28 กันยายน 2547 12:35 น.
Sun&Moon
อย่าทำเหมือนฉันไม่มีวันเข้าใจ
ด้วยการทำสีหน้าลำบากใจแบบนั้น
ฉันอาจไม่ค่อยฉลาด อย่างน้อยก็พลาดที่มีเธอมาเกี่ยวพัน
กับท่าทีอย่างนั้น ไม่บอกก็รู้ทันว่าเธอปันใจ
อย่าทำหน้าเหมือนกับว่าเธอสำนึกผิด
มันไม่ใช่เลยสักนิด เธอก็รู้ใช่ไหม
ขอบคุณนะ ที่อุตสาห์ทำท่าว่าเสียใจ
เพราะมันคงช่วยทำให้ ฉันรู้สึกโล่งใจที่ไปจากเธอ
28 กันยายน 2547 12:34 น.
Sun&Moon
ฉันอาจไม่ได้ดีพร้อม
หรือยอมตามเธอไปทุกอย่าง
เธอยังยินดีหรือไม่...ที่จะใช้ชีวิตเพื่อเดินร่วมทาง
กับผู้หญิงที่ไม่ได้เป็นอย่าง....ในนิยาย
แม้ว่าวันนี้....เรายังมีกันและกัน
แต่ชีวิตจริงไม่ใช่ความฝัน....เธอรู้ใช่ไหม
ไม่มีอะไรดีไปทุกอย่าง...เหมือนที่ตั้งใจ
ระหว่างเราอาจเปลี่ยนแปลงได้....ในสักวัน
ถ้าเธอยังยืนยัน...ว่าฉันคือคนที่ใช่
และจับมือฉันไว้อย่างในวันนั้น
ก็พร้อมที่จะเดินบนเส้นทางใจ...ไปด้วยกัน
แม้วันหน้าจะเปลี่ยนผัน...ก็ไม่เสียใจที่ฉัน....ได้รักเธอ
28 กันยายน 2547 12:33 น.
Sun&Moon
เธอรักเขา...แต่เธอเลือกฉัน...
สายตาเธอก็บอกกันว่าเธอหวั่นไหว
มองเขาด้วยสายตาที่บอกว่าห่วงใย
แล้วมือที่กุมฉันไว้...หมายความว่ายังไง..ช่วยบอกที
หากเธอจะมีหัวใจให้ใครสักคน
อย่าว่างมันลงตรงความสับสนเหมือนเช่นวันนี้
ใจเธอมีไว้เพื่อใคร...ตอบให้ตรงกับใจเธอสักที
ทุกคำตอบที่เธอมี...ฉันพร้อมแล้วที่จะรับมันด้วยใจ
24 กันยายน 2547 12:50 น.
Sun&Moon
กอดตัวเองในมุมเงียบงัน
ห้องสีขาว...แต่ใจฉันมันไม่ใช่
มีรอยช้ำด่างดวงในห้วงใจ
มันเจ็บร้าวข้างในใจบางบาง
อยากจะหยุดน้ำตาไม่พร่าไหล
ยังซับซึมลงในใจไมไกลห่าง
อยากจะลบรอยช้ำใจให้เลือนลาง
จะมีทางบ้างไหม..ใจเจ้าเอย
23 กันยายน 2547 16:33 น.
Sun&Moon
มองที่ตาเธอก็เจอความว่างเปล่า
ไหนล่ะเรื่องราวในวันเก่า-เก่าเหล่านั้น
คงลบลืมง่าย...พอ-พอกับที่เธอไม่เหลือความผูกพัน
ไม่เหมือนกับฉัน ที่ยังจดจำมันเหมือนไม่มีวันเลือนราง
เหนื่อยใจใช่ไหม...ที่ต้องอยู่ในสภาพแบบนี้
ช่วยรับรู้เอาไว้ทีว่าฉันคนนี้ก็ไม่ต่าง
ถ้าเธอเดินจากไป..แล้วปล่อยฉันไว้ริมทาง
ขยะในใจที่เธอทิ้งขว้าง...ก็ไม่อยากอยู่ขวางให้รำคาญใจ
เพราะฉันก็เหนื่อยเกินไป..เกินใจจะทน
มันท่วมท้นล้นเอ่อเธอรู้บ้างไหม
ไม่ว่าหรอก...บอกฉันมาว่าเธอจะไป
เพื่อให้เธอได้ภูมิใจ...ว่าครั้งหนึ่งเคยทำให้ใครต้องมีน้ำตา
หน้าส่วนตัว
1106
