใส่กรงขัง
payu2545: ขอจดจำ คำสัญญา ว่าจริงจัง
payu2545: ขอนอนฟัง เสียงของใจ ใกล้หยุดเดิน
19 กรกฎาคม 2547 14:46 น.
sun strom
พอออนไลน์ ทักทาย ไปหาเค้า
พี่ล๊อกเอาท์ แปลกจัง ทำไมหรอ
ไม่อยากคุย เบื่อหน้า เราแสนเก้อ
โอ้ละเห่อ สงสารตัว สงสารใจ
นี่หละหรือ ที่ว่า รักประจักษ์จิต
ใยมิ่งมิตร หลบหน้า พาหนีหาย
หรือว่าเป็น กรรมเวร ที่ทำไว้
ขอพี่ชาย ชี้แจง ให้แจ้งที
19 กรกฎาคม 2547 09:51 น.
sun strom
ต่อคราวที่แล้ว......
จะออกบวช วันดี ที่สองหก
แม่จิตรตก เวลา พาสุขสันต์
ทนแทนคุณ มารดา บิดานั้น
ช่างเป็นวัน แสนดี หากมีมา
เช้าวันจันทร์....
หายหน้าไป สองวัน นั้นคือเที่ยว
อยู่คนเดียว ก็แบบนี้ ดีนักหนา
เช้าวันจันทร์ จึงรีบ แต่งกลอนมา
ฝากพี่ป้า น้าลุง น้องนุ่งพลัน
พี่กอกก อกหัก รักลาร้าง
คงอ้างว้าง อยู่เดียว อย่าหุนหัน
ถนอมตัว รักครอบครัว ลูกยานั้น
อบรมกัน สู้ต่อ อย่าท้อใจ
ถัดไปหน่อย ทิงนองนอย ท่านโรเบิร์ต
เอกซ์เปิด เสียจริง วิ่งขวักไขว่
เข้าไปโพสต์ หน้ากลอน ของใครใคร
ช่างสุขใจ แท้น้อ พ่อโฉมยง
ลองแวะหา rose sad ดูซักนิด
ขับซีวิค สีแดง แซงทางโค้ง(เดาเอาอะไม่ทราบขับซีวิคป่าว)
เห็นเข้ามา ทักทาย ออกจะงง
อย่างนี้คง สร้างสัมพันธ์ กันหน่อยดิ
อะนะลืม พี่พุด ไปงัยเนี่ย
เราคงเพลีย จากเที่ยว จึงง่วงนี่
พี่พุดจ๋า ขออภัย พี่คนดี
น้องมัดหมี่ นี่ลืม น่าดีนา
งั้นขอกล่าว ว่ารัก ของพี่พุด
แสนบริสุทธิ์ ดุจน้ำค้าง กลางเวหา
หยดต้องใคร จิตใจ ที่เหว่หว้า
อุ่นอุรา สดใส ใจร่าเริง
15 กรกฎาคม 2547 13:29 น.
sun strom
นามทิกิ คนนี้ มีรักมาก
หลั่งมาจาก ทุกทิศ ทุกแห่งหน
เขามาอ่าน กาพย์ กลอน สอนกมล
ทุกผู้คน ต่างชม เป็นเสียงเดียว
ทั้งโคลงฉันท์ กาพย์กลอน วอนเพื่อน ๆ
ทั้งคำเอื้อน ฉันทลักษณ์ รักลดเลี้ยว
นามตะวัน อาภาภัส ผู้โดดเดี่ยว
แต่งกี่เที่ยว อ่านไพเราะ เพราะจับใจ
อัลมิตรา มัดหมี่ ขอคารวะ
ไม่เคยละ ตามอ่าน ไปถึงไหน
แต่งกลอนรัก หวานจัง ทั้งนอกใน
แต่งกลอนให้ อ่านสนุก คลายทุกข์ตรม
ราชิกา นามเพราะ เสนาะโสต
ยามแย้มโอฐ แต่งกลอน ที่เหมาะสม
อักษรพริ้ว ยามจาร น่าชื่นชม
ด้วยคำคม มากมี ที่หามา
พี่ดอกแก้ว ยิ้มรัก สมัครสมาน
สุขสำราญ ใฝ่ธรรม ละกรรมหนา
รักที่มี เผื่อแผ่ เพื่อนมากหน้า
มีคุณค่า ในตัวเอง ไม่เกรงใคร
ยามเหงา ๆ เค้าแต่งกลอน วอนตัดพ้อ
ไม่ฉอเลาะ ด้วยระกำ สุดหาไหน
นามน้องแอม คนน่ารัก สวยเหลือใจ
แต่ทำไม น้องถึงเหงา เศร้าไม่คลาย
จะออกบวช วันดี ที่ 26(อ่านที่สองหกนะคะ)
แม่จิตร
ยังมีต่อค่ะ