23 มิถุนายน 2547 16:25 น.
sun strom
เจ็บที่ใจเหมือนถูกมีดกรีดเป็นแผล
เจ็บปวดแท้แผลที่ใจไม่จางหาย
เจ็บจริงจริงหญิงที่รักบอกลาไกล
เจ็บที่ใจหัวใจเจ็บเก็บไว้จำ
เจ็บครั้งนี้ขอพอที่จะได้ไหม
เจ็บหัวใจใครทำเจ็บเก็บความช้ำ
เจ็บแสนเจ็บยังเก็บรักไว้จดจำ
เจ็บน้ำคำร่ำลาไกลไม่หวนคืน
23 มิถุนายน 2547 15:23 น.
sun strom
สมองหมุนมึนงงลงนอนหงาย
ชาหัวใจคล้ายหยุดเต้นเป็นไรหนอ
พูดไม่ออกบอกไม่ได้คล้ายติดคอ
ได้แต่รอเวลาฟื้นตื่นอีกที
ทำไมหนอต้องเป็นเราพบความเศร้า
หลงรักเขาเข้าเต็มทรวงดวงใจพี่
มาบอกเลิกร้างลาไกลไม่ใยดี
บดขยี้รักสลายกลายเป็นจุล
ชอกช้ำใจหัวใจช้ำย้ำรอยแผล
คงเหลือแต่เพียงร่างกายใจเหลือศูนย์
อยู่อย่างคนไร้หัวใจให้อาดูรย์
ชีพดับสูญดีกว่าอยู่ดูเธอไป
23 มิถุนายน 2547 13:15 น.
sun strom
เก้าเดือนเหมือนเก้าปีที่รู้จัก
ได้พูดทักทายกันฉันสดใส
มีความสุขสดชื่นรื่นเริงใจ
เกิดสายใยสวาทรักปักกลางทรวง
ความรักเกิดดั่งต้นไม้งอกงามขึ้น
นับวันคืนโตใหญ่ใจแหนหวง
หยั่งรากลึกปักแน่นแผ่เป็นพวง
เปรียบเหมือนดวงจันทราน่าภิรมย์
ความสุขจากความรักมากจนล้น
อยู่ไกลโพ้นเพียงกายไม่ขื่นขม
ใจใกล้กันทุกคืนวันแสนรื่นรมณ์
สองสุขสมจมความรักมากมายจริง
มาวันนี้เธอบอกว่าขอลาจาก
เหมือนฟ้าฟาดกลางใจให้เจ็บยิ่ง
ผิดอันใดไม่เข้าใจเลยจริงจริง
ต้นรักทิ้งกิ่งใบล่วง .... ลวง ห ล อ ก กั น ....
23 มิถุนายน 2547 07:53 น.
sun strom
หย่อนกายใจ ฝากใน ไทโพเอม
ยามเติมเต็ม หัวร่อ ช่างสุขสันต์
มาวันนี้ น้ำตา หลั่งมาพลัน
ตอนที่ฉัน จะตัดใจ ลืมพี่ชาย
จะทำได้ หรือไม่ ยังไม่ทราบ
ใคร่ขอกราบ ผองเพื่อน ด้วยใจหาย
จะหลบลี้ หนีไกล ทั้งใจกาย
หลบหน้าไป รักษาตัว ซักพักหนึ่ง
หากทำได้ จะกลับมา หาผองเพื่อน
กลับมาเยือน ไทโพม แหล่งเคยซึ้ง
ขอลาก่อน ลาที แม้ติดตรึง
คงคนึง หวนหา และอาวรณ์
พี่พายุ มัททำ อย่างที่พูด
แต่มันสุด ทรมาน คล้ายถูกศร
ปักที่อก น้ำตาตก ใจอาวรณ์
ยามตัดรอน เจ็บฤดี ช่างมากมาย
พี่พงษ์คะ พี่ชัยจ๊ะ มัทลาก่อน
ขอตัดตอน แค่นี้ คงไม่สาย
หากอยู่ไป มัดหมี่ คงต้องตาย
จึงหนีหาย จากลา กันด้วยดี
แม่จิตรเจ้า คงเข้าใจ ในที่พูด
น้องแอมสุด ที่รัก อย่าหมองศรี
น้องกี้จ๋า น้องเรน ที่แสนดี
พี่มัดหมี่ ขอลา เจ้าด้วยคน
ฝากข่าวถึง คุณวิจิตร ด้วยนะคะ
มัทขอลา คุณหญิง อย่าสับสน
นกตะวัน มัทลา พี่ด้วยคน
ยามอับจน ใจท้อ ขอสั่งลา
พี่ดอกแก้ว อัลมิตรา มัทลาแล้ว
เคยแจ้ว ๆ คงไม่มี อีกนานหนา
ไปคราวนี้ ด้วยเจ็บ เจียนจะบ้า
ราชิกา พี่ทิกิ มัทหมี่ลา
พี่ตะวัน เจ้าคะ มัทมาหา
อยากบอกว่า คิดถึง พี่มากหละ
เคยอ่านกลอน แสนหวาน คงงดจ้า
จะหายหน้า จากจร พี่ก่อนเอย
คุณฤกษ์เจ้า คุณลี ที่น่ารัก
เคยมาทัก บัดนี้ คงห่างเหย
รักษาตัว ด้วยนะ น้องทรามเชย
ขอลาเอย ลาก่อน ทุกผู้คน
22 มิถุนายน 2547 19:58 น.
sun strom
คำหวาน ๆ ผ่านมา พาใจช้ำ
ที่เคยจำ ใส่ใจ ได้ไหลหลง
มาวันนี้ เนื้อเย็น คงต้องปลง
ตัดใจลง ลืมลา เขาเสียที
แม้จะยาก ลำบาก ต้องทำได้
เจ็บที่ใจ ยอมเจ็บ เมินหน้าหนี
รักเขามาก ช้ำมาก เข้าทุกที
ต่อแต่นี้ จะลืมเขา ให้หมดไป
เคยจ๊ะจ๋า คงหยุด ไม่พูดแล้ว
ตัวน้องแก้ว ทรมาน แทบร้องไห้
ลาแล้วหนา ลาที ไปให้ไกล
เก็บหัวใจ ใส่กระปุก ลั่นกุญแจ
หน้าส่วนตัว
777
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
