20 ตุลาคม 2547 12:59 น.
sun strom
**payu2545: เรารักกัน แบบนี้ ก็ดีแล้ว
***payu2545: ไม่แตกแถว แยกทิศ ผิดทางศิล
****payu2545: แม้ใจเรา ชิดแนบ แทบกลืนกิน
*****payu2545: หากผิดศิล เรานั้น ไม่ทำเลย
******payu2545: ชู้ทางใจ ไม่ทำให้ ใครเดือดร้อน
*******payu2545: ซุกกายนอน กอดก่าย ได้เปิดเผย
********payu2545: เพียงทางใจ ไม่เคยจริง สักครั้งเลย
*********payu2545: แม้อยากเชย ขอชื่นชม สมทางใจ
**payu2545: หากบุญมี วาสนา พาสมสู่
***payu2545: เป็นเนื้อคู่ แน่แท้ แลสดใส
****payu2545: ชาตินี้เรา สองอยู่ คู่กันไป
*****payu2545: สุขหัวใจ ได้สมสอง ครองคู่กัน
******payu2545: รักมัดหมี่ คนนี้มาก จากใจนะ
*******payu2545: ถึงแม้ว่า อยู่แสนไกล ได้แค่ฝัน
********payu2545: จะส่งใจ ไปหา ทุกคืนวัน
*********payu2545: แม้ยาวนาน จงเชื่อใจ ที่ให้เธอ
1 ตุลาคม 2547 06:02 น.
sun strom
ฟ้าใกล้สว่างแล้ว แว่วเสียงสกุณา
ฉันเพิ่งตื่นนิทรา ลืมตาได้ไม่นาน
นกตัวหนึ่งเกาะไม้ คล้ายรอคู่ขับขาน
เสียงมันเศร้ากังวาน เห็นมันคอยอยู่นาน บินไป
ฉัน เหมือนนกตัวนั้น ฝัน เฝ้าคอยคู่ใจ
เขาไปอยู่ที่ไหน เห็นไหมดวงตะวัน ฉันเหงา
ใกล้ค่ำนกบินมา ท้องฟ้าเริ่มเงียบเหงา
นกตัวเก่าซึมเซา เฝ้าคอยคู่เช่นเรา
นกตัวนั้นหลับตา คิดว่ามันคงเหงา
นกก็เหมือนกับเรา เศร้าด้วยความขื่นขม เพียงใด
แสงจันทร์เริ่มสลัว หัวใจเริ่มสลาย
เขาไปอยู่ที่ไหน เห็นไหมจันทร์เจ้าขา ฉันเหงา
ใกล้ค่ำนกบินมา ท้องฟ้าเริ่มเงียบเหงา
นกตัวเก่าซึมเซา เฝ้าคอยคู่เช่นเรา
นกตัวนั้นหลับตา คิดว่ามันคงเหงา
นกก็เหมือนกับเรา เศร้าด้วยความขื่นขม เพียงใด
แสงจันทร์เริ่มสลัว หัวใจเริ่มสลาย
เขาไปอยู่ที่ไหน เห็นไหมจันทร์เจ้าขา ฉันเหงา
เขาไปอยู่ที่ไหน เห็นไหมจันทร์เจ้าขา ฉันเหงา
ฉันเหงา ขับร้องโดย อัญชลี จงคดีกิจ
27 กันยายน 2547 15:19 น.
sun strom
หายไปได้ พักหนึ่ง คิดถึงนัก
คนที่รัก จะเป็นไร ไปหรือเปล่า
แวะมาดู บ้านน้อย ทราบเรื่องราว
บ้านว่างเปล่า ขาดคน มาแวะเวียน
จับพู่กัน บรรจง ลงอักษร
แต่งเป็นกลอน ฝากไว้ ให้อ่านเขียน
คิดถึงนะ คิดถึงมาก ใจคอยเตือน
คิดถึงเพื่อน ทุกคน บนไทโพม
พี่ทิกิ งามน้ำใจ เป็นไงบ้าง
คงไม่ว่าง ทำงาน อย่าหักโหม
พี่กอกก ป่านนี้ คงนั่งชม
ตารับลม เย็นใจ อยู่ระยอง
แสนคิดถึง คุณวิจิตร มิตรคนนั้น
คนที่ฉัน แซวเช้าสาย ฮื้ออหยดหยอง
เขาไม่โกรธ เราซักนิด จิตสมปอง
ป่านนี้น้อง สุขทุกข์ไร ให้บอกมา
พี่ชัยจ๋า ยังเที่ยวเดิน ตามบ้านเพื่อน
ขึ้นทุกเรือน ฝากคำหวาน หว่านทั่วหน้า
ห่างไปนาน หลายวัน วันนี้มา
ไม่เห็นหน้า พี่ชัย คิดถึงจัง
พี่เมกกะ ชายรมณ์ดี คงมีสุข
ไม่นั่งทุกข์ เหมือนก่อน หรือมีหวัง
ฟ้าประทาน น้ำทิพย์ ให้ประทัง
มีพลัง ทั้งกายใจ สดใสดี
พี่ก่อพงษ์ อยู่สกล เป็นไงจ๊ะ
ยังไม่ละ แต่งกลอน ใต้แลนด์หลี
เด็ก ๆ เล่า เป็นอย่างไร ขอให้มี
สุขภาพดี ทั่วหน้า โรคาจร
คุณหญิงจ๋า ป่านนี้เจ้า ไปอยู่ไหน
เป็นอย่างไร บ้างหนอ รอสั่งสอน
คิดถึงนะ คำนี้ มีมาวอน
อย่าตัดรอน จากไกล ใจฉันเลย
พี่พุดจ๋า มีเพลง อะไรบ้าง
เพลงรักร้าง มีหรือเปล่า โปรดเฉลย
รักร้างลา รักลืม มีป่าวเอย
อย่านิ่งเฉย นำมาฝาก มัทบ้างนา
พี่ดอกแก้ว แก้วใจ ใครบ้างหนอ
ยังละออ สวยเด่น เช่นเดิมหนา
คนพูดเพราะ ใจงาม คนนี้น่ะ
อยากบอกว่า คิดถึง ไม่เคยลืม
น้องแอ้มจ๋า สอบเสร็จ หรือยังเจ้า
เร่งเรียนเข้า อย่าเกเร อย่านั่งขรึม
อย่าซีเรียส มากนะ เดี๋ยวจะซึม
แล้วอย่าลืม ยิ้มสู้ นะแก้วตา
คุณลี่จ๋า ผู้มาเยือน เป็นไงบ้าง
ยามเจ้าว่าง จะคิดถึง ฉันป่าวหนา
ยามเจ้าตื่น จะคิดไร หนอขวัญตา
คิดถึงข้า บ้างนะเออ สาวงามตา
เป็นอย่างไร คนไกลบ้าน นามว่าฤกษ์
ใจคงนึก ถึงกลอนเขา น่าอิจฉา
ลืมหญิงอื่น หมื่นแสน หมดซิท่า
แต่อื้อออออว้า ตายังเหล่ สาวเนื้อนม
น้องเรนจัง โมเม ก๊วนกาแม
หยุดงอแง ยังหนอ รึยังขม
พี่มัดหมี่ คิดถึงเจ้าชวนชม
ขอดอมดม แก้มนวล ซักฟอดหนึ่ง
20 กันยายน 2547 12:46 น.
sun strom
ช่วงนี้มัท งานยุ่ง มากมายนัก
ใคร่ขอพัก เขียนกลอน วอนเพื่อน ๆ
ซัก 3 เดือน นะคะ ขอฝากเรือน
ให้ผองเพื่อน ช่วยดูแล อย่าทิ้งกัน
จะทำฐาน ข้อมูล ให้แล้วเสร็จ
ทำเว็บเด็ด แสลงไทย ให้ถึงฝัน
โดยมัดหมี่ เมธานี นามนั้น
จะเสร็จทัน เดือนธันวา หรือเปล่าเรา
ทั้งเป็นห่วง บ้านไทโพม จะรกร้าง
อย่าทิ้งขว้าง ห่างหาย ให้บ้านเหงา
ฝากคนรัก ไว้ด้วย นะพวกเรา
หากเค้าเหงา คงแวะมา หาเพื่อนเอย
14 กันยายน 2547 12:49 น.
sun strom
เคยร้องเพลง กล่อมกัน ตอนพักเที่ยง
เคยร้อยเรียง อักษรา พาสุขล้ำ
เคยออดอ้อน คำหวาน ๆ กันประจำ
เคยดื่มดำ กับความสุข ทุกวันคืน
มาบัดนี้ มีเพียง ความว่างเปล่า
คนตัวขาว ตาตี๋ ยังไม่ฟื้น
คนตัวดำ น้ำตา ยังเปียกชื้น
นั่งใจฝืน รอคอย อย่างเหงาใจ
เจ้าเวลา ทำไมเจ้า จึงเชื่องช้า
ใจของข้า ร้อนรน นะรู้ไหม
รอวันพรุ่ง ให้หมุน มาเร็วไว
แต่ทำไม้ ทำไม อยู่ไกลจัง
กว่าจะถึง วันพรุ่ง ใจด่าวดิ้น
วังเวงสิ้น ทุกสิ่ง ที่เฝ้าหวัง
วังเวงใจ วังเวงกาย ไร้พลัง
นี่กระมัง ความคิดถึง มันกัดกิน
เฮ้ออออออออออ..ความรักความคิดถึง
ประหนึ่งดังยาพิษ
มันคอยกัดคอยกร่อนจิต
ให้ชีวิตมันอับเฉา
เมื่อไหร่จะเช้า......... เมื่อไหร่จะเช้าหนอ............