17 กุมภาพันธ์ 2547 05:12 น.
sun strom
ใจดวงนี้มีเธอเป็นเจ้าของ
เข้าจับจองมานับชาติไม่ได้
อวิชชาเธอคือเจ้าหัวใจ
ผูกมัดไว้แน่นหนามาช้านาน
พารักชังพาอิฉาพาให้ทุกข์
บ้างก็สุขบ้างก็เศร้าผสมผสาน
หลงเพลิดเพลินกับทุกข์มาช้านาน
อุปาทานผูกติดมิดหัวใจ
พาเกิดตายกองกระดูกเท่าภูเขา
น้ำตาเล่าดุจน้ำในทะเลใหญ่
ดาวบนฟ้ายังน้อยกว่าตาเราไซร้
โอ้เมื่อไหร่จะพ้นทุกข์สุขสมปอง
ครั้นสดับสำเนียงเสียงธรรมะ
ว่าสุญญะหมดโลกไร้เจ้าของ
คือความว่างจากตัวตนเข้าไปครอง
จิตพลันผ่องวาบว่างสว่างเย็น
เปรียบสายฟ้าผ่าลงตรงกลางจิต
ที่มืดมิดพลันว่างสว่างเห็น
เป็นความว่างอวิชชาขาดกระเด็น
ดุจจันทร์เพ็ญครองสิ้นแผ่นดินใจ
เป็นพระธรรมราชามาปกป้อง
คือความว่างครอบครองแผ่นดินใหญ่
หยุดหนาวร้อนหิวกระหายในภพใด
เจ้าหัวใจหยุดวุ่นสุญญตา....
17 กุมภาพันธ์ 2547 04:57 น.
sun strom
ความสุขคำนี้ดีมีความหมาย
แม้ต้องตายก็ไม่วายจะหยิบฉวย
ความสุขแท้เป็นฉันใดใช่ความรวย
หรือความสวยหยดย้อยมดคอยตอม
หากจะคิดถึงความสุขทีแท้แล้ว
ล้วนมีแนวความคิดตรงจิตใส
แม้มีสุขจากกายชายหญิงใด
ล้วนไม่ใช่สุขจริงทุกสิ่งไป
สุขที่แท้เกิดจากใจใช่ที่อื่น
เงินเป็นหมื่นจะซื้อสุขนั้นหาได้
มีสองบาทหากใจสุขไม่ทุกข์ใด
ล้วนซื้อได้จากตัวเองใช่อื่นไกล
มีเวลาเหลือน้อยนิดในโลกนี้
โปรดได้มีใจคิดหาสุขมาฝากบ้าง
อยู่ที่ใด ไกลสุดหล้า ฟ้าสุดทาง
ไม่อ้างว้างด้วยส่งใจไปสัมพันธ์
หากวาสนามีคงได้พบ
ประสบพักต์ซักวันใจหวั่นไหว
หากไม่มีแม้วันนั้นไม่หวั่นใจ
ด้วยในใจของเราจะเฝ้ารอ
แม้เป็นได้แค่น้องก็ไม่หวั่น
สิ่งสำคัญนั้นเรามีไมตรีให้
เป็นเหมือนเพื่อน พี่ชาย ให้พักใจ
ขอให้ได้แค่นี้ยังสุขใจ
17 กุมภาพันธ์ 2547 02:47 น.
sun strom
ตั้งแต่เช้า เข้าทำงาน มันว้าวุ่น
เพราะหมกมุ่น ในเรื่องงาน น่าเวียนหัว
นอกออฟฟิศ งานมันหนัก จนเกินตัว
ยิ่งไม่ชัวร์ ปัญหามาก เฮ้อ.....เหนื่อยเหลือเกิน
เทสต์โปรแกรม ใจมันวิ่ง ไปตามสาย
หาพี่ชาย คนดี ไม่ขัดเขิน
ใจเจ้ากรรม ห้ามเท่าไหร่ มันทำเมิน
มันจะเดิน อ้าววิ่งแจ้น ไม่บอกเรา
คิดถึงเขา อีกแล้วนี่ ใจเราหนอ
ไม่เคยพอ ไม่เคยอิ่ม ในตัวเขา
อยากจะคุย เว้าวอน อ้อนเบา ๆ
แต่ต้องเศร้า เพราะห่างกัน หลายร้อยโล
อารมณ์แปร เปลี่ยนไป ตามหน้าที่
บางครั้งดี งานมันเดิน นั่นสุขโข
บางครั้งเรา อยากเขวี้ยง ให้หัวโน
โปรแกรมโม้(เมอร์) ทำเราป่วน งานไม่เดิน
วันนี้ใจ เราปรับเปลี่ยน ไม่คงที่
คุยกับพี่ ใจหวิว ๆ โอ้ย...ขัดเขิน
หากอยู่ใกล้ จะโน้มคอ แล้วบอกเชิญ
จุ๊บแก้เขิน บ้างปะไร ใจต้องการ....อิอิ(อันนี้ฝันไปเองอะ)
แค่อารมณ์ ว้าวุ่น คิดถึงเขา
เลยนำเอา แต่งเป็นกลอน วอนให้อ่าน
หากไม่ดี ขออภัย มาแล้วกาน
ก็ตัวฉาน แค่มือใหม่ อยากแต่งกลอน
16 กุมภาพันธ์ 2547 05:50 น.
sun strom
พี่พายุ หากอ่านกลอน โปรดทราบไว้
จากหัวใจ กลั่นเป็นกลอน วอนพี่นะ
เสาร์อาทิตย์ ที่ผ่านมา น้องเหงาใจ
ด้วยอยากให้ พี่ชายมา หาพุ่มพวง
หากแต่เมื่อ มีโอกาส น้องผลักใส
ผลักหัวใจ พี่ชายไป แม้สุดหวง
กลั้นน้ำตา เมินมองไป เจ็บที่ทรวง
เหมือนหลอกลวง หัวใจตัว ที่ต้องการ
ก้มหน้าปิด น้ำตานอง ไม่มองหน้า
เหมือนปะป๋า จะรู้ทัน ไม่อยากขาน
กลับบ้านเถอะ ปะป๋าขา มัทต้องการ
อยากกลับบ้าน พักผ่อน เหนือยเหลือเกิน
กลับถึงบ้าน ส่งข้อความ ไปหาเขา
ใจรุกเร้า อยากตอบรับ ที่เขาเชิญ
นั่งไตร่ตรอง ตัดใจ นานเหลือเกิน
กว่าจะเดิน จากห้องนอน ไปเตรียมตัว
หนึ่งทุ่มตรง หิ้วกระเป๋า ไปขึ้นรถ
ช่างรัดทด อยู่ใกล้กัน แค่ฝั่งรั้ว
แม้อยากเจอ ต้องตัดใจ เกรงหมองมัว
เป็นคนชั่ว ให้เขาตรา ว่าไม่ดี
โปรดทราบไว้ หัวใจน้อง ทุกห้องนี้
มอบให้พี่ ซันสตรอม ไม่หน่ายหนี
จะรอคอย แม้จะนาน จะกี่ปี
น้องมัทนี ไม่เคยหน่าย คลายรักเอย
16 กุมภาพันธ์ 2547 05:03 น.
sun strom
สองวันผ่าน นานนักหนอ ใจพ้อหา
เหงาอุรา เปลี่ยวใจ ใครจักเหมือน
รักเขามาก แต่ต้องยั้ง ทำแชเชือน
ประหนึ่งเตือน ให้ตัวเอง ยับยั้งใจ
ใจโหยหา อกอุ่นๆ ที่กรุ่นรัก
แต่ต้องหัก อารมณ์ใคร่ ให้หวั่นไหว
อดทนนะ แก้วตา อย่าคิดไกล
แม้หัวใจ ร่างกายเจ้า นั้นต้องการ
ใจจะขาด ยามเมื่อเสียง เรียกมาหา
โอ้พี่ยา ทำสิ่งไร ให้น้องฝัน
อยากอยู่ใกล้ อิงแอบ แนบอกนั้น
หากแต่ฉัน ต้องทำใจ หยุดร้อนรน
คิดถึงเขา เช้ายันค่ำ นั่งนับนิ้ว
ใจปลิดปลิว ล่องลอยไป ดูสับสน
หนึ่งวันผ่าน สองวันล่วง เหงากมล
น้องหน้ามล นั่งบ่นพร่ำ มัน....นานวัน
หน้าส่วนตัว
768
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
