28 เมษายน 2547 13:01 น.
sun strom
ขอบพระคุณ พี่พายุ คนนี้มาก
ทนลำบาก เผื่อแผ่ แก่น้องน้อย
ให้ความสุข ผ่านมา พาใจลอย
หายเศร้าสร้อย อิ่มเอม ในดวงแด
รักเขามาก อย่างไร ได้แค่รัก
อกจะหัก อย่างไร ไม่แยแส
รักเขามาก จากใจ ไม่เชือนแช
มั่นคงแท้ จะเฝ้ารอ ไม่ท้อเลย
27 เมษายน 2547 13:59 น.
sun strom
ร่างกายเย็น เย็นกาย ได้อาบน้ำ
แช่ในอ่าง น้ำใส กายเย็นยิ่ง
แต่หัวใจ ใยรุ่มร้อน เหมือนไฟอิง
แช่จมดิ่ง กลับยิ่งร้อน ไม่ผ่อนคลาย
ร้อนที่กาย น้ำเย็นให้ คลายความร้อน
ร้อนที่ใจ ใครช่วยให้ ใจร้อนหาย
ดับไอร้อน นั้นให้หมด ไปจากใจ
ไม่มีใคร นอกจากน้อง ของพี่เอย
27 เมษายน 2547 11:22 น.
sun strom
เสียดายกาล เวลา ที่ผ่านพ้น
ชีวิตคน แสนสั้น นั้นจริงไหม
ยังเป็นอยู่ ควรหา ความสุขใจ
เพราะตายไป กายไม่รู้ อยู่ใต้ดิน
อนาคต ใครกำหนด คงไม่ได้
คิดการณ์ไกล ตั้งเป้าหมาย ไว้เกินฝัน
ทำวันนี้ เวลานี้ ให้ดีพลัน
ความสุขสันต์ นั้นคงเกิด เปิดใจดู
27 เมษายน 2547 06:54 น.
sun strom
เมื่อคืนนี้ เหนื่อยมาก ร่างกายล้า
อาบน้ำท่า เข้านอน ตอนสามทุ่ม
ตื่นอีกที่ หกโมงเช้า ตัวร้อนรุ่ม
ไข้คงสุม แล้วซิ ทำไงดี
อยากจะเขียน เรื่องราว ให้เพื่อนอ่าน
เขียนเรื่องหวาน ส่งหา คนเป็นพี่
อยากบอกว่า คิดถึง จากมัดหมี่
น้องคนดี ไม่สบาย เข้าแล้วนา
ปะป๋าคะ ลูกน้อย กลอยใจพ่อ
วันนี้งอ แงแล้ว ทราบไหมหนา
มามี้ก็ ไม่ว่าง จะโผล่มา
ลูกเหว่ว้า อยู่กับน้อง เพียงสองคน
ยายตัวยุ่ง ยังไม่ตื่น จนป่านนี้
ตัวมัดหมี่ เช็ดตัว แล้วสองหน
ยังไม่เย็น ซักนิด เลยตัวตน
หน้าชอบกล แดงก่ำ ไปหมดเอย
26 เมษายน 2547 10:00 น.
sun strom
เช้าวันนี้ มัดหมี่ แสนแปลกใจ
ก็ออนไลน์ ไม่เจอ หายไปไหน
รึมีงาน ปรชุม หรือทำไร
ทราบหรือไม่ มีคน มานั่งรอ
ไม่เจอกัน สองวัน นั้นคิดถึง
คอยคำนึง ห่วงหา พี่ซิหนอ
ส่งข้อความ ฝากมา หาแล้วก้อ
ยังไม่พอ มากเท่าเรา คิดถึงกัน
พี่พายุ งานมาก หรือเปล่าจ๊ะ
ไม่เข้ามา ทักทาย ให้หายฝัน
เข้ามายิ้ม หัวเราะ อี๋ออกัน
เหมือนดั่งวัน เก่าก่อน ที่ผ่านมา