12 เมษายน 2547 06:58 น.
sun strom
อากาศร้อน นอนน้อย ใจลอยเลื่อน
ออกจากเรือน มุ่งสู่ ประตูฝัน
ผ่านภูเขา แม่น้ำ ตามใจมัน
เบื่อหรือนั่น ถามเอง ตอบเองงัย
ไม่มีจิต คิดแต่ง กลอนหวาน ๆ
ออกรำคาญ หงุดหงิด น่าสงสัย
พักนี้เรา เบื่อเบื่อ ท้อฤทัย
ทำอย่างไร จะหาย เป็นเช่นนี้เรา
ตื่นตอนเช้า ตีสี่ มาเข้าเน็ท
อ่านกลอนเสร็จ ไม่มี จะตอบเขา
อ่านทุกบท ทุกตอน นั่งซึมเซา
ก็ตัวเรา คิดไม่ออก จึงบอกมา
หัวใจเรา คิดถึงเขา ทำไมน๊ะ
คิดถึงหน้า เขาใย ไม่เห็นหน้า
เบื่อตัวเอง เซ็งชีวิต เอือมระอา
อยากหนี้หน้า ผู้คน ทุกคนไป
ชีวิตคน หรือมี เช่นนี้หนอ
รักไม่พอ ทุกข์ทน จะพ้นไหม
ตัดสายใย หนีหน้า เข้าป่าไพร
หาสุขได้ จากการ ประพฤติธรรม
9 เมษายน 2547 14:46 น.
sun strom
แก้มป่อง สองแก้ม แย้มยิ้มใส
เรียวปากคล้าย กระจับ รับดวงหน้า
หน้าผากโหนก นูนเด่น เห็นเต็มตา
มองดวงตา หวานซึ้ง ติดตรึงใจ
สะโพกผาย คล้ายเป็น เช่นหอยสังข์
หน้าอกตั้ง ดั่งท้า ภูผาไหว
เอวคอดกิ่ว ลิ่วลม ลู่ตามไป
สองแขนไกว แกว่งเป็น เช่นรำเทียน /font>
หัวใจเจ้า นั้นจะเป็น เช่นไรหนอ
พี่จะขอ เปิดดูหน่อย จะได้ไหม
ขอกุญแจ เปิดประตู ห้องหัวใจ
แล้วปิดตาย ให้พี่อยู่ เพียง.. ผู้..เดียว..
9 เมษายน 2547 13:42 น.
sun strom
ผลงานดี ไม่มีเส้น เป็นอย่างนี้
ทำงานดี ไม่มีสาย นายไม่เห็น
เหนื่อยแทบตาย ทำไงได้ เลียไม่เป็น
หักไม่เอน ลู่ตามลม ขมขื่นใจ
หัวโขนใส่ เต้นรำไป ตามหัวโขน
ถอดหัวโยน ทิ้งไป ใจสุขสรรค์
มีชีวิต ที่ไร้หัว มาครอบงำ
เหมือนดั่งคำ ตัวข้านี้ ไม่มีตัวตน
แสนสุขใจ เมื่อไร้หัว ตัวเปล่าเปล่า
หน้ากากเรา ถอดทิ้ง ยิ่งสุขสม
ดั่งธรรมชาติ ใสสะอาด น่าภิรมย์
วางอารมณ์ ให้หยุดนิ่ง ดิ่งสู่ธรรม
9 เมษายน 2547 08:31 น.
sun strom
วันนี้เรา เข้ายาฮู ไม่ได้หรอก
จึงเรียนบอก ผ่ายโพเอม มาหาพี่
มีงานยุ่ง เทศกาล ของประเพณี
ตัวมัดหมี่ เป็นนางรำ พื้นบ้านไทย
แต่งตัวสวย รำเฉิบ ๆ ให้คนจ้อง
ส่ายตามอง เหล่าฝูงชน คนมากหลาย
ทั้งคนแก่ คนหนุ่มสาว เหล่าหญิงชาย
ล้วนมาให้ กำลังใจ หน้าเวที
ทุกครั้งมี มาลัยหอม มามอบให้
กรุ่นกระจาย กลิ่นจรุง ทำสุขศรี
มาลัยเงิน คล้องคอ ให้คนดี
ตัวมัดหมี่ ต้องยิ้มแย้ม แก้มเป็นรอย
มาลัยน้อย ลอยมาหา พร้อมรอยยิ้ม
เขาคงอิ่ม แต่ตัวเรา นั้นเหงาหงอย
นึกถึงคน ที่อยู่ไกล คนเคยคอย
ใจดวงน้อย ถวิลหา มาช้านาน
พี่พายุ มัทไม่ว่างน๊ะ วันนี้
ด้วยว่ามี ภาระกิจ จึงฝากขาน
เป็นบทกลอน ผ่านมาถึง ว่าทั้งวัน
อดคุยกัน ผ่านยาฮู เฮ้อ........เสียดายจัง
8 เมษายน 2547 16:08 น.
sun strom
เธอเปรียบเป็น ดั่งเช่น กุหลาบแย้ม
ภมรผึ้งแซม ซอกไซ้ ได้ชมกลิ่น
สีเจิดจ้า น่าสัมผัส คลุกเคล้าจริง
หนามคมยิ่ง เหมือนหนึ่งท้า ให้ข้าลอง
กุหลาบขาว บริสุทธิ์ ดุจปุยนุ่น
หอมละมุน กลิ่นไอ คล้ายกายน้อง
อยากอิงแอบ แนบข้าง เคียงประคอง
พี่ขอจอง ตัวเจ้า ทั้งเช้าเย็น
จะฟันฝ่า ถากถาง หนามกุหลาบ
ลุยให้ราบ หนามคม ล้มไม่เห็น
เหมือนเลาะเลื้อย เรือนร่าง ของเนื้อเย็น/font>
แทรกกายเป็น เจ้าของ จองร่างเธอ
หน้าส่วนตัว
681
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
