2 กรกฎาคม 2548 21:15 น.
St_Apaimanee
พ่อทำงาน แม่ทำงาน
ลูกลูกอยู่บ้าน ไม่ต้องทำอะไร ......................... ..........>>> เด็ก
พ่อทำงาน แม่ทำงาน
ลูกลูกทำการบ้าน ต้องส่งครูวันถัดไป ......................... >>> วัยเรียน
พ่อทำงาน แม่ทำงาน
ลูกลูกอยู่บ้าน อ่านหนังสือสอบเข้ามหาวิทยาลัย ........... >>> เตรียมสอบ
พ่อทำงาน แม่ทำงาน
ลูกลูกไม่อยู่บ้าน ไปพบอาจารย์กับเพื่อนใหม่ๆ ........... >>> เข้ามหาลัย
พ่อทำงาน แม่ทำงาน
ลูกลูกไม่อยู่บ้าน ออกไปพบปะใครต่อใคร ...................>>> ทำงาน
พ่อทำงาน แม่ทำงาน
ลูกไม่กลับบ้าน ที่บ้านไม่มีใคร ......................... ..........>>> เที่ยว
พ่อทำงาน แม่ทำงาน ลูกลูกก็แต่งงาน
" ที่บ้าน...ไม่มีใคร"......................... ...........................>>> มีแต่เวลาให้???
2 กรกฎาคม 2548 20:55 น.
St_Apaimanee
เวลาเอ๋ย เจ้าเคยเหนื่อยบ้างไหม
เพราะเจ้าเม่เคยหยุดเหมือนอย่างใคร
เจ้าอยากพักหรือไม่อย่างไรกัน
เวลาเอ๋ย เจ้าเคยเบื่อบ้างไหม
เจ้าคงทำสิ่งยากยิ่งใหญ่กว่าใคร
เบื่อหรือไม่อย่างไรช่วยบอกมา
เวลาเอ๋ย เจ้าเคยคิดบ้างไหม
คงไม่มีใครอยากให้เจ้าผ่านไป
แต่คงไม่ฝืนเจ้าได้อย่างไรกัน
เวลาเอ๋ย เจ้าเคยรู้บ้างไหม
ว่าเจ้า มีค่ายิ่ง กว่าสิ่งใด
เมื่อเจ้าเดินต่อไปไม่รั้งรอ
................................................
ท่านเอ๋ย เวลาเคยเหนื่อยบ้างไหม
ตัวเราก็เหนื่อยเป็นอย่างใครใคร
แต่เราไม่เคยหยุด ทรุดเพราะงาน
ท่านเอ๋ย เวลาเคยเบื่อบ้างไหม
หากท่านเบื่อเราก็เบื่อเหมือนใครใคร
สิ่งกำกับเราได้ ใช่อารมณ์
ท่านเอ๋ย เวลาเคยคิดบ้างไหม
หากไม่อยากให้เราเพียงผ่านไป
ท่านจงใช้เราเป็นเช่น เงินทอง
ท่านเอ๋ย เวลาเคยคิดบ้างไหม
หากว่าเราไม่เจริญดำเนินไป
เราคงใร้คุณค่า ราคีครอง
.................................................
หากท่านเพียงมีเวลาสักเล็กน้อย
จงค่อยๆพินิจ คิดวางแผน
ชีวิตท่านมีค่าราคาแพง
หากอาทิตย์อับแสงก็หมดวัน
หากเกียจคร้านการงานจะไม่เกิด
ไม่พริ้งเพริดเหมือนดังที่คิดฝัน
เพราะเวลาผ่านไปไม่กลับวัน
ลมหายใจแค่ประกันจนวันตาย
2 กรกฎาคม 2548 20:12 น.
St_Apaimanee
สุริยาพาลับจันทร์ขับขึ้น
แสงจันทร์ครื้นนวลผ่องแสนผ่องใส
เปรัยบกับเจ้าเด็กน้อยที่เยาว์วัย
ยังอยู่ในอาทรดรมารดา
เจ้าเหมือนดัง หิ่งห้อยมิด้อยแสง
ยังมีแรงโชติช่วงดั่งสุริยา
หากเพียงเจ้าได้รับการศึกษา
ทั้งปัญญาคุณธรรมชี้นำทาง
มีทั้งทางดีชั่วแลเศร้าหมอง
เจ้าจะลองเลือกทางให้ขานไข
หากได้รับการอบรมแต่เยาว์วัย
คงเลือกได้เพราะการศึกษามี
1 กรกฎาคม 2548 12:11 น.
St_Apaimanee
ณ ที่นี้เสียงดนตรีร้องขับขาน
ความเบิกบานบังเกิดทุกแห่งหน
ในถิ่นที่ปลอดถัยไร้ผู้คน
ณ ถิ่นที่อยู่เบื้องบนในจิตใจ
ณ ที่หนึ่งเสียงปืนร้องกึกก้อง
ส่งเสียงร้องรบราฆ่ากันไหม
ทำให้ฟังแล้วพิศคิดหวั่นใจ
เพราะเหตุใดท่านจึ่งล่า ประหัตหาร
หากเสียงใดอันไหนว่าฟังเพราะ
ทำไมท่าน น่าหัวเราะเลือกถิ่นฐาน
เพราะที่ใดไม่มีเสียงดนตรีกาล
จะไร้ความเบิกบาน ชั่วนิรันทร์
จงพินิจคิดเถิด เกิดเสียงไหน
ท่านจึงพอฤทัย ในยามฝัน
หากแมนเลือกเสียงรบราฆ่าฟันกัน
ตัวท่านนั้นวิปริตผิดมนา
ณ ที่นั้นท่านจงคิดพินิจเถิด
การที่ความสุขจะเกิดยากหนักหนา
ณ ที่ท่านจะเลืออยู่คงนิทรา
ยากหนักหนา รบค่ำเช้าสายบ่ายเย็น
เสียงที่ท่านอยากได้พิศและคิดถึง
คิดว่าจึง มิใช่เสียงที่จำเห็น
คงเป็นเสียงที่เลือกได้ ไม่ลำเค็ญ
คงจัดเจน ในอารมณ์ สมดนตรี
1 กรกฎาคม 2548 11:43 น.
St_Apaimanee
ได้ยินเสียงแว่วๆแผ่วเอื่อย
เสียงนั้นเลื้อย รำเพยถึงความเหงา
เสียงนั้นใช่มาจากไหน ในใจเรา
เมื่อนั้นเงา ความเศร้าเข้างำใจ
ยังมีอีก ยาวิเศษ ประเภทหนึ่ง
ยาที่ซึ่ง อนึ่งเหมือนลบเลือนไข
ยาที่หยั่ง เข้าถึงซึ่งจิตใจ
ยานั้นไซร้คือ ดนตรี ทุกทีไป
ยานั้นหนึ่งซื่งดนตรี หลากชนิด
เลือกแล้วคิดตริตรองสมองไข
โรคที่เป็นควรใช้ยาชนิดใด
หากเลือกถูก โรคนั้นไซร้มลายพลัน
หนึ่งนั้นซึ่ง ดนตรีมีความคิด
จะลองผิดลองถูกคิดสำคัญ
หากเพียงพลันจะลองเลือกกันสักที
อาจจะได้รับสิ่งดี มิมีดำ
ลองเลือกฟังสักหนึ่งให้ถึงโสต
ลองเลือกฟังสักรสให้ จดจำ
ลองเลือกฟัง สักทีให้รีรำ
จงจดจำแต่ดนตรีที่สวยงาม
(** ดนตรีส่วนใหญ่สวยงามทั้งนั้นครับ **)
หน้าส่วนตัว
851
