27 มีนาคม 2550 16:13 น.
sun strom
พร้อมเป็นเรือให้เธอขึ้นถึงฝั่ง
เป็นที่นั่งยามเธออยากพักผ่อน
เป็นที่พักเมื่อเธอเข้าหลับนอน
เป็นเหมือนหมอนให้เธอได้อุ่นใจ
22 มีนาคม 2550 14:10 น.
sun strom
เข้ามาอ่าน ในยามเหงา ของเจ้าพี่
น้องมัดหมี่ ขออภัย ไว้ก่อนหนา
ที่ทิ้งพี่ ให้เหงา เศร้าอุรา
ด้วยน้องไม่ ค่อยมา จะจ๋ากัน
หากจะเอ่ย คำว่า ธุระมาก
พี่คงยาก จะเข้าใจ ในสิ่งนั้น
ไม่เคยลืม ไม่เคยทิ้ง อย่างว่ากัน
ทุกคืนวัน น้องคิดถึง พี่คนเดียว
ไม่เคยมี คนโน้น หรือคนนั้น
ไม่เคยฝัน จะมีกิ๊ก มีเพื่อนเที่ยว
มีเพียงพี่ พายุ แน่แท้เทียว
ไม่เคยคิด จะลดเลี้ยว ไปเกี้ยวใคร
ที่เคยบอก ว่ารัก และคิดถึง
ทั้งติดใจ ตราตรึง สุขสดใส
ทั้งห่วงหา อาวรณ์ ล้วนจากใจ
มันไม่ใช่ อย่างพี่คิด ซักนิดเลย
21 มีนาคม 2550 15:26 น.
sun strom
.......... ในยามที่แสนเหงา ............
ในยามเหงา ไม่มีใคร ให้เป็นเพื่อน
ยามที่เดือน ไร้แสง แฝงเมฆหม่น
ไม่มีใคร อยู่ข้างกาย เลยสักคน
มีแต่ตน และแสงเงา เท่านั้นเอง
เมื่อมาเจอ เธอคนนี้ ที่ว่าใช่
พอนานไป ลืมกันได้ ไม่แลเห็น
เหมือนตุ๊กตา เหมือนหุ่นกา เหมือนของเล่น
โจนหนีเผ่น หาของเล่น ที่ใหม่มี
อันผู้คน จนหรือรวย สวยหรือไม่
อยู่ที่ใจ งามที่จิต คิดถูกที่
รักคือรัก ต้องยึดมั่น ถึงจะดี
คนโน่นที คนนี้ที ไม่ดีเลย
ปล่อยให้คน ที่หลงรัก นั้นรอเก้อ
คิดถึงเธอ อยู่ข้างเดียว ใช่ไหมเอ่ย
คงสุขใจ หลอกคนได้ อย่างที่เคย
เก่งจังเลย ตีหน้าเศร้า ว่า ...... เหงา ใจ .....
15 มีนาคม 2550 12:07 น.
sun strom
.... กำลังใจ ....
กำลังใจ มีให้เธอ เสมอมั่น
ห่างไกลกัน แค่ไหน ใจส่งถึง
ด้วยภาระ หน้าที่ ถูกตอกตรึง
แสนคิดถึง ต้องหักห้าม ระกำใจ
แม้ตัวไกล กายจะห่าง ไม่ห่างจิต
ใจคอยคิด ถึงกัน วันสดใส
คอยวันคู่ อยู่แนบ ยอดดวงใจ
วันที่ใจ สองใจ กายหนึ่งเดียว
เสียงที่เงียบ เงียบเพียงเสียง สำเนียงก้อง
แต่เสียงร้อง ร้องในใจ จนใจเหี่ยว
คิดถึงเธอ คิดถึงนั้น มันมากเชียว
คอยแลเหลียว เหลียวแลมอง ทั้งสองตา
อยากจุมพิศ อยากโอบกอด แม่ยอดรัก
อยากหนุนตัก พักกายใจ ไออุ่นหนา
อยากกระซิบ ข้าง ฯ หู ของน้องยา
อยากบอกว่า รักพี่นั้น มั่นเพียงเธอ
13 มีนาคม 2550 12:48 น.
sun strom
อยากจะถาม คนไกล เป็นไงบ้าง
เพราะลาร้าง กันไป ไม่ยินเสียง
สามวันผ่าน ย่างสี่วัน ไร้สำเนียง
นั่งมองเมียง เอ็มออน ตลอดวัน
ไม่ได้ยิน เสียงเรียก เสียงเอ๊าะอ๋อ
เรารึก็ นั่งรอ จนหลับฝัน
พี่พายุ หายไป ตั้งหลายวัน
ทราบหรือเปล่า น้องนั้น คิดถึงจัง
น้องเป็นห่วง โหยหา ทุกคืนค่ำ
ใจร้องร่ำ ร้อนรน ทั้งลุกนั่ง
ไม่มีพี่ คอยปลอบ คอยรับฟัง
กายใจไร้ พลัง ทำการงาน