16 ตุลาคม 2547 18:57 น.
Sun&Moon
ตื่นขึ้นมาพร้อมวันเวลาที่ก้าวไป
ฉันต้องเริ่มวันใหม่ที่ว่างเปล่า
อยากหลับไหลลึกลงไปไม่รู้เรื่องราว
ไม่ปวดร้าว - ไม่เสียใจ - ไม่มีน้ำตา
ฉันตื่นขึ้นมาพร้อม คำว่าไม่มีใคร
มีชีวิต กับจิตใจที่ปวดปร่า
รักเธอเท่าหัวใจ แล้วฉันได้อะไรกลับมา
คงเหลือแต่น้ำตา ของไม่มีค่าสำหรับเธอ
ถามตัวเองอีกครั้ง ว่ายังหวังอะไร
ทั้งหมดที่ทำไปยังไม่พออีกเหรอ
รอทำไม คำว่า -ไม่รักฉันอีกต่อไป จากปากเธอ
อยากตื่นจากความพร่ำเพ้อ ตื่นจากรักของเธอ-ที่ไม่มีจริง
2 ตุลาคม 2547 12:54 น.
Sun&Moon
รักเอย...ฉันเพิ่งเฉลยความใน
อกใจ...เจ้ายัง ...ไหวหวั่น
วาจา..ทุกถ้อย..จำนรร
พาใจหวั่น...พลันหลุดลอยไป
รักเอย...เธอเอ่ย...วาจา
สายตา..ยิ่งพา...หวั่นไหว
เธอเอย....เคยรู้หรือไม่
ทำให้ใคร...อ่อนไหว...รำพัน
เธอเอย....เฉลยวาจา
สัญญา...ขอให้ยึดมั่น
ดวงใจ...อย่าใฝ่...แปรผัน
นิรันดร์..คือฉันรักเธอ
2 ตุลาคม 2547 12:46 น.
Sun&Moon
น่ารักนักหนา
ยามเธอยิ้มมาฉันหวั่นไหว
ใจเจ้าลอยละลิ่วเหมือนดั่งปลิวไป
นอนซุกอุ่นไออยู่ในใจเธอ
น่ารัก...นักที่แววตา
ยามเธอมองมาพาใจเพ้อ
อยากจะฝากหัวใจเอาไว้ที่เธอ
กลัวว่าฉันจะเก้อ...หากว่าเธอละเลย
น่ารัก....ยิ่งนักนะใจ
บอกหน่อยได้ไหมใยเธอวางเฉย
คำรัก- - หากยากจะเอ่ย
หวังเธอเฉลย...เผยในแววตา
1 ตุลาคม 2547 08:37 น.
Sun&Moon
เหมือนเธอจะยังไม่เข้าใจ
ที่ฉันทำอะไรลงไปแบบนั้น
ลึก-ลึกลงไป...ในใจก็หวั่น
กลัวว่าสักวันฉันจะเสียเธอไป
เธอคงรำคาญที่ฉันโทรมา
ก็เป็นเพราะว่าอยากเอาใจใส่
อย่างคนรักคนหนึ่ง...ซึ่งเธออาจไม่พอใจ
แล้วจะให้ฉันไปห่วงใคร...ถ้าไม่ใช่เธอ
ไม่รักไม่มาใส่ใจ...อยากให้รู้
เพียงเพราะฉันมีเธออยู่ในใจเสมอ
รอยยิ้มจากใคร...คงไม่ชื่นใจเท่ารอยยิ้มเธอ
ที่มาหา...ที่อยากเจอ...เป็นเพราะฉันรักเธอ เข้าใจหรือยัง
หน้าส่วนตัว
1319
