11 มีนาคม 2547 07:34 น.
sun strom
พายุพัด โหมกระหน่ำ ฉ่ำฟ้าร้อง
ส่งเสียงก้อง กังวานไป ใจหวิดหวิว
ฝนโปรยปราย ฝ่าเมฆา มาปลิดปลิว
ใจลอยลิ่ว สู่วิมาน ชั้นดาวดึงษ์...
อยากแต่งต่ออะบทนี้ แต่แต่งไม่ออกค่ะ
หากคุณภูตะวัน เข้ามาอ่าน มัทใคร่ขอความกรุณา
ช่วยแต่งต่อให้หน่อยนะคะ
11 มีนาคม 2547 07:23 น.
sun strom
รักมากน๊ะ ส่งมาทาง sms
พอรับเสร็จ ยิ้มในหน้า พาใจฝัน
หวนคิดถึง วันเก่าก่อน ที่อ้อนกัน
ทำตัวฉัน สั่นระรัว ทั่วทั้งกาย
โอ้...นี่หรือ อารมณ์รัก ประจักษ์จิต
ใยต้องคิด ต้องห่วงหา อารมณ์หมาย
ใยต้องเกิด ในหัวใจ อิ่มมากมาย
หากแม้ตาย จะคงอยู่ หรือไม่นา
อันความรัก หากเกิดใน ใจซักครั้ง
เป็นเหมือนดัง เห็นวิมาน หวานหนักหนา
ทั้งอบอุ่น อิ่มเอมใจ ไปทั่วหน้า
รอตั้งตา ได้สมหวัง อย่างฝันเอย
11 มีนาคม 2547 01:17 น.
sun strom
อารมณ์หวาน ก่อเกิดใน หัวใจน้อง
ส่งเสียงก้อง ในกมล ทนไม่ไหว
เป็นผู้หญิง ไม่กล้าเอ่ย บอกออกไป
เก็บไว้ใน หัวใจตัว เท่านั้นพอ
ได้แต่เก็บ กายและใจ ไว้รอเขา
แม้สองเรา จะไม่สม อารมณ์หนอ
แค่ได้รัก ถึงห่างไกล ก็เกินพอ
จะเฝ้ารอ ตลอดไป ไม่ลืมเอย
9 มีนาคม 2547 06:38 น.
sun strom
เที่ยงตรงเปะ ก็เริ่มสอบ วิชาที่สอง
ตามครรลอง ของเอนทรานซ์ ระบบใหม่
เด็กเด็กต่าง จดจ้องมอง ข้อสอบใหญ่
จะทำได้ หรือเปล่าหนอ พ่อหนูเอย
แจกข้อสอบ กระดาษตำตอบ ให้เด็กน้อย
ตัวกระจ้อย ในสายตา ของเราเอ๋ย
หากแต่เขา ต่างตั้งใจ ตอบอย่างเคย
เราก็เลย อดภูมิใจ แทนเจ้าตัว
พ่อแม่ต่าง ส่งพวกเขา เล่าเรียนน่ะ
เติบโตมา จะได้มี ที่ซุกหัว
มีวิชา เหมือนมีทรัพย์ รู้กันทั่ว
ละความชั่ว รู้ผิดชอบ รอบคอมเอย
9 มีนาคม 2547 06:30 น.
sun strom
สนามสอบ แก่นนคร ตอนบ่าย ๆ
แสนสบาย ด้วยลมพัด ขจัดร้อน
นั่งคุมสอบ อยู่หลังห้อง ใจวิ่งว่อน
ก็ง่วงนอน อากาศดี ไม่ร้อนเลย
ลมพัดผ่าน หน้าต่าง ทั้งซ้ายขวา
ใจระรัว คิดถึงเขา ใคร่อยากเผย
เสียงใบไม้ สั่นเกรียวกราว จับใจเอย
ใคร่อยากเอ่ย ฝากลมไป คิดถึงจัง
หากเป็นได้ อยากนั่งคู่ ใต้ต้นไม้
พูดคุยให้ เพลิดเพลิน อย่างที่หวัง
พี่พายุ ...คะ พายุ..ขา..อื้ออออหวานเสียจัง
นี่กระมัง คนมีรัก ปักหัวใจ