14 ตุลาคม 2545 19:56 น.
sugarier
ตอนเราเป็นเด็กยังเล็กกระจ้อยร่อย
เราไม่ค่อยคิดสิ่งใดที่เศร้าหมอง
มีพวกพ้องร่วมสรวลเสกันปองดอง
ต่างจับจองแย่งพูดสนุกจริง
ตอนเราเป็นวัยรุ่นวุ่นพิลึก
ชอบนอนดึกจ้อกันกับเพื่อนฝูง
เราจูงกันเกี่ยวก้อยหาความฝัน
แต่ละวันก็ฝันไปตามเหตุพา
ยามเราต้องเลือกทางเดินให้ชีวิต
เราก็คิดแต่เรื่องจริงใช่ความฝัน
บางครั้งฝันมันก็ครอบงำ
จริงกับฝันประปรนไปไม่เคยจาง
บางครั้งอยากให้เรื่องที่ปรากฎ
ปรากฎดั่งเราได้เคยร่วมคิดฝัน
กว่าจะรู้บางครั้งมันก็สาย
ไม่มีใครร่วมคิดเก็บเกี่ยวฝัน
ยามแก่ตัวก็ต้องเจอแต่เรื่องเศร้า
ที่มันเคร้าความจริงทุกแห่งหน
หาความฝันมีไม่ดั่งใจตน
ซึ่งหนทางจากนี้ไปฝันไม่มี
13 ตุลาคม 2545 17:16 น.
sugarier
เคย เคย เคยบ้างไหม
นั่งก็เหงา ยืนก็เหงา นอนก็เหงา
ไม่ได้เศร้า แค่รู้สึกว่าเหงาจัง
ไม่ปิดบัง ว่าฉันเหงา เหงาในใจ
หน้าส่วนตัว
654
