16 กุมภาพันธ์ 2547 05:50 น.
sun strom
พี่พายุ หากอ่านกลอน โปรดทราบไว้
จากหัวใจ กลั่นเป็นกลอน วอนพี่นะ
เสาร์อาทิตย์ ที่ผ่านมา น้องเหงาใจ
ด้วยอยากให้ พี่ชายมา หาพุ่มพวง
หากแต่เมื่อ มีโอกาส น้องผลักใส
ผลักหัวใจ พี่ชายไป แม้สุดหวง
กลั้นน้ำตา เมินมองไป เจ็บที่ทรวง
เหมือนหลอกลวง หัวใจตัว ที่ต้องการ
ก้มหน้าปิด น้ำตานอง ไม่มองหน้า
เหมือนปะป๋า จะรู้ทัน ไม่อยากขาน
กลับบ้านเถอะ ปะป๋าขา มัทต้องการ
อยากกลับบ้าน พักผ่อน เหนือยเหลือเกิน
กลับถึงบ้าน ส่งข้อความ ไปหาเขา
ใจรุกเร้า อยากตอบรับ ที่เขาเชิญ
นั่งไตร่ตรอง ตัดใจ นานเหลือเกิน
กว่าจะเดิน จากห้องนอน ไปเตรียมตัว
หนึ่งทุ่มตรง หิ้วกระเป๋า ไปขึ้นรถ
ช่างรัดทด อยู่ใกล้กัน แค่ฝั่งรั้ว
แม้อยากเจอ ต้องตัดใจ เกรงหมองมัว
เป็นคนชั่ว ให้เขาตรา ว่าไม่ดี
โปรดทราบไว้ หัวใจน้อง ทุกห้องนี้
มอบให้พี่ ซันสตรอม ไม่หน่ายหนี
จะรอคอย แม้จะนาน จะกี่ปี
น้องมัทนี ไม่เคยหน่าย คลายรักเอย
16 กุมภาพันธ์ 2547 05:03 น.
sun strom
สองวันผ่าน นานนักหนอ ใจพ้อหา
เหงาอุรา เปลี่ยวใจ ใครจักเหมือน
รักเขามาก แต่ต้องยั้ง ทำแชเชือน
ประหนึ่งเตือน ให้ตัวเอง ยับยั้งใจ
ใจโหยหา อกอุ่นๆ ที่กรุ่นรัก
แต่ต้องหัก อารมณ์ใคร่ ให้หวั่นไหว
อดทนนะ แก้วตา อย่าคิดไกล
แม้หัวใจ ร่างกายเจ้า นั้นต้องการ
ใจจะขาด ยามเมื่อเสียง เรียกมาหา
โอ้พี่ยา ทำสิ่งไร ให้น้องฝัน
อยากอยู่ใกล้ อิงแอบ แนบอกนั้น
หากแต่ฉัน ต้องทำใจ หยุดร้อนรน
คิดถึงเขา เช้ายันค่ำ นั่งนับนิ้ว
ใจปลิดปลิว ล่องลอยไป ดูสับสน
หนึ่งวันผ่าน สองวันล่วง เหงากมล
น้องหน้ามล นั่งบ่นพร่ำ มัน....นานวัน
13 กุมภาพันธ์ 2547 09:54 น.
sun strom
พบครั้งแรก ในยาฮู พูดคุยเล่น
เหมือนดั่งเป็น สวรรค์แกล้ง ให้ห่วงหา
คุยทุกวัน เหมือนดั่งคน ที่ติดยา
สั่งสอนข้า ในเรื่องราว ให้เข้าใจ
เป็นผู้ชาย รูปร่างเพรียว ผิวขาวนี่
ตาตี๋ตี๋ เสียงนุ่มนวล ชวนหลงไหล
อกผึ่งผาย น่าซุกซบ ให้อุ่นใจ
หากเป็นได้ ใคร่ขอมา อยู่ข้างกาย
รักสะอาด เจ้าระเบียบ เนี๊ยบจริงหนอ
อยากเคลียคลอ หยอกเย้า ให้ใจหาย
อยากคลุกเคล้า ดมดอม เข้าวงใน
อยากทำไร ให้หายหนาว ทั้งเช้าเย็น
13 กุมภาพันธ์ 2547 09:37 น.
sun strom
เมื่อวานเขา รอเรา เช้าจรดบ่าย
วันนี้งัย เรารอเขา เช้าจรดสาย
ยังไม่เห็น ออนไลน์ เลยพี่ชาย
รอด้วยใจ ถวิลหา เมื่อไหร่มา
เหมือนกุหลาบ เบ่งบาน รอตัวผึ้ง
หากไร้ซึ่ง หมู่ภมร เฝ้าโหยหา
นานหลายวัน ก็ร่วงโรย สู่พสุธา
เหมือนตัวข้า รอเขา ทุกเช้าเย็น
นั่งมองจอ ใจฉันแป้ว กินแห้วแน่
ใจน้องแย่ น้ำตานอง มองไม่เห็น
น้ำตาร่วง ผ่านแก้มนวล ของเนื้อเย็น
โอ้...นี่เป็น อะไรไป ใจวุ่นวาย
คิดถึงเขา นั่งรอเขา เขาไม่สน
หรือชังคน ตัวดำ จึงหนีหาย
ไม่ส่งข่าว โทรมาหา น้องเสียใจ
โปรดทราบไว้....ใครคนหนึ่ง....นั่งรอเอย
13 กุมภาพันธ์ 2547 09:10 น.
sun strom
สุขหัวใจ ได้จ๊ะจ๋า กะพี่เค้า
รักนะเอ้า บอกผ่านมา ว่าไงหละ
อยากพบหน้า พูดคุยกัน แค่สองเรา
แล้วตัวเขา ว่างป่าว ไม่ทราบเลย
ได้แค่คุย ผ่านโมเด็ม เติมเต็มรัก
ได้ประจักษ์ ความคิดถึง ซึ่งเปิดเผย
เอ่ยคำรัก ไม่เคยเบื่อ เอาเสียเลย
เหมือนคนเคย ได้เจอะเจอ มาช้านาน
รักรักรัก คิดถึงเขา ทุกเช้าค่ำ
เอ่ยเป็นคำ จากหัวใจ ใฝ่ฝันหา
รักรักรัก ได้ยินป่าว เล่าพี่ยา
บอกน้องมา รักน้องบ้าง หรือเปล่าเอย