31 มีนาคม 2547 11:14 น.
sun strom
... จันทร์ถึงศุกร์ ปลุกหัวใจ ให้ชื่นฉ่ำ
ได้ดื่มด่ำ ความหวาน จากธารใส
ทุกถ้อยคำ นำออกมา จากธารใจ
หล่อเลี้ยงกาย ผ่านถึงใจ ให้อิ่มเอม
... สองเรามอง จ้องตากัน ผ่านทางสาย
เหมือนหนึ่งกาย ใกล้ชิด ติดตาเห็น
เอื้อมมือถึง ดึงต้อง เนื้อตัวเป็น
กายซ่อนเร้น กายกัน ฉันเคียงเธอ
30 มีนาคม 2547 13:18 น.
sun strom
รอ...คำนี้ ไม่อยากมี ในชีวิต
รอ...มิ่งมิตร คนดี หนีไปไหน
รอ...สัญญา เมื่อเช้า ไปอยู่ใด
รอ...เมื่อไหร่ จะออนไลน์ เจ้ายาฮู
รอ...พายุ พัดผ่านมา ให้คลายร้อน
รอ...จนอ่อน ใจท้อแท้ แย่แล้วหนู
รอ...จนง่วง ตาจะปิด แล้วยอดชู้
รอ...พี่อยู่ ในยาฮู จนหลับไป
30 มีนาคม 2547 08:41 น.
sun strom
จันทร์ถึงศุกร์ สองเราขลุก อยู่ในห้อง
ต่างจ้องมอง พูดจาหวาน ผ่านริมหู
นอนเคียงข้าง พร่ำสอน ให้น้องรู้
เราต่างอยู่ คู่เคียงกัน ในยาฮู
มีสิ่งใด ที่ไม่รู้ ได้เรียนถาม
ทุกโมงยาม ไม่เคยเบื่อ เลยยอดชู้
พี่พายุ คนดี นั้นเป็นครู
สอนให้รู้ ด้วยเรื่องราว อันมากมาย
บางครั้งเผลอ ส่งจุ๊บไป ให้พี่ท่าน
บางครั้งฝัน ว่าได้กอด อุ้ย..ใจหาย
เออ..แค่ฝัน อยากเป็นจริง ทำอย่างไร
นั่น..พี่ชาย นั่งยิ้ม ชั่งพิมพ์ใจ
สองเราคุย ผ่านยาฮู ด้วยความสุข
ไม่อยากลุก ไปไหนเลย น๊ะ...ใช่ไหม
พี่พายุจ๋า....นั่นคือคำ ที่เอ่ยไป
บอกเขาได้ ทุกๆ วัน ไม่เบื่อเลย
29 มีนาคม 2547 12:33 น.
sun strom
เพื่อนคู่ใจ ใช้นามชื่อ คือ พายุ
ที่ล่วงรู้ ความนัย ใจมัดหมี่
ตั้งแต่ต้น จนถึง ทุกวันนี้
พูดสิ่งดี ที่จริงใจ ให้แก่เธอ
ได้เป็นเหมือน เพื่อนคู่ใจ ที่คลายร้อน
คอยแต่งกลอน สอนใจ ให้เสมอ
ทุกคืนวัน ผันผ่านไป ใจพร่ำเพ้อ
หวังเพียงเธอ ยังยึดมั่น คำสัญญา
วันเวลา เวียนเปลี่ยนไป ใจไม่เปลี่ยน
ดุจแสงเทียน ส่องกลางใจ ให้เจิดจ้า
ดั่งขุนเขา ไม่กลัวฝน ลมพัดพา
รอจนกว่า ดินกลบหน้า ถึงลาไกล
29 มีนาคม 2547 10:47 น.
sun strom
เสาร์อาทิตย์ ติดธุระ มาไม่ได้
ดูเหมือนใจ จะขาดรอน ตอนคิดถึง
ห่างเพียงวัน ฉันนั้น ยังคำนึง
ด้วยติดตรึง คำพูดจา ภาษาใจ
ขอถ่ายทอด เป็นกลอนหวาน ผ่านโพเอม
ใจอิ่มเอม เวลาเจอ หน้าสดใส
อิ่มกายา คลายเหงา สุขฤทัย
เหมือนดั่งได้ น้ำทิพย์ ชโลมกาย
เขาเป็นเหมือน เพื่อนคู่ใจ ให้คลายร้อน
ยามออดอ้อน เขาคอยฟัง ไม่หนีหาย
ยามเรื่องร้าย ผ่านเข้ามา คอยปลอบใจ
เป็นพี่ชาย สุดแสนดี ที่โพเอม
หน้าส่วนตัว
637
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
