22 มีนาคม 2546 11:09 น.
Stupid cupid
-*-*-*-* -*-*-*-*- -*-*-*-*- -*-*-*-*- -*-*-*-* -*-*-*-*- -*-*-*-*
ผ่านมาแล้วกับช่วงเวลาถึง 6 เดือนกับการที่ต้องอยู่อีกซีกโลกหนึ่ง
ฉันนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเงียบเหงาอีกตามเคย
เกร็ดหิมะ สีขาวบริสุทธ์ ปลิวว่อนไปในอากาศเหมือนมันมีชีวิต
.....ทำให้ฉันหวนคิดถึง วันนั้น วันที่ฉันจากมา.............
................ฉันยังจำวันนั้นได้ดี.....................
ฉันเดินก้าวต่อไปอย่างไม่เหลียวหลัง..............
ก้าวสู่ประตูทางเดินด้วยหัวใจที่กลัว เหว่ว้า และสั่นไหว
นี่หรือ คือชีวิตที่ฉันกำลังจะไปเผชิญกับมันในไม่ช้า...
.......น้ำตาได้เริ่มเอ่อล้นออกมา อย่างไม่ตั้งใจ......
..........ฉันไม่อยากร้องไห้ตอนนี้ น้ำตาจ๋า ............
.......ได้โปรดเถอะ อย่าออกมาให้แม่เห็น...........
.........แม่คงทนไม่ได้ที่จะเห็นฉันร้องให้............
ฉันไม่อยากจากลาด้วยน้ำตา เพราะฉันเริ่มสังเกตเห็น
.............ว่าแม่ก็มีแววตาที่อาวรณ์ ไม่แพ้กัน..........
........มองหน้าคุณแม่ คุณพ่อ น้องชาย.............
แม่ยิ้มด้วยความปลื้มใจ แม้ว่าแววตาท่านจะดูหมองไปเมื่อต้องรู้ว่า
..........ต้องส่งลูกสาวสุดที่รักให้ไปอยู่ที่ไกลแสนไกล............
ฉันไม่เคยจากบ้านเลย ไม่เคยอยู่ห่างจากครอบครัวมา 18 ปี
.........ฉันเล่าเรียนในโรงเรียนที่ใกล้บ้านมาตลอด...................
เหมือนการล่งลูกนก ให้โบนบิน ด้วยที่ร่างกายยังไม่พร้อม
เวลาที่ผ่านไปช้าๆกับการรอคอยของผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง
ฉันเพียรเฝ้าแต่หวังว่าสักวัน คงจะถึงวันที่ได้เจอหน้าทุกๆคนที่ฉันรัก
...........ด้วยหัวใจที่เงียบเหงาและโหยหาความรักจากบ้าน..............
.......ฉันได้รับความรักจากครอบครัวที่ฉันมาอยู่ที่นี่เช่นกัน.............
........แม้ว่าเขาจะเป็นคนแปลกหน้าสำหรับฉัน.............
แต่เขาช่างดีกับฉันสะเหลือเกิน เหมือนเป็นลูกแท้ๆคนนึง
การอคอยของฉันจึงไม่ว้าเหว่อีกต่อไป
- + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - +
21 มีนาคม 2546 19:48 น.
Stupid cupid
ในวันที่มีน้ำตา ฉันหลงคิดว่าไม่มีใครห่วงใย
............ไม่มีใครเคยสนใจ................
แต่เมื่อลองก้าวเดินต่อไป
เริ่มทบทวนกับบางสิ่ง
หวนนึกเรื่องบางอย่าง
แน่ใจเหรอ...ว่าเราไม่มีใคร
ทุกครั้งที่อ่อนล้า....ฉันมักจะมองข้ามใครหลายๆคน
......ที่คอยเป็นกำลังใจอยู่ข้างหลัง................
ฉันลืมเขาไปได้อย่างไรกันน่ะ
....ฉันเพียงแต่คิดว่าตัวเองไม่มีใคร.........
หัวใจที่บอบบาง บางเวลาอาจต้องการใครสักคนที่คอยดูแล
แต่เมื่อไม่เห็นเขา เราก็หลงคิดว่าเขาจะไม่มาหา
..............ไม่บอก แล้วเขาจะรู้เหรอ....................
ทำไมไม่ยอมบอกเขาไปล่ะ ว่าเราต้องการเขาสักแค่ไหน
ทำไมน่ะ ถ้าหากเพียงกล้าสักนิด เขาก็อาจจะยื่นมือมาก็เป็นได้
............ขอเพียงแค่มีความกล้าเท่านั้น..................
.............ฉันก็อาจจะไม่เหงาต่อไป ในวันที่มีน้ำตา........
21 มีนาคม 2546 19:36 น.
Stupid cupid
ฉันเคยชอบ ดอกลั่นทม
ฉันเคยชอบสีน้ำเงินเข้ม
ฉันเคยชอบใช้กาน้ำใส่ดอกไม้..
ฉันเคยชอบ..คุณ
วันนี้ ฉันเหลือบแลมอง ดอกกุหลาบ(โหลๆ)
รู้สึกว่า สีเหลืองก็ไม่เลวร้ายเกินไป
และแจกันทรงกลมสูง แก้วขุ่น ก็สวย..
ความชอบ ฉัน..เปลี่ยนไป
แต่..เชื่อไหม ฉันยังรักชอบคุณ..เท่าเดิม
เวลาที่ผันผ่าน.. วันวานที่ฉันมีคุณในใจ
วันนี้ ฉันไม่มีใคร..
และเวลาก็ยังผันผ่านต่อไป
ถึงจะนานสักแค่ไหน
แต่ใจดวงนี้.. ก็ยังมีคุณ
ในเวลานี้ และเวลาที่เหลือ
ทั้งชีวิตฉัน..
คุณจะเป็นของฉัน..ทุกวันตลอดไป..
วันนี้ อากาศหนาวจัด
ลมหนาวโบยกระหน่ำ..
ฉันยังเดินย่ำไปบนเส้นทางสายเดิม..
ไม่มีคุณคอยโอบเอื้อ..
ไม่มีนิ้วมือเรียวยาว คอยคลี่..ผ้าห่มอุ่นให้
แต่ใจ..ฉันสุขและอบอุ่น..
ยิ้มยังละมุนในสายตา..
เมื่อเห็นว่า..ผู้หญิงอีกคน..
จะ โชคดี ที่ จะ ได้รับ
อารมณ์อุ่นนั้นจากคุณ..
เป็นภาพที่สวยงาม
ฉันหันหลังกลับ..จากมา
แ ล้ ว พ บ ว่ า..น้ำ ต า ก็ อุ่ น ดี
หน้าส่วนตัว
1621
