20 สิงหาคม 2547 06:37 น.
sun strom
ิ้สองกายหัวใจเดียว-ปาน ธนพร
ฉันก็เหมือนเรือ ลำหนึ่งน้อย ที่ลอยมา
คลื่นลมได้พัดพา จนไม่รู้ ทิศใด
เหมือนนกที่บิน ไปกลางฝน อันโปรยปราย
ร่มไม้ให้พักกาย ฉันไม่มี..
..แล้วเมื่อพบเธอ ก็ได้พบ กำลังใจ
ส่งเรือให้ลอยไป ยังจุดหมาย ที่ดี
นกที่หลงทาง ที่อ่อนล้า มาแรมปี
ได้พักสักนาที ที่ใจเธอ.
หนึ่งความรักที่ฉันมี หมดใจนี้ ฉันให้เธอ
จบแล้วการเดินทาง อันโดดเดี่ยว
จากวันนี้ทั้งสองกาย เราจะใช้ หัวใจเดียว
ต่อเติมความผูกพัน ที่เรามี จะใช้ทุกนาที เพื่อรักเธอ
ไม่ได้คิดเลย ว่าชีวิต จะมีวัน
เป็นคนที่สำคัญ เป็นที่รัก ของใคร
รักที่แท้จริง มีความหมาย มากเพียงใด
เพิ่งรู้และเข้าใจ เมื่อรักเธอ หนึ่งความรักที่ฉันมี
หมดใจนี้ ฉันให้เธอ จบแล้วการเดินทาง
อันโดดเดี่ยว จากวันนี้ทั้งสองกาย
เราจะใช้ หัวใจเดียว จะเดินเคียงข้างกัน ตลอดไป
เธอคือฝันที่สวยงาม ในชีวิตที่ฉันเจอ
ตอบแทนเธอด้วยสัญญา ว่ารักนี้ จะมี เพียงเธอ.
หนึ่งความรักที่ฉันมี หมดใจนี้ ฉันให้เธอ
จบแล้วการเดินทาง อันโดดเดี่ยว
จากวันนี้ทั้งสองกาย เราจะใช้ หัวใจเดียว
ต่อเติมความผูกพัน ที่เรามี จะใช้ทุกนาที เพื่อรักเธอ
จะรัก รักเธอ ทั้งหัวใจ สองคน สองกาย หัวใจเดียว.
ชอบเนื้อเพลงนะคะ
มอบให้พี่พายุค่ะ
17 สิงหาคม 2547 11:18 น.
sun strom
วันนี้ไม่สบาย
ไม่อยากทานอะไรซักอย่างค่ะ
เบื่ออาหารทุกอย่าง
เบื่อนะคะ
เบื่อมากมาย
@@@@
@@@
@@
@
||/
#######
#####
ยังคิดถึงเพื่อน ๆ ทุกคนนะคะ
พี่พายุ
คุณฤกษ์
พี่เมกกะ
น้องเรนจัง
พี่กอกก
พี่ดาหลา
น้องแอม
คุณอัลมิตรา
คุณราชิกา
พี่ทิกิ
นางฟ้าซาตาน
ท่านโรเบิร์ต
คุณวิจิตร
พี่ชัยชนะ
พี่ภู
พี่ที
คนเมืองลิง
น้องแก้มป่อง
อ้อลืม คุณปีกฟ้าอีกคน
และเพื่อนคนอื่น ๆ
มัดหมี่คิดถึงทุกคนนะคะ
จะเก็บไว้ในความทรงจำ
ไม่มีวันลืม
ความรู้สึกในตอนนี้
เราไม่อยากได้อะไรซักอย่าง
ไม่อยากพบใคร ๆ
อยากอยู่คนเดียว
ชีวิตคนเราคงมีเท่านี้
เกิดมา แล้วก็เจ็บ
เจ็บแล้วก็แก่
แก่แล้วก็ตาย
เป็นไปตามวัฐจักรของชีวิต
ความดีที่เราสร้างสมมา
คงติดตัวเราไปได้บ้าง
ทุกสิ่งอย่างไม่มีความแน่นอน
คงถึงตอนที่เราต้องพักผ่อนแล้วซินะ
เหมือนใบไม้ ใบแก่ แล้วร่วงหล่น
ชีวิตคน ก็ไม่ต่าง จากตรงนั้น
เพียงแต่เรา ไปก่อน ไม่รอวัน
ตัวตนนั้น แก่โรย เช่นไม้ใบ
อะไรเล่า จะเอา ไปได้บ้าง
สู่หนทาง สงบ ทางสดใส
เดินโดดเดี่ยว มั่นคง ไม่ห่วงใคร
เพียงเพื่อได้ สู่นิพพาน เท่านั้นเอง
ตัวตนเรา เป็นเพียง ความว่างเปล่า
รับเรื่องราว สู่ใจ ไม่โหลงเหลง
รับสุข ทุกข์ เข้ามา หาตัวเอง
หากยามเพ่ง มองจริง ใช่สิ่งดี
16 สิงหาคม 2547 07:37 น.
sun strom
เมื่อวาน อยู่บ้าน ทั้งวัน
นั่งฝัน นอนฝัน หาเค้า
ส่งข้อความ บอกว่าง หรือเป่า
แล้วเรา ก็นั่ง รอคอย
รอแล้ว รอเล่า ว่างเปล่า
ใจร้าว ระบม เงียบหงอย
อย่างนี้ เค้าเรียก ใจน้อย
แค่คอย ยังเป็น มากมาย
ตัดใจ ไม่คิด ดีกว่า
หากมัว นั่งฝัน คงหาย
เปิดเพลง ฟังก่อน ไม่มาย
พี่ชาย คงติด การงาน
อยากฟัง สียงเค้า ซักนิด
ใจจิต ห่วงหา โอ้..ฉัน
เป็นไร จึงเหงา อย่างนั้น
คอยวัน พรุ่งนี้ นะเรา
นั่งรถ กลับบ้าน โดดเดี่ยว
คนเดียว ไม่มี แม้เงา
ข้อความ ตอบรับ จากเจ้า
ทำเอา เราซึม ตลอดทาง
13 สิงหาคม 2547 07:18 น.
sun strom
สงสารกาย เดินตาม คนข้างๆ
แต่ใจห่าง ออกไป ไกลสุดหล้า
เค้าถามไร ตอบได้ เพียง ค่ะ ค่ะ
บ้างครั้งเรา ก้มหน้า เดินห่างไป
ใจเจ้าเอ๋ย ใยเจ้า เป็นเช่นนี้
กายอยู่นี่ แต่ใจเจ้า อยู่ที่ไหน
ใจกับกาย ห่างกัน หลายร้อยไมล์
ทำอย่างไร ใจกาย ได้คู่กัน
พี่เค้ายื่น น้ำเย็น มาให้น้อง
ได้แต่มอง บอกขอบคุณ เค้าคนนั้น
ส่งผลไม้ ตามมา ให้ทานกัน
มองหน้าพลัน หลบสายตา ไม่กล้ามอง
ม๊ายิ้มแป็น ถอดแว่น แล้วบอกว่า
ม๊าไปหละ คุยกับพี่ บอกฝากน้อง
มีธุระ กลับบ้าน เพื่อรับของ
ปล่อยเราสอง ให้เที่ยว กันลำพัง
แก่งกระจาน ยามนี้ น้ำล้นเอ่อ
เดินข้างเธอ เป็นสุข พี่เฝ้าหวัง
ม๊าบอกแล้ว เรื่องเรา ให้น้องฟัง
พี่มีหวัง บ้างหรือไม่ ให้เอ่ยมา
พี่รักเจ้า มานาน ตั้งแต่เด็ก
ตัวเล็ก ๆ เคยอุ้ม จุ๊บเจ้าหนา
2ขวบกว่า ยามนั้น ซนเกินหน้า
ยามโตมา จึงห่าง ร้างลาไป
เคยบอกม๊า ขอเวลา สามปีนั้น
พี่รอวัน รอคืน ด้วยใจหาย
เกรงว่าน้อง มีใครอื่น อยู่ข้างกาย
อย่าทำร้าย พี่อีกเลย นะน้องยา
ในใจก็ หวนคิด ถึงคนหนึ่ง
คนที่ซึ่ง เรารัก เป็นหนักหนา
ป่านนี้เค้า อยู่ที่ใด กับใครนา
คิดถึงข้า หรือไม่ ใคร่ทราบจัง
11 สิงหาคม 2547 06:45 น.
sun strom
รอยจูบ ติดตรึง ซึ้งนัก
รอยรัก บ่มใจ ให้ฝัน
รอยร้าว ห่างไป ไกลกัน
รอยนั้น ประทับ กับทรวง
หลับตา พาใจ เคลิบเคลิ้ม
ยามเริ่ม ติดใจ แหนหวง
คิดถึง มากมาย เป็นห่วง
อย่าลวง น้องนะ คนดี
คำพูด พร่ำวอน ยามรัก
หวานนัก หวานใจ เต็มที่
ผ่านเน็ท ทุกวัน ทุกวี่
ยามนี้ คิดถึง มากจริง
ยามนอน ยังหลับ ฝันหา
เริงร่า เกาะเกี่ยว แอบอิง
ซุกซบ อกอุ่น เสียจริง
ยอดหญิง คนนี้ รอคอย
หน้าส่วนตัว
1812
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
