20 กุมภาพันธ์ 2547 20:22 น.
sun strom
ยามเจ็บไข้ ใจอ่อนแอ แย่ที่สุด
ก้มหน้างุด ไม่อยากมอง ไปทางไหน
คิดถึงแม่ คิดถึงป๋า ทำอย่างไร
คิดถึงใคร คนหนึ่ง ต้องอดทน
ยามเจ็บใจ ไม่อยากเจอ ใครทั้งนั้น
นั่งเหม่อฝัน น้ำตาริน แสนรัดทน
อยู่โดดเดี่ยว เศร้าหมอง ต้องทนอด
อยากประชด หนีหายไป ไกลสุดตา
ยามเจ็บกาย ดิ้นทุรน ทนไม่ได้
อยากร้องไห้ ยามเมื่อเข็ม แทงลงมา
เจ็บที่แขน ร้องโฮโฮ ยามถูกยา
ราดลงมา แสบที่แผล แฮ่....ยังพอทน
เจ็บตรงไหน ไม่เท่าเรา เจ็บที่จิต
ยามมิ่งมิตร คนดี เขาหนีพ้น
เจ็บที่ใจ ส่งให้กาย ไม่ทนอด
กลายเป็นคน บ้าบอ อ่า..จริงป่าวเอย
20 กุมภาพันธ์ 2547 19:59 น.
sun strom
อนาคต เป็นสิ่งที่ เราไม่รู้
ให้เราอยู่ กับปัจจุบัน อย่าฝันเฟื่อง
ให้ความรัก ความจริงใจ อย่างพอเพียง
ได้ร่วมเรียง เคียงข้างเขา ไม่หวังเลย
ขอแค่รัก จากหัวใจ อันบริสุทธิ์
จะไม่ฉุด หยุดดึงรั้ง ทำเพิกเฉย
ผิดศีลธรรม ทราบแก่ใจ ใคร่ละเลย
น้องทรามเชย แม้จะรัก ต้องหยุดมัน
ไม่อยากเป็น มือที่สาม มาทำให้
หากเป็นได้ ขอแค่เจอ ในความฝัน
เก็บความรัก ความจริงใจ ที่ให้กัน
เฝ้ารอวัน หากมีบุญ คงได้เจอ
ขอแค่รัก...ไม่ได้หวัง จะเคียงข้าง
ยามอ้างว้าง เป็นเพื่อนคุย ได้เสมอ
พี่พายุ เป็นคนดี ที่น้องเจอ
ฟ้าส่งเธอ มาคู่เคียง ก่อนน้องยา
ขอครอบครัว ของพี่ จงมีสุข
ไร้ความทุกข์ นานา นะพี่จ๋า
น้องยินดี ด้วยทุกอย่าง จากใจน่ะ
ตัวของข้า ขอแค่รัก......ไม่หวังครอง
19 กุมภาพันธ์ 2547 12:16 น.
sun strom
บทกลอนนี้ สำหรับ ซีอิ้ว ที่ฉันรัก
ซีอิ้ว เป็นลูกสุนัขพันธ์ผสม ( ล๊อดไวเลอร์ กับ ดัลเมเชี่ยน ) อายุ 10 เดือน
เพศผู้ ตัวสีดำมันสนิท แต่หน้าอกและขาเป็นลายจุด นิสัยขี้เล่น
ร่าเริง ซุกซน ประจบมาก ชอบกระโดดกอดและชอบนั่งตัก ( รู้ไม๊ว่า
ตัวใหญ่ พ่อหนักน้ะ ) เวลาอาบน้ำให้เสร็จชอบเล่นเย่อผ้าเช็ดตัว
กินง่าย ถึงเวลานอนบอกว่า ซีอิ้ว เข้านอนลูก จะเดินเข้ากรง
นอน นอนกัดของเล่นหลับปุ๋ยเลย พอตอนเช้าพ่อจะมาเปิดกรง
ให้ออกมาวิ่งเล่น เช้า - เย็น ได้เห็นกัน
แต่คืนวันที่ 18 ก.พ. 2547 เวลา 2000 น. พ่อกลับมาจาก
ทำงานนอกบ้าน ซีอิ้ว ไม่วิ่งมารับ ( คงมาไม่ไหวแล้ว )
เรียก ก็ไม่มา นอนอยู่ที่ประตูทางเข้าบ้าน ไอและหอบมาก
พ่อ - แม่และลูกชาย รีบอุ้มขึ้นรถพาไปหาหมอทันที
หมอรักษาพยาบาล ฉีดยาให้ 2 เข็ม ให้ยาเม็ดมากิน อีก 3 ซอง
ตอนกลับบ้านแม่ให้แวะซื้อเนื้อตุ๋นที่ชอบไปให้กิน
พอถึงบ้านใส่ชามให้กินก็ไม่กิน ( คงกินไม่ลง ) พ่อป้อนให้
กินได้ 2 - 3 ชิ้น แล้วไม่กินอีก แม่ป้อนยาหลังอาหารให้
จัดที่นอนให้นอนลูบหัวลูบหาง บอกให้หายไวไวน้ะ
ตอนเช้าวันที่ 19 ก.พ. 2547 เวลา 0540 น. แม่รีบตื่นมาดู
จัดหาอาหารไว้ให้ แล้วแม่ก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปทำงาน
พ่อออกมาดูลูบหัวลูบตัว ซีอิ้ว ได้แต่มองพ่อด้วยสายตาเศร้า ฯ
พอพ่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จออกมาเห็นซีอิ้วนอนตายแล้ว
พ่อเสียใจจนน้ำตาคลอ สงสารจับใจ
... ขอเขียนบทกลอนไว้อาลัยให้เจ้าน้ะ ....
วันนี้ เป็นวัน ที่ฉันเศร้า
สุนัขเราแสนรักมาตายจาก
ด้วยเพราะรักผูกพันกับมันมาก
รวดเร็วนักจากไปไม่หวนคืน
เคยวิ่งเล่นวิ่งไล่ได้สนุก
คลายความทุกข์จากใจให้กับฉัน
แต่วันนี้ไม่มีเหมือนวันนั้น
ต้องจากกันฉันแสนเศร้าเหงาใจคน
ขอให้เจ้าไปเกิดเป็นมนุษย์
บริสุทธิสุกใสดั่งใจฝัน
มีชีวิตที่สดชื่นทุกคืนวัน
ส่วนฉันนั้น ... ขอย้ำคำ ... จำไม่ลืม ......
19 กุมภาพันธ์ 2547 05:34 น.
sun strom
ตีสองกว่าง่วงนอนจังนั่งสัปงก
เกือบได้ตกเก้าอี้ให้เจ็บเล่น
อยากโทษนางยาฮูทำเราเป็น
มองไม่เห็นที่นอนหรือไงเรา
อยากจะนอนแต่หากนอนไม่หลับ
ทั้งคอพับอ่อนเอนเช่นไก่เหงา
เป็นเอามากจริง ๆ นะตัวเรา
ไหงติดเจ้ายาฮูไม่รู้ลืม
ทักพี่เสือพี่ก้องไปสองรอบ
ออกมาปลอบใจตัวเองให้สดชื่น
ตั้งใจว่าจะนอนหลับทั้งคืน
ใยเราตื่นนอนไม่ลงโอ้ย...กลุ้มใจ
นั่งฟังเพลงในไดใจหวนคิด
ป่านนี้มิตรคนดีอยู่ที่ไหน
อยู่ห้องไหนหรือว่าคุยกับใคร
หรือหลับไหลด้วยใจสุขปลอดทุกข์ภัย
ทราบหรือเปล่าว่ามีคนคิดถึง
ใจคนึงทั้งร้าวรานทราบหรือไม่
ทุกข์ที่ได้ เหมือนขาดน้ำ ล่อเลี้ยงใจ
เราเป็นไง ไปหรือนี่ ยัยมัทนี
ปะป๋าขา ป่านนี้ คงจะหลับ
ปล่อยลูกรัก เดียวดาย ใจหายหนี
อยู่กับเรื่อน แวดล้อมด้วย สิ่งที่ดี
หากใจนี้ ไม่ต้องการ...สิ่งใดใด
ที่ใฝ่ฝันนั้นหรือคือความสุข
พร้อมหน้าทุกผู้คนไม่ขาดหาย
อยู่พร้อมใน ใต้ชายคา เรือนหลังใหญ่
จึงจะได้ ชื่อว่าสุขถ้วนทั่ว ทั้งใจกาย
19 กุมภาพันธ์ 2547 05:28 น.
sun strom
พบพานใครคนหนึ่งช่างตรึงจิต
เป็นมิ่งมิตรคนดีน่าโหยหา
เดินเข้า-ออกยาฮูส่งใจมา
เป็นดังว่าเหมือนเช่นคนเจนทาง
ก็ทักทายไปหาว่าสวัสดี..ค่ะ
เขาตอบว่าสวัสดีเช่นกันคร้าบบบบบ
พร้อมกับบอกสำทับห้ามจีบนา
เนื่องจากว่าไม่คิดจะจีบสาวใด
ก็บอกเขาไปอีกว่าทำความรู้จัก
ไม่ได้รักหรือคิดจีบซักหน่อยไฮ้
อย่าพึ่งคิด อย่าห่วง อีกยาวไกล
แค่อยากได้เพื่อนมาพูดคุยกัน
ตั้งแต่นั้นความสัมพันธ์เริ่มก่อเกิด
เล่นเอาเถิด กับจิตใจคิดใฝ่ฝัน
แต่ก็ต้อง เลิกคิด ตัดใจพลัน
ที่เราฝัน มันไม่จริง แค่เพื่อนเอย