21 มกราคม 2550 21:29 น.
srivijitra
มีความเหงาไว้กอดนอนแทนหมอนข้าง
มีผืนความอ้างว้าง ต่างแพรห่ม
ทอดร่างอยู่บนความโศกตรม
เสียงระงมของหัวใจกล่อมนิทรา
เพลงรำพันจากหัวใจผ่านไอหมอก
ถึงรักชอกช้ำโรยร้องโหยหา
รักเคยหวานต้องมองผ่านม่านน้ำตา
ขื่นคำลาเมื่อ*รักแท้*มาแปรปัน
กับชีวิตที่สับสนทนเวียนว่าย
ยอมแพ้พ่ายแก่ฟ้ามิกล้าฝัน
ยังเหลือรอยยิ้มรับกับโทษทันฑ์
หากสวรรค์ชังน้ำหน้ามิสาใจ
เป็นคนน้อยวาสนามิกล้าหวัง
เรื่องรัก...ชัง..รู้ชะตาว่าต้องพ่าย
หมดใจแล้วมิอาจเพิ่มเดิมพันใคร
คนไร้ใจต้องก้มหน้า....มิกล้าคิด
ศรีวิจิตรา
หน้าส่วนตัว
1597
