3 มีนาคม 2547 08:12 น.
sun strom
คิดถึงเจ้า เช้าค่ำ ไม่เห็นหน้า
เห็นหลังคา บ้านเขา ยังอยู่ได้
แค่คิดถึง ห่วงหา ออกจากใจ
ยังทำให้ เราสุข ไม่ทุกข์ใด
อยู่แห่งไหน ใจฉัน ฝันถึงนะ
ฝันถึงหน้า คนดี อันสดใส
ฝันถึงเจ้า คนงาม นามว่า mai.....
ฝันว่าได้ พูดจา ภาษาใจ
เฮ้อ...แสนรัดทด คิดถึงเขา มากมายนี่
ห่วงด้วยดิ ทำไง ใจหวั่นไหว
อืมม น่ะ เรา ทำไม เป็นไปได้
แค่ฝันไป เท่านั้นเอง ...ตื่นก่อนเอย
1 มีนาคม 2547 06:43 น.
sun strom
ไม่ได้คุย สองวัน ใจนั้นเหงา
ทำไมเล่า เราทำไม เป็นเช่นนี้
ยังไม่เคย เห็นหน้าตา ของคนดี
หรือเขามี มนต์ขลัง เสกเป่าไป
ยามเมื่อลม พัดผ่านมา ใยจึงเฉย
ใยละเลย ไม่ล่องลอย ให้หลงไหล
ใยต้านลม ไม่ลู่ตาม เจ้าลมไป
ปล่อยกายใจ ละลิ่วตาม จะฉ่ำเย็น
หาความสุข ใส่ตัวบ้าง นะน้องนะ
เดี๋ยวเวลา ล่วงเลยไป มองไม่เห็น
เป็นคำพูด ฝากผ่านมา ให้เนื้อเย็น
ได้มองเห็น เจ้าความสุข เป็นฉันใด
จริง ๆ แล้ว น้องเห็นด้วย กับคำนี้
แต่ไม่มี เวลาหรอก จะบอกให้
น้องรักจริง แค่ได้รัก ก็สุขใจ
ความสุขใด หรือจะเท่า เราสุขใจ
ใคร่วิงวอน เป็นกลอนหวาน ผ่านมาหา
รักพี่น๊ะ สุดหัวใจ หาใดเหมือน
อยู่ใกล้ไกล ส่งสายใย มาเยี่ยมเยือน
มาช่วยเตือน ว่ารักมาก จากใจเอย
1 มีนาคม 2547 06:39 น.
sun strom
คิดถึงมาก ทาบหรือเปล่า เล่าพี่จ๋า
คิดถึงหน้า คิ้วคางปาก บางน่าจูบ
คิดถึงเขา ใจโหยหา นะเจ้าตูบ
ยื่นมือลูบ ขนฟู ๆ....นั่งเหม่อลอย
ส่งข้อความ 2ครั้ง รอฟังผล
ผ่านมาจน หนึ่งชั่วโมง เราใจน้อย
ไม่มีข่าว ไม่มีเสียง ฝากคำถ้อย
ทำไมปล่อย ให้เราเหงา เศร้าใจจัง
นั่งฟังเพลง จากร้อยสาม MHZ
เสียงหวานแว่ว ว่ารักเขา ให้ความหวัง
เราทำไม นอนไม่หลับ คิดถึงมั้ง
ลุกมานั่ง ฟังเพลงรัก จากเอฟเอ็ม
สี่ทุ่มกับ ยี่สิบหก นาทีนั้น
เรานั่งฝัน ใจล่องลอย เหมือนดั่งเห็น
พี่พายุ นั่งยิ้มย่อง เหมือนเดือนเพ็ญ
ขอให้เป็น อย่างน้องฝัน นะพี่ชาย
27 กุมภาพันธ์ 2547 20:00 น.
sun strom
เย็นวันนี้ ซินะเรา เข้ากรุงเทพฯ
ตามสเต็บ เพราะมีงาน อยู่ทางบ้าน
ใจหวนคิด พี่พายุ อยู่ไหนกาน
มัทกลับบ้าน หาปะป๋า แล้วพี่ชาย
บ้านของเรา อยู่ห่างกัน ไม่ถึงโยชน์
หากไม่โทษ สวรรค์แกล้ง คงสุขหลาย
หากแต่เมื่อ ภาระพี่ มีมากมาย
จึงไม่กราย ผ่านมา ไม่กล้าพอ
แม้ไกลตัว แต่หัวใจ ของน้องนั้น
ได้แอบฝัน แนบชิด ติดกายหนอ
ได้อบอุ่น ผ่านสายใย อย่างเพียงพอ
ได้หยอกล้อ กับพี่ชาย สบายใจ
คิดถึงเขา เช้ายันค่ำ ไม่เคยเบื่อ
อยากคลอเคลีย พนอเน้า ให้สุขใส
นั่นแค่คิด ทำไม่ได้ เพราะเหตุใด
น้องทราบได้ ทุกสิ่งอย่าง ไม่โทษเลย
ขอแค่เรา ใจติดใจ แม้กายห่าง
ขอแค่ทาง ผ่านสายใย โปรดอย่าเฉย
คอยห่วงหา เอื้ออาทร อย่างที่เคย
น้องทรามเชย ขอแค่นี้ นะพี่ชาย
24 กุมภาพันธ์ 2547 05:01 น.
sun strom
จะตีสี่ แล้วหรือเนี่ย เพลียใจนัก
นึกถึงรัก ที่มีให้ ใครคนนั้น
สุดเหว่ว้า อาลัย ใจเราพลัน
แสนอัดอั้น ตันอุรา ตาฟ้าฟาง
ถามตัวเอง ครั้งที่ร้อย ไม่เคยเปลี่ยน
ยังหมุนเวียน คลอเคลียเขา ไม่เคยห่าง
ใจหนอใจ ของเราไม ไม่เคยจาง
ยามอ้างว้าง คิดถึงเขา ไม่เว้นเลย
นั่งเหม่อมอง ดาวเดือน ที่เคลื่อนคล้อย
ใจดวงน้อย ลอยละลิ่ว ไม่นิ่งเฉย
ผ่านภูเขา ที่ขวางกั้น ถึงนนท์เลย
ตรงเข้าเกย ก่ายกอดเขา แล้วเว้าวอน
พี่พายุ ตื่นหรือยัง น้องมาหา
ตื่นเถอะค่ะ มารับขวัญ ให้หายหงอย
น้องมาไกล แสนเหนื่อย มานั่งคอย
นั่งใจลอย คอยเขาตื่น มาชื่นชม
รอไม่ไหว แล้วนะคะ น้องไปก่อน
จะเข้านอน เอาเรี่ยวแรง ให้สุขสม
หากพี่ตื่น ไม่เจอน้อง โปรดอย่าตรม
แล้วค่อยชม สมสุขกัน วันรุ่งเอย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
หน้าส่วนตัว
1305
